Categorie: 2014 Noorwegen

Geplaatst op

Dag 23; Billund; Lego, regen en files

Ahoy piraatjes! Zo werden we wakker gemaakt vanmorgen door pappa en mamma. We hadden ondanks de benauwde, warme kamer goed geslapen. We namen een koele douche en trokken onze kleren aan. We gingen naar de grote ontbijtzaal om daar te smullen van lekkere broodjes en andere dingen. Na het ontbijt haalden we de koffer van de kamer en checkten we uit bij de receptie. De koffer zetten we in de centrale opslagruimte. Helaas was het aan het regenen toen we naar buiten liepen. We besloten om ons daar niets van aan te trekken en naar de attracties te gaan waar gisteren de langste wachtrijen stonden.

Keyro en pappa gingen in de Vikings River Splash, een wildwaterbaan in de stijl van de Vikingen. De laatste afdaling begon van acht meter hoogte en werd gevolgd door een heftige natte rit. Er werden door Keyro, pappa en mamma nog wat achtbanen getest zoals de Polar X-plorer die snelheden haalt van 65 kilometer per uur en The Dragon achtbaan. Ik ging nog een keer in The Temple en keek in de regen naar een leuke theatershow over twee ridders die vechten om de hand van een mooie prinses. In de show zaten veel acrobatische elementen super knap.

We waren rond 13:00 uur helemaal nat en hadden alles kunnen doen wat we nog wilden. Er werd besloten om aan onze terugreis naar Maastricht te beginnen. Het werd een lange rit waarbij we veel spelletjes op de Nintendo speelden en films keken. Het schoot niet op want het was erg druk onderweg en we kwamen in verschillende files.

Vlak voordat we Nederland binnen reden, kregen we ook nog te maken met noodweer. Uiteindelijk waren we pas rond de klok van 22:30 uur thuis. We kunnen terugkijken op een fantastische, actieve vakantie met prachtige natuur, mooie wandelingen, leuke campings, schitterend weer en waarbij we leuke en lieve mensen hebben ontmoet. Nu snel naar bed want morgen moeten we meteen naar de BSO omdat pappa en mamma gewoon moeten werken.

Geplaatst op

Dag 22; Billund; Legoland

De wekker ging om 7:30 uur en om 8:15 uur zaten we al aan het ontbijt in de gezamelijke eetkeuken. Er waren lekker broodjes, vleeswaren, kaas, groenten, fruit, cornflakes etc. Ronac kreeg van het ontbijt een jam met melksnor en boven mijn lip prijkte een mooie bruine chocoladesnor. We betaalden bij het echtpaar voor de hotelkamer en vertrokken rond 9:00 uur. Het zou een lange rit worden vandaag. We moesten eerst nog een stuk door Denemarken daarna door Duitsland om laat in de middag in Nederland aan te komen. Na een uurtje rijden kwamen we in de buurt van pretpark Legoland. Onze vriendjes waren hier vorige week naar toe geweest en stiekem waren wij een beetje jaloers op hun. We reden langs het park en konden er een glimp van opvangen. Tegen pappa en mamma zeiden we dat we er wel eens een keertje naar toe zouden willen gaan. Net voorbij het park parkeerden we op een parkeerplaats en moesten we uitstappen. Pappa en mamma pakte een koffertje uit de kofferbak en we moesten ze volgen. We liepen naar een ingang en kwamen uit in het Legoland Hotel, huh? Nog steeds snapten we er helemaal niets van? We gingen toch niet naar Legoland of wel?

Pas toen pappa en mamma vertelden dat we hier een nachtje zouden slapen en ze daadwerkelijk gingen inchecken, beseften we dat het echt zo was. Wat een super verrassing hadden pappa en mamma tot het laatste weten te bewaren. We liepen rond bij de receptie en werden begroet door een enorme draak van Lego. Ook stonden er twee figuren uit de Star Wars film, cool zeg!

We waren echt helemaal happy en in ons element! We kregen de entreekaartjes voor het park en konden meteen naar binnen. Onze koffer lieten we achter in de opslagruimte bij de receptie want de sleutel van de kamer konden we pas in de middag ophalen. Het Legoland Hotel ligt tegenover het pretpark en via een loopbrug kwamen we via een eigen ingang het park binnen. In het park staan de gekleurde kunststofblokjes en figuurtjes (Lego) van de Deens speelgoedfabrikant centraal.

