Categorie: Wintersport

Geplaatst op

Gute ruckfahrt

Vanwege de weersvoorspelling stonden we op tijd op. We hadden de terugreis naar Nederland voor de boeg en er was sneeuwval voorspeld. De meeste bagage hadden we gisteravond al in de auto gezet en we hoefden alleen de laatste dingen nog te pakken. We vertrokken zo rond de klok van 7:30 uur. We waren snel het Zillertal uit en de snelweg op. Bij de grens overgang tussen Oostenrijk en Duitsland was er een klein beetje oponthoud vanwege de grenscontroles die er worden uitgevoerd maar dat viel allemaal reuze mee.

Er viel langere tijd natte sneeuw en toen mamma het stuur overnam, werd de sneeuwval heviger. Ondanks dat konden we toch aardig door blijven rijden. We maakten een paar plaspauzes en een lunchstop bij de Mac Donalds. Uiteindelijk waren we rond de klok van 16:30 uur weer thuis in Maastricht. We hadden Ushi toch wel een beetje gemist en waren blij dat we haar weer lekker konden knuffelen.

Geplaatst op

Slalom

De zon scheen alweer vroeg in de morgen door het slaapkamerraam naar binnen. Het was een beetje misleidend want toen we buiten kwamen, bleek het goed koud te zijn (-12 graden). We reden vandaag met de auto naar boven zodat het gemakkelijker was en we de schoenen mee konden nemen. Boven in Hochfügen bleek het zelfs -17 graden te zijn, brrr wat koud.

We hadden vanmorgen de skirace op het programma staan en daarna geen skiles meer. Met mijn skiklasje deden we één keer het parcours van de slalom en daarna ging de race van start. Mijn klasje moest wachten op één kindje en startte daarom pas als allerlaatste. De slalom is een wedstrijd die op tijd gaat en waarbij we een parcours tussen poortjes af moeten leggen. De poortjes zijn blauw en rode stokken met vlaggen ertussen. De snelheid kan flink oplopen en evenwicht en kracht is van belang bij deze race.

Helaas verliep mijn race niet zoals gepland. Ik miste direct na de start een poortje en zou hierdoor strafseconden krijgen. Ook stopte ik omdat skileraren naast de baan riepen dat ik het niet goed deed. Ik moest door naar beneden en baalde er ontzettend van. Op het einde miste ik uit pure frustratie nog een poortje. Kwaad op alles, maar vooral op mijzelf, ging ik met tranen in mijn ogen naar pappa en mamma. Zij vonden dat ik heel goed geskied had en ik het mezelf niet zo kwalijk moest nemen.

Gelukkig kon ik vrij snel daarna weer lachen en gingen we met zijn achten de pistes onveilig maken. Net zoals gisteren waren er veel hobbels en bobbels. Nog een keer lekker knallen, joehoe! Na de lunchpauze zou ik met pappa gaan snowboarden. Echter viel dat plan in duigen toen bleek dat de schiverleih geen snowboards in mijn maat hadden. Met de belofte dat we dan in snowworld een keer zouden gaan snowboarden, was ik tevreden. Dan nog maar op de ski’s met pappa mee de berg af. Ik kon er geen genoeg van krijgen.

Mamma en Keyro stopten al om 14:30 uur maar ik stopte alleen even voor de prijsuitreiking van de skirace. Zelfs met mijn strafseconden van de twee gemiste poortjes, werd ik toch nog vijfde. Er had dus meer in gezeten, jammer. Samen met Isi en de mascotte, een pandabeer, ging ik nog een keer op de foto. Na het afscheid van Isi, wilde ik de piste weer op. Ik nam zelfs met pappa de laatste lift van 16:00 uur nog eens een keer helemaal naar boven. Ik kan er geen genoeg van krijgen.

Geplaatst op

Verse sneeuw

Na alle dagen zon was het tijd voor wat sneeuw. Er is vannacht een flinke laag sneeuw van zo’n 40 centimeter gevallen. Het sneeuwen begon langzaam te stoppen dus het zou een mooie dag worden. De pistes bleken niet geprepareerd te zijn of na een paar afdalingen te veranderen in een buckelpiste.

Voor veel skiërs is het lastig om in deze omstandigheden te skiën. Wij zijn er de afgelopen jaren wel een beetje gewend aan geraakt en zoeven overal overheen of tussendoor. Voor een groot deel is het afhankelijk van een goede techniek, lichaamshouding en snelle bochten maken is vereist. Tussen de middag aten mamma, Danil, Allek en ik samen bij de Schnelle Kuchen. Ik had een lekker bord spaghetti bolognese en mamma nam Wiener schnitzel.