In 1968 was dit park het eerste Legoland park dat werd geopend en het bestaat uit circa 55 attracties en er zijn meer dan 60 miljoen Lego steentjes gebruikt. Tegenwoordig zijn er op meer plaatsen over de wereld ook parken van Legoland geopend. Met onze kaartjes liepen we via de loopbrug naar het park. We starten onze verkenningstocht bij de Atlantis by Sea Life attractie. Na een korte introductiefilm gingen de deuren open en belandden wij in de onderwaterwereld van Atlantis. Lopend kwamen we langs verschillende aquaria en de Oceaan Tank. In de aquaria zijn Lego modellen te zien zoals duikers, onderzeeboten, schatten en nog veel meer. Aan het einde kwamen we door een acht meter lange glazen tunnel waarin het net leek alsof we tussen de vissen liepen, prachtig! Pappa en ik gingen in de kano’s en werden aan het einde nat van het opspattende water.


Bij de volgende attractie belandden we in de wereld van de piraten. We stapten in een boot en kwamen langs verschillende gebouwen en objecten. Om ons heen waren er gevechten tussen soldaten en piraten. Veel in deze attractie werd gebouwd met Lego blokjes en de personages konden bewegen door animatronic. Het is een techniek waarbij door middel van voorgeprogrammeerde volgorde bewegingen kunnen worden gemaakt. Halverwege de rit kwamen we in de donkere, geheime grot van Captein Roger waar alle piratenschatten te vinden waren. We liepen verder en opvallend waren de vele details waar in het park mee gewerkt is. Echt overal zie je grote en kleine dingetjes gemaakt van Lego, super!

In de Egyptische tempel moesten we met een laserpistool op verschillende objecten schieten en hiermee zoveel mogelijk punten verzamelen. We kwamen door verschillende scènes allemaal gemaakt met Lego natuurlijk. Het begon steeds drukker te worden in het park en wachtrijen werden ook langzaam langer.

Het zonnetje schijnt ook flink en de temperatuur stijgt aardig. We eten op een bankje in de zon een broodje maar lang bleven we niet zitten want we waren bij het Miniland. Hier is alles twintig keer zo klein als in het echt en gemaakt van hoe kan het ook anders Lego. Er zijn in heel Miniland alleen al circa 20 miljoen Legoblokjes gebruikt. We zagen straatbeelden van bekende plaatsen, een vliegveld, space center en een aantal scènes uit de Star wars films. We gingen om 15:00 uur even terug naar het hotel om in te checken voor de hotelkamer.

We hadden een themakamer in piratenstijl en moesten eerst langs een grote Lego man (Indiana Jones) met een lasso om bij de deur te komen. In de kamer fladderden Lego vlinders, zat er een Lego aap op het nachtkastje en hing er een Lego piratenlogo aan de muur. Op de muur stond een schatkaart en aan ieder detail was gedacht. Op de kamer was het erg warm en was geen airco maar we besloten om toch een uurtje rust te nemen. Er stond een doos met Legoblokjes op de kamer en zo konden we naar hartenlust spelen. Het was zo leuk dat we helemaal niet weg wilden. Toch gingen we nog even het park in.

Bij een shop kregen we een grote braincooler in een speciale hervulbare beker. We bezochten de 4D Lego Chima film in de filmstudio en maakten een ritje in de Monorail. We raakten Ronac nog even kwijt bij het Miniland Star Wars maar vonden hem gelukkig vrij snel even verderop weer terug.

In de MiniBoats maakten we een “cruise” langs monumenten over de hele wereld. Ze voeren we onder andere langs het Vrijheidsbeeld, het Koninklijk Paleis in Bangkok, de Acropolis en de piramiden van Gizeh. Net voor sluitingstijd stapten we in de Pirate Splash Battle. We stapten in een piratenboot en namen plaats achter de waterkanonnen. Alle hands aan dek, klaar om te vuren en de tegenstanders nat te spuiten met het kanon. Het was een waterfestijn en we werden ook vele malen geraakt door onze tegenstanders. Uiteindelijk stapten we zeiknat weer uit de boot.