Mamma en Katja vonden het skiën op de buckelpistes minder fijn en deden in de middag wat minder afdalingen. Ze genoten gewoon wat eerder op de dag al van de glühwein in de après-ski bar. Keyro, Allek en de pappa’s gingen richting Kaltenbach. Ze deden daar de Stephan Eberharter Goldpiste en de Olympia abfahrt. Deze zwarte en rode afdalingen lopen helemaal tot het dalstation in Kaltenbach. Voor het eerst konden ze eens een echte dalafdaling maken. Het waren afdalingen die nergens echt heel steil waren maar wel . De afdaling is genoemd naar de voormalig Oostenrijkse skiër Stephan Eberharter die in 1991 twee gouden medailles wist te winnen bij de wereldkampioenschappen.

Bij het dalstation stopten ze even bij de Postalm, een après-ski bar waar pappa  (en mamma met Keyro in de buik) in het verleden wel een paar keer uit hun dak zijn gegaan. ’s Avonds aten we een variant op spaghetti carbonara. Spek, champignons en ei vormden samen met penne de basis. Van al die hobbels en bobbels op de piste hadden we veel energie verbruikt en flinke honger gekregen. Vanavond speelden we ook weer het Weerwolven van Wakkerdamspel.

Oh, wat vinden wij het leuk. Natuurlijk helemaal als je de weerwolf bent en mensen op mag eten, hihi. Toch blijft het moeilijk om je gezicht in een plooi te houden en niet te verklappen wie je bent. Af en toe was het spel zo complex dat spelleider René soms ook de draad een beetje kwijt was. Natuurlijk wilden we allemaal niet stoppen met het spel maar de tijd van naar bed gaan hadden we allang overschreden.

Geplaatst op

Naar Kaltenbach

Ons interne wekkertje zorgde ervoor dat we rond 7:00 uur weer wakker waren. In plaats van broodjesservice bakten we deze vakantie onze eigen broodjes in de oven, knapperig en warm! Uiteindelijk weer haasten met wassen, aankleden en naar beneden gaan om op tijd te zijn voor de skibus.

Samen met pappa ging ik vandaag helemaal naar het uiteinde van het skigebied Hochzillertal-Kaltenbach. Doormiddel van de Wedelexpres zijn sinds 2004 de gebieden van Kaltenbach en Hochfügen met elkaar verbonden. Het gezamenlijke skigebied heet sindsdien SkiOptimal en het aantal kilometer piste ligt tussen de 80 en 100 kilometer. Het moment dat we in het gebied van Kaltenbach kwamen, merkte je dat het een stuk drukker was dan in Hochfügen.

Door de vele liften vielen de wachttijden nog wel mee. De pistes in dit gebied liggen tussen de 1800 en 2300 meter en al snel hadden we in de gaten dat de pistes niet zo heel afwisselend en uitdagend waren. Veel liften in Kaltenbach liggen naast elkaar en de pistes lijken hierdoor veelal hetzelfde. We hadden al vrij snel de Panoramalift aan het uiteinde van Kaltenbach bereikt.

Bij de Zillertaler Schi Alm aten we een echte apfelstrudel. Op een bepaald punt haalde ik zelfs een snelheid van 58,5 kilometer per uur. Leuk dat je dit met behulp van een tracking systeem op je telefoon kunt meten. Mamma zou Ronac ophalen en met hem gaan eten bij de Holzalm en wij besloten om terug te gaan en daar gezamenlijk te eten.

Bij de Holzalm zat alles vol en vonden we mamma en Ronac niet. We volgden de rode 3 verder naar beneden en stopten net voor het einde van de rode piste bij een bergrestaurant. Ik dacht de ski’s van mamma te herkennen dus we gingen naar binnen.

Aar Wirt is een berghut die bijna helemaal van hout is genaakt. Het is sfeervol aangekleed in Oostenrijkse stijl. Geblokte kleedjes op tafel, houten meubilair en geweien en schilderijen aan de muur. Mamma en Ronac vonden we aan een tafeltje op de 1e etage. We konden direct aanschuiven en eten bestellen. Op de kaart stonden verschillende Oostenrijkse gerechten zoals: knödel, kaiserschmarrn en Tiroler Gröstl.

Ronac en ik namen een Wiener schnitzel, mamma Spinatknödel en pappa nam Käsespätzle. Na de lunch ging Ronac weer op les en gingen wij met z’n vijven van de zwarte piste (7). Chapeau voor mamma want zij kwam heel goed naar beneden. We gingen ook nog een keer naar boven om de rode 1 te doen.