Gelukkig is het warm en ging het park sluiten. We gingen terug naar de kamer om ons op te laten drogen voordat we een hapje zouden gaan eten. Om 20:00 uur gingen we naar het panoramarestaurant waar een tafel voor ons gereserveerd was. We hadden gekozen voor een buffet en er was genoeg lekkers om uit te kiezen. Er was veel vis maar ook vlees, salades, pasta en friet in de vorm van Legoblokjes.

We aten goed en toen we vol waren vertrokken we naar de grote Legobak zodat wij konden bouwen en pappa en mamma nog even rustig konden eten. We lagen uiteindelijk pas om 23:00 uur in bed maar hebben dan ook een geweldige dag gehad.

Geplaatst op

Dag 21; Skanderborg (DEN); ColorLine

Mamma was vanmorgen als eerste wakker en de mannen volgden met zijn allen een uur later pas ( 9:30 uur). We konden niet veel meer doen want vandaag moesten we naar boot in Kristiansand voor onze overtocht naar Denemarken. We douchten ons, pakten de laatste bagage in en aten zoveel mogelijk restjes op zodat we dat niet weg hoefden te gooien of mee te nemen. Wij gingen in de tussentijd nog even voetballen en op het luchtkussen. We checkten rond 12:00 uur uit en namen afscheid van alle bekenden. Zo’n 30 minuten later waren we op weg naar Kristiansand. De weg rijdt goed door en er is veel meer bebouwing dan wij gewend zijn.

Omstreeks de klok van 13:30 uur checkten wij in bij ColorLine. We gaven door dat we met een andere auto waren dan op de formulieren van inschepen stond maar daar werd totaal niet naar gekeken. We kregen een lijn aangewezen waar we in moesten gaan staan om aan boord te kunnen. We hadden nog heel wat tijd te overbruggen want we zouden pas om 16:30 uur vertrekken uit de haven. De boot was er ook nog niet dus we begonnen maar een filmpje te kijken. Niet veel later zagen we Monique, Jeroen en Martijn een paar rijen verderop staan. We gingen bij een van de officials vragen of we het terrein konden verlaten en dat was geen probleem. Onze incheckkaartjes werden gescand en we konden het terrein af. Met zijn zevenen liepen we naar het centrum van Kristiansand en vonden al snel een terrasje in de zon. We dronken gezellig wat en pappa liet Monique nog het een en ander zien wat ze met haar telefoon kon doen. Gezamenlijk liepen we nog door het centrum van Kristiansand.

Het is een vrij jonge stad en in de zomer druk bezocht door Noorse en buitenlandse toeristen. De straten in het centrum bleken volledig rechthoekig te zijn en er stonden veel grote statige huizen. Het straatbeeld was sfeervol en overal stonden of hingen bloemen. We kwamen langs winkelstraten, de domkerk één van de grootste kerken in Noorwegen en een prachtig plein met een standbeeld van een belangrijk iemand. We waren rond 15:30 uur terug bij de haven en lieten ons bij de ingang weer inchecken. De veerboot was er nog steeds niet en wij vroegen ons af of we wel op tijd zouden vertrekken. Een kwartier later kwam de boot aan en werd snel leeg gemaakt zodat wij weer konden inschepen. Het boarden begon om 16:10 uur en uiteindelijk vertrok de boot bijna stipt op tijd. Ongelofelijk hoe snel dat allemaal ging en wat een goede coördinatie.

De Superspeed ferry van ColorLine is een vrij nieuwe, moderne en snelle boot. In slechts 3 uur en 15 minuten zouden we naar Hirtshals in Denemarken varen. Aan boort was dezelfde luxe als bij de Stena Line alleen hoefden we hier niet te overnachten en hadden wij geen hut. Op de boot was echt wel erg druk en het was moeilijk om een plekje te vinden om te zitten. Toen we langs het restaurant liepen hoorden we Monique roepen. Zij waren als een van de eersten aan boord gegaan en had een tafel bezet gehouden voor ons allemaal. Samen met pappa ging ik nog even op dek kijken terwijl wij de haven van Kristiansand achter ons lieten. Je merkt op deze boot veel beter dat je op het water bent en voelt de deining en het draaien van het schip.