Eenmaal boven woedde daar een sneeuwstorm en zag je geen hand voor ogen. Mamma en ik waren totaal gedesoriënteerd door de wind die de sneeuw alle kanten op blies. Mamma werd bang en vond het totaal niet leuk. Uiteindelijk bereikten we toch veilig de Holzalm waar we een drankje deden.

Het laatste stukje rood naar beneden viel gelukkig erg mee. We haalden Ronac en de anderen op van hun skiles en toen was het tijd voor de après-ski. Erg druk was het niet in de Gogola bar maar dat kon voor ons de pret niet drukken. We bleven uiteindelijk samen met een groep skileraren over. Met de laatste bus van 18:30 uur gingen we mee terug richting het dal. Het avondeten was makkelijk, namelijk pizza’s, jummie! Na het eten konden we nog heel even spelen en toen moesten we al naar bed. Voor mij geen probleem want mijn boek is ontzettend spannend.

Geplaatst op

Skiën met de volwassenen

Pappa en ik gingen direct na aankomst in Hochfügen de piste op. Mamma wachtte met Ronac op de start van zijn les. Het werd uiteindelijk een klein drama omdat Ronac boos bleek te zijn. Allek ging naar een hoger groepje en ineens had hij geen zin meer om te lessen.

 


Gelukkig kregen we Ronac toch nog in de les.

Isi vertrok met haar klasje en mamma bleef met een boze Ronac achter. Pappa en ik keerden terug en uiteindelijk lukte het toch om Ronac met behulp van een Nederlandse skilerares te kalmeren. Gezamenlijk namen we de sleeplift omhoog en zouden we op zoek gaan naar het skiklasje van Ronac zodat hij alsnog aan de les mee kon doen. We hadden het groepje vrijwel direct gevonden en Ronac ging er meteen achteraan, gelukkig.

We maakten een paar afdalingen en terwijl mamma terug ging om Ronac op te halen voor de pauze ging ik met pappa, René en Katja een stukje richting Kaltenbach. Met de lift kwamen we uit rond de 2500 meter met een uitzicht op de Marchkopf.  Tot zover waren we al geweest en nieuw terrein kon ontdekt worden. We namen diverse rode pistes en een lekkere zwarte. We aten bij de Schnelle Kuchen in Hochfügen, al was het vandaag een stuk drukker dan de eerste keer dat we daar waren.

Na de lunch gingen we weer omhoog naar de Pfaffenbühel om de berg weer af te roetsjen tot in het dal. Ronac maakte nog een flinke crash en was er even van overstuur. Gelukkig stond hij weer op en skiede iets voorzichtiger naar beneden. De skiles begon weer om 14:00 uur en ik ging met pappa, mamma, René en Katja de berg weer op. Tussendoor dronken we in de zon op het terras van de Holzalm. Ik nam een grote schiwasser en de oudjes bestelden natuurlijk iets met alcohol. Mamma hield het na de rode 3 voor gezien en ging in de Gogola Bar een glühwein drinken terwijl wij nog even doorgingen.

Na de skiles namen we meteen de bus terug naar het appartement omdat pappa en René nog boodschappen in Fügen gingen doen. Terwijl de mannen de inkopen deden, verzorgden onze mamma’s het diner voor de avond. Heerlijke Mexicaanse wraps met gehakt, bonen, avocado en paprikavulling. We speelden het spel Doolhof en een potje kaart. De kleintjes gingen eerder naar bed en ik mocht wat langer opblijven. Ik ga hier rond 21.00 uur naar bed maar slaap de afgelopen dagen niet voor 23:00 uur omdat ik een heel spannend boek (Divergent) aan het lezen ben.

Geplaatst op

Weerwolven van Wakkerdam

Wintersport is maar zwaar. We moesten nog eerder opstaan dan normaal. Ontbijten, aankleden en klaar maken om te vertrekken. We gingen vandaag met de skibus die letterlijk voor de deur van appartement Steigerhof stopt. Qua tijd is het net zo snel en het voordeel is dat onze pappa’s en mamma’s een alcoholisch drankje kunnen drinken. Vandaag begon ik met mijn skilessen. We meldden ons bij skischool “Schischule Total”  en moesten daar allemaal voor skiën om te bepalen in welk groepje dat we terecht kwamen.

Tot mijn verbazing kwamen Allek en ik in hetzelfde groepje. Op de een of andere vreemde manier probeert Allek iets te doen wat hij nog niet heeft geleerd en daardoor maakt hij ineens geen bochtjes meer. We kwamen in de groep bij juf Isi, een Duitse die perfect Nederlands spreekt en in Fügen woonachtig is. We maakten gezamenlijk twee afdalingen op de oefenpiste en gingen daarna door naar de gondel om de berg op te gaan. Het groepje was aan elkaar gewaagd en het ging best lekker. Allek had al snel zijn bochtjes weer te pakken en was toch wel iets beter dan de rest.

De les was om 11.45 uur alweer afgelopen en we hadden 2 uur en een kwartier de tijd om te lunchen of iets anders te doen. We namen de 8-er Jet gondel naar boven om daar bij het centraal gelegen 8-er Alm iets te eten. Het weer was goed dus we aten in het zonnetje. De Kaiserschmarrn, schnitzel en Tirolergröstl vielen allemaal een klein beetje tegen. Echt massaproductie en weinig kwaliteit.

Met zijn achten maakten we de afdaling helemaal terug naar het dal van Hochfügen. Onze skiles begon weer om 14:00 uur en ging over de vele rode pistes. Keyro boft maar dat hij niet meer op les hoeft en overal met pappa en mamma vanaf kan gaan. Toch vind ik het niet heel erg. Ik leer nog heel veel van de skiles en heb het ook nog wel nodig. Uitgeput was ik nog niet toen ik om 16:00 uur weer terug was bij de “Sammelplatz”.

Helaas ging de sleeplift al om 16:00 uur dicht en konden we niet veel anders meer doen dan in de sneeuw spelen. ’s Avonds werden er wraps gegeten en speelden we het spannende spel: “Weerwolven van Wakkerdam”. Het was in het begin even lastig te begrijpen wat de bedoeling was maar al snel begonnen wij het door te krijgen.

Bij toeval was mamma de eerste twee keer de heks en pappa bleek een weerwolf te zijn. Het is best hilarisch en iedereen verdenkt elkaar en probeert de aandacht van zichzelf af te leiden. Kortom een heel erg leuk spel!

Geplaatst op

Hochzillertal

Na een nachtje heerlijk slapen was het tijd voor actie. We gingen met de auto naar het skigebied van Hochzillertal. Er was plaats genoeg op de parkeerplaats in het wintersportoord Hochfügen. In de middeleeuwen werd er in dit gebied gezocht naar goud en ijzererts. In de omgeving waren veel mijnen en ijzersmelterijen. Ook werd de Fügenberg bewoond door flink wat boeren maar de  boerderijen worden steeds minder door de opkomst van de wintersport.

Het dorp Hochfügen ligt op circa Het gebied is vrij populair onder de Nederlanders en dat was direct te merken. Het gebied is 00 meter hoogte. Het gebied is geschikt voor beginnende en gevorderde skiërs. Gelukkig had het dit jaar van te voren al flink gesneeuwd dus de pistes lagen er super goed bij.

Eindelijk weer eens een keer dat alle pistes geopend waren en we alles konden doen wat we wilden. We namen eerst een paar keer de sleeplift naar boven om te oefenen op de oefenpiste. Het ging zo gemakkelijk dat we meteen besloten om met de 8-er Jet gondel de berg op te gaan.

We gingen een stukje de blauwe 11 af en namen de Waldoffen lift naar het hoogste punt van de Pfaffenbühel op ongeveer 2400 meter hoogte. Daarna met de blauwe 11 en 13 helemaal terug naar beneden naar het dal. Pappa en ik gingen af en toe een tussendoor een stukje van de rode piste af terwijl mamma bij Ronac bleef.

Mijn broertje gaat echt super goed naar beneden, ongelofelijk! Beneden gaven we aan de familie Ubachs door dat wij met de pendelbus naar het skigebied aan de Spieljoch wilden gaan. Zij bleven oefenen bij Hochfügen. Het pendelbusje bleek niet zo vaak te gaan als gesuggereerd werd maar rond 12:15 uur waren we bij de nieuwe Geolsbahn.

Het skigebied Fügen – Spieljoch was sterk verouderd maar heeft de afgelopen jaren een nieuwe impuls gekregen met de nieuwe Spieljochbahn en de Panoramabahn Geols. In de toekomst wilt men gaan proberen om het Spieljochgebied aan te sluiten op het skigebied Hochzillertal (Hochfügen). Opvallend in dit skigebied is dat het vrijwel volledig uit rode pistes bestaat en er maar een enkele blauwe piste is.

Ronac volgde ons prima op de rode pistes en ze waren ook niet zo heel moeilijk. We hadden onze lunch in het zonnetje op de Kohleralm. Nou ja, toen we bestelden zaten we nog in de zon maar toen het eten werd gebracht was de zon schuil gegaan achter de bergtoppen. We aten snel door want we kregen flinke koude handen.