Keyro vermaakte zich met Martijn door een potje te pesten en ik speelde met mamma en Monique een paar potjes kwartet. Rond de klok van 18:00 uur werd er wat te eten gehaald in het restaurant. Er waren frietjes, hamburgers, hotdogs en een garnalensalade. De boot meerde om 19:45 uur aan in Denemarken en nog geen kwartier later waren wij onderweg naar het Motel in Skanderborg. Denemarken was vlak net zoals Nederland maar een stuk minder bebouwd. We arriveerden om 22:10 uur bij Motel Skanderborg Syd. We werden vriendelijk ontvangen en kregen een mooie ruime vierpersoonskamer. Terwijl we televisie keken kregen we nog een toetje met verse kersen. We lagen pas laat in bed maar morgen hebben we de lange terugreis naar Maastricht voor de boeg en dan kunnen we genoeg uitrusten.

Geplaatst op

Dag 20; Byglandsfjord; Klatreskogen

We sliepen vanmorgen uit tot 9:00 uur. Het was bewolkt weer en het leek erop alsof het ieder moment kon gaan regenen. Na het ontbijt vertrokken we met de auto naar Evje waar zich een klimbos bevindt. We parkeerden op de grote parkeerplaats en liepen naar de entree van het Klatre Skogen klimpark. We kochten een kaartje voor het Discovery Park. Het Grand Park is voor volwassenen en kinderen boven de 10 jaar. Bij een lengte vanaf 1.00 m en de leeftijd van 4 jaar oud heb je hier ook de mogelijkheid om te klimmen in de boomtoppen en verschillende spannende obstakels te overbruggen. Het is een ideale omgeving met hoge bomen, rotsen en de rivier de Otra die als natuurlijke hindernissen gebruikt worden. We kregen als eerste instructie en een harnas met veiligheidslijnen aan. Ook moesten we een veiligheidshelm dragen. Bij de start van het parcours werden de veiligheidslijnen vast gemaakt en kon deze niet meer los tot aan het einde van het parcours.

Het Discovery Park had 18 verschillende elementen over 35 meter en was voor ons een flinke uitdaging. Ik ging voorop samen met mamma en Keyro en pappa volgden ons. De hindernissen waren soms lastig maar het ging mij redelijk goed af. Op sommige momenten was ik wel bang en was ik blij dat ik mamma een handje kon geven. We moesten onder andere lopen over een dun touw, door een buis klauteren en als Spiderman klimmen langs een net. Op het eind moesten we een stukje abseilen en dat durfde ik echt niet. Toch moest ik gaan want ik kon mijn veiligheidslijn niet losmaken. Uiteindelijk mocht ik van de instructeur samen met mamma de sprong wagen. Ik schreeuwde het uit en was boos op mamma dat ik dit moest doen. Ik nam mij voor om het niet meer te doen. Na wat rusten en een lekker snoepje wilde ik het parcours toch nog wel een keer doen. We legden het parcours sneller af dan de eerste keer en al snel stond ik weer bij het tokkelgedeelte. Opnieuw moest ik afdalen. Pappa en Keyro stonden al beneden te wachten en moedigden mij aan om te komen.

Ik was opnieuw bang en angst was af te lezen van mijn gezicht. Mamma zei dat we samen zouden gaan maar toen ik sprong, bleef zij verdorie op het plateau staan! Daar ging ik helemaal alleen, ik schreeuwde van angst en zoefde snel naar beneden. Toen ik landde werd er geroepen en geklapt voor mij. Ik had het toch mooi helemaal alleen gedaan. Met een grijns op mijn gezicht maakte ik de veiligheidslijn los en rende ik naar pappa en Keyro. Mamma kwam als laatste naar beneden.

Wat een super ervaring waarin ik uiteindelijk een angst heb overwonnen. We liepen naar het naastgelegen Mineralenpark en kregen daar als eerste een Braincooler. We liepen daarna de grot in waar prachtige edelstenen, kristallen en mineralen werden tentoongesteld. In de ondergrondse tunnels werden we betoverd door de prachtige kleuren en alle denkbare vormen van de mineralen en kristallen. Het leek wel een soort schatkamer. Na onze tocht door de grot kochten we in de souvenirwinkel zelf wat steentjes die zijn gevonden in de groeven hier in de buurt.