Na het eten namen we de lift terug met het idee om weer met de Geolsbahnen en shuttleservice terug te gaan naar Hochfügen. Helaas kwam de vreselijk lange sleeplift niet uit bij de Geols Bahn. Je moest dus of met de zwarte afdaling terug of naar Fügen. Samen met pappa deed ik de zwarte afdaling terwijl mamma met Ronac de rode piste en een stuk met de Spieljochbahn terug ging naar Fügen.

Voor mamma en Ronac bleek het achteraf niet gemakkelijk te zijn om weer richting Hochfügen of appartement te komen. De bushalte was onvindbaar en omdat het “heiligenabend” was, zouden de busdiensten eerder stoppen. Net toen pappa aangaf dat hij ze wel op zou halen met de auto, kwam er toch een bus die ze nog mee naar boven de Fügenberg op nam.

We kwamen vrijwel tegelijk aan bij het appartement. Mamma bereidde ons kerstdiner voor kerstavond. De broccoli met zoete aardappelstamp en rollade met champignonroomsaus smaakte goed na een dag in de buitenlucht. Er werd getoast met kinderchampagne op een gezellige week. Nou, dat zal zeker lukken met z’n allen.

Geplaatst op

Appartement Steigerhof

 

Wat was het vroeg deze morgen. De wekker ging al om 3:30 uur, midden in de nacht dus. We maakten ons snel klaar zodat we op tijd konden vertrekken. De meeste bagage stond al in de auto dus het was alleen nog even de laatste dingetjes doen. Uiteindelijk vertrokken we om 4:15 uur in de richting van Oostenrijk.

We gaan dit jaar naar Fügenberg in Tirol. Het is gelegen in het grote 30 kilometer lange Zillertal, een breed zijdal van het Inndal. We moesten ongeveer 800 kilometer afleggen. We reden Nederland uit bij Aachen en reden in de richting Keulen en bogen af naar de 61 in de richting van Koblenz, Mannheim en Karlsruhe. Het verliep allemaal voorspoedig en al snel waren we in de buurt van Stuttgart. Tussendoor even een plaspauze en daarna door richting Ulm, Augsburg en München.

We hadden wat wegwerkzaamheden waardoor het iets minder hard doorreed en drukker was maar het viel allemaal mee. Bij de ring van München was het akelig rustig. Stilte voor de storm? Op een paar kleine opstoppingen hadden we de ring München snel achter ons gelaten. We kochten een autobahnvignet voor Oostenrijk en kwamen daarna in de richting van Rosenheim in een korte file. Tegen 11:30 uur reden we het Zillertal binnen.

Aangekomen bij Appartement Steigerhof

Bij het dorp Fügen reden we de doorgaande bergweg naar Hochfügen op. Ons appartement bevindt zich op de Fügenberg tussen de dorpen Fügen en Hochfügen. Na flink wat haarspeldbochten zagen we na een kwartiertje rijden aan de linkerkant ons geboekte appartement liggen. We belden aan en we moesten even wachten tot er werd open gedaan. De eigenaresse van appartement Steigerhof bleek een tachtigjarige vrouw te zijn.

Ze bracht ons naar ons appartement op de tweede etage. Het appartement was recent gerenoveerd en gezellig ingericht. Er waren drie slaapkamers, twee badkamers, woonkeuken en ruim balkon met panoramisch uitzicht over het Zillertal. Het zonnetje scheen dus aten wij een broodje op het balkon, heerlijk.

Het zou nog een tijdje duren voordat de familie Ubachs zou arriveren dus besloten wij om naar Hochfügen te rijden en daar alvast skimateriaal en skipassen te regelen. De weg slingerde naar boven en het duurde ongeveer twintig minuten toen we aankwamen in het hotel/skidorp Hochfügen. Bij de eerste skischool die we zagen, werden mijn skilessen geboekt.

Keyro hoeft dit jaar niet meer op les en mag met pappa en mamma mee gaan skiën. We dronken een drankje bij Bar Gogola voordat we ons skimateriaal konden huren. Ik vind het altijd lastig met passen van de skischoenen en kon moeilijk beoordelen of ze goed zaten. Gelukkig kun je altijd nog terug als het niet goed zit.

Meteen even aprés-skiën.

Toen we op de terug weg waren, belden René en Katja dat ze de weg niet konden vinden. Mamma loodste ze de juiste richting in en we arriveerden tegelijkertijd bij het appartement. Eindelijk konden we spelen met onze vrienden Allek en Danil. Het avondeten bestond uit spaghetti bolognese die René thuis al had klaar gemaakt.