We liepen rond op het terrein en stopten bij een plek waar we zelf naar edelstenen konden zoeken. We moesten een zakje zand kopen en met de zak liepen we naar de waterbak. De zeef werd gevuld met zand uit de zak en dit moesten we gaan wassen. Een beetje water bij het zand en dan voorzichtig schudden met de zeef. De zeef is zo fijn dat het zand er doorheen kan en de edelstenen achter blijven in de zeef. Al snel zagen we dat er onbewerkte kristallen en edelstenen in onze zeef achterbleven. Op een kaart die we hadden gekregen konden we zien welke stenen we hadden gevonden.

Op het einde konden we nog even zwemmen bij het strandje langs de rivier de Otra. Nou ja, zwemmen deden we niet echt maar spelen in het zand blijft onze favoriet. Op de terugweg naar de camping deden we nog wat laatste boodschappen. We aten een door pappa bedachte pasta met Smak en groenten. Als tweede gerecht hadden we een stuk zalm van wel 800 gram van de grilplaat, echt mijn ding, heerlijk. In de avond maakte pappa alleen nog een wandeling in de buurt van de camping. Keyro en ik gingen voetballen op het grasveld. Mamma zat lekker bij Monique en Annemiek op het terras. Later voegden de pappa’s zich er ook bij en werd het een gezellig avondje met iedereen. Lekker chippies eten en laat opblijven. We gingen pas om 23:30 uur naar bed onder luid protest.

Geplaatst op

Dag 19; Byglandsfjord; Skinny dippen

Vanwege het laat naar bed gaan van gisteravond moesten we vanmorgen wat slaap inhalen. We werden wakker omstreeks 09:30 uur. We genoten van een lekker ontbijt op ons balkon met uitzicht over de bergen en het fjord. Het was vandaag helaas iets minder warm maar droog en zo konden we toch iets ondernemen. Bij de receptie van de camping huurden we een roeiboot om het fjord op te gaan.

We deden reddingsvesten aan en namen de peddels mee naar de aanlegsteiger. Hier stapten we in een van de roeibootjes die er lagen. Met pappa achter de peddels roeiden we naar het kleine eilandje dat tegenover onze camping in het fjord ligt. Bij het eilandje Bøøyi meerden we aan en trokken de roeiboot op het strand. Aan de andere kant van het eiland hadden we mensen met een kajak gezien maar hier zagen of hoorden we ze niet. Wat een mooie en rustige plek. Samen met pappa ging ik zwemmen in het water.

Het was een stuk kouder dan gisteren omdat het meer bewolkt was. Pappa had geen zwembroek mee en sprong zomaar in zijn blootje in het water. Het wordt ook wel skinny dippen genoemd. Na een tijdje stapten we in de roeiboot en voeren we om het eiland heen. We konden hier niet aanmeren en daarom sprongen we vanaf de boot rechtstreeks in het koude water om te zwemmen.

Mamma roeide verder om het eiland heen en we stopten nog even bij het eerste inhammetje. Allemaal waren we nieuwsgierig geworden naar het skinny dippen en we trokken allemaal onze kleding uit. Gezamenlijk stapten we helemaal naakt het koude water in. Het was een beetje vreemd om zonder iets aan in het frisse water te zwemmen. Ik was een beetje bang dat er onverwacht iemand aan zou komen en ons dan in ons blootje aan zou treffen. Toen we in de verte een kajak aan zagen komen, wist ik dan ook niet hoe snel ik uit het water moest gaan om mijn broek aan te doen. We roeiden terug naar de camping en waren rond 15:00 uur terug bij onze hut.

Esther en Daniel waren ook terug van hun uitstapje en we dwaalden gezamenlijk over de camping. Na een tijdje kwam Matthijs aangerend, hij was net gearriveerd en wilde meteen met ons voetballen. Ook Martijn en zijn ouders Monique en Jeroen waren vandaag aangekomen op de Neset camping. Het avondeten hadden we bij het restaurant/cafetaria van de camping. Een lekkere hamburger met frietjes. Ik wist niet hoe snel ik hem op moest eten zodat ik daarna direct weer met mijn vrienden kon gaan spelen.

We speelden samen met de pappa’s een partijtje voetbal op het grote veld. Later op de avond bracht mamma Ronac naar bed en hing ik alleen met mijn “grote vrienden” (Matthijs en Martijn) op een bank bij het cafetaria. We hadden op deze plaats het beste internetbereik en zo konden we muziek luisteren op de mobiele telefoon van Matthijs. Ondanks dat ik flink wat jaartjes jonger ben, hadden we het erg gezellig met elkaar. Mamma noemde ons de “hangjeugd” van de camping toen ze mij om 23:00 uur kwam halen om naar bed te gaan.

Geplaatst op

Dag 18; Byglandsfjord; Setesdal

De wekker ging erg vroeg af vanmorgen. We bleven een kwartier langer liggen en stonden rond 7:00 uur op. Keyro werd zoals bijna alle dagen het laatste wakker en stond als laatste op. Alles was al ingepakt in de auto en het wachten was op Keyro. Uiteindelijk reden we om 8:10 uur de camping af en hadden we een rit van totaal 350 kilometer voor de boeg.

Het eerste stuk ging via de E13 in de richting van Odda. De weg liep langs het fjord en op de oevers waren veel fruitboomgaarden te zien. Het gebied is te vergelijken met onze Betuwe. We zagen appel, peren, pruimen –en kersenbomen. Ook werd er langs de weg fruit uit de boomgaarden verkocht. In de stalletjes werden op dit moment voornamelijk kersen verkocht. De kersen waren 50 NOK voor een bakje van 500 gram en eigenlijk een beetje te duur.

In Odda stopten we bij een tankstation voor het vullen van onze 60 liter tank. Hier eindigde ook het fjord en gingen we de bergen weer in. Opnieuw langzaam rijden, maximaal 60 kilomter per uur en veel bochten. We kwamen door verschillende tunnels en langs prachtige meertjes waarin lucht en bergen weerspiegelden. We maakten een korte stop bij de Låtefossen waterval, een tweeling waterval die direct langs de weg lag.

Op een gegeven moment buigen we af naar de E134 richting Røldal en komen we door een bergachtig gebied. In de winter sneeuwzeker en goed om te skiën. Na weer een uur rijden nemen we de afslag naar RV9 in de richting van Hovden. Daar haalden we bij de supermarkt wat broodjes die we later bij een mooie picknickplaats langs de autoweg nuttigen. We hadden vandaag niet alleen een brood (Kanalsbrot) maar ook pizzabroodjes en prinsessenbrot (brood met krenten en room in het midden).

Voor het eerst deze vakantie neemt mamma het stuur van pappa over omdat hij toch wat vermoeid was van het rijden. Voor mamma was het wel even wennen in de auto. Het is tenslotte een automaat en het piepen van de snelheidsoverschrijder maakte haar af en toe woest.

Na een kilometer of honderd nam pappa het stuur weer over voor het laatste gedeelte. In het zuidelijke deel van het Setesdal lag de Neset camping. Het is prachtig gelegen tussen de bergen en direct aan het Byglandsfjord. De camping was groot en er bleken veel Nederlandse gasten te zijn. We checkten in om 15:00 uur en we kregen drie sleutels mee en konden kiezen uit drie kampeerhutten. We namen uiteindelijk de hut met de slaapbank en één stapelbed.

Qua oppervlakte was deze net wat ruimer dan de andere twee hutten. Het enige nadeel was dat deze hut geschakeld zat aan een andere hut en dus niet vrijstaand was. Onze buren bleken oude bekenden te zijn namelijk Esther, Daniel en hun ouders. Zij waren hier een dag eerder gearriveerd. Vanaf het balkon hadden we een mooi zicht over het water en de camping. Terwijl pappa en mamma wat spullen uitlaadden, gingen wij er direct vandoor om de camping te verkennen. Ook hier weer voldoende ruimte en speeltoestellen voor ons. En natuurlijk was er een strand waar we zo het water in konden om te zwemmen. Al snel gingen we terug om onze zwembroeken te vragen.

Pappa en mamma gingen wel mee naar het water want mijn zwemdiploma heb ik natuurlijk nog niet. Keyro zwom met Esther naar een ponton om daar vanaf verhogingen in het water te springen en te duiken. Uiteindelijk nam pappa mij ook zwemmend mee naar het ponton en kon ik er ook en keer vanaf springen. Samen met Esther zwom ik nog een paar keer op en neer. Wat hadden we geluk met dit mooie en warme weer (circa 26 graden).

We maakten nog meer vriendjes Suus van 9 jaar en Jip van 11 jaar. Het was een gezellige kinderbende in het water. ’s Avonds aten we spaghetti met ham en tomatensaus. We aten binnen omdat er buiten veel te veel wespen rond circuleerden. Helaas wisten ze ondanks dat we de deur dicht hadden zich toch een weg naar binnen te vinden. Na het eten vertrokken we weer naar buiten om te spelen langs het water. Keyro en Esther zwommen tot 22:00 uur maar ik bleef lekker aan de kant in het zand. We gingen laat naar bed maar ik had me prima vermaakt vandaag.

Geplaatst op

Dag 17; Vøringsfossen; Klimmen en klauteren naar de waterval

We hoefden vandaag geen lange autorit te maken en konden het rustig aan doen. We sliepen uit tot 8:45 uur. Nadat we ons gewassen hadden, gingen we samen met mamma naar de campingwinkel voor wat boodschappen. We namen onze ontbijtspullen mee naar een nabij gelegen uitzichtpunt op de camping en ontbeten daar. Hier stond tenminste een tafel en bank, bij onze hut ontbraken deze. Met het kabbelen van de rivier op de achtergrond en de zon die steeds warmer werd, was het echt genieten.

We vertrokken rond de klok van 11:00 uur in de richting van de Vøringfossen waterval. We volgden de bordjes en kwamen uit bij de betaalde parking (40 NOK) van het Fossli Hotel. Aan de rand van de kloof nabij het hotel kun je de waterval van boven bekijken. Ronac moest aan de hand bij mamma en ik kreeg instructie om extra goed op te letten want niet overal zijn afzettingen geplaatst.

De Vøringfossen in de Måbødalen is de bekendste waterval van Noorwegen. Het water maakt een loodrechte vrije val van 145 meter op een totale hoogte van 182 meter. We zochten naar een wandelpad maar dat was er niet of wij vonden geen duidelijke aanduidingen hiervoor. Het meisje bij de souvenirshop adviseerde ons het bij de andere parking een stukje verder te proberen. Langs de RV7 hadden wij op de heenweg inderdaad een stopplaats met winkeltjes etc. gezien. We reden hier naar toe en parkeerden gratis de auto. We liepen een klein stukje terug over de oude weg in de richting van de tunnels en daar vandaan hadden we een mooi zicht op de waterval. We liepen ook nog even aan de andere kant het plateau op. Ook hier werd overal gewaarschuwd om goed op te letten bij de randen van de kloof. De afgrond is diep en er stonden geen hekken. Wijs bleven wij maar uit de buurt van de afgrond. Wij zagen nog een monument voor omgekomen personen die blijkbaar niet zo goed hadden uitgekeken en naar beneden waren gevallen.

Op een kaartje bij een van de winkeltjes stond een wandeling naar “bottom of the waterfall” aangegeven. Hiervoor moesten we weer een stukje in de auto. De eerste parking waar we langs kwamen was vol en we reden naar de volgende. Hier stopten we even en liepen naar de brug over de rivier. Toch bleek dit niet het startpunt van de wandeling te zijn. We besloten terug te rijden naar de volle parking langs de RV7 en te kijken of het startpunt daar was. Inmiddels was er een plekje vrijgekomen en konden we de auto parkeren. En ja hoor, hier begon de wandeling die we graag wilden maken. Spullen gepakt, plasje gedaan en toen konden we om 12:30 uur aan de wandeling beginnen.

De wandeling naar de waterval was 1.7 kilometer maar bleek een echte uitdaging. Het begin ging bergaf door loofbos met drassige bodem en wortels. We moesten goed opletten om niet uit te glijden. Het tweede gedeelte moest er over enorme rotsblokken geklommen en geklauterd worden. Samen met pappa ging ik voorop en mamma en Ronac volgden ons. Wij liepen goed door maar ook mamma en Ronac konden ons goed volgen. Ronac klom aan de hand van mamma met gemak over de grote rotsblokken. Ik zag een aantal mensen onderweg die veel slechter en langzamer liepen dan zij.

Eenmaal beneden in het dal moesten we een wiebelige brug oversteken. We werden nu echt goed nat van het opspattende water van de waterval. Het pad was nat en glibberig en mamma en Ronac besloten niet verder te gaan. Ik ploeterde nog een stuk door de blubber met pappa om zo dicht mogelijk bij de waterval te komen. Onze inspanning werd in ieder geval beloond met het oorverdovende geraas van de waterval en het mooi uitzicht. Wat een watermassa zeg! De terugweg, berg op, liepen we ook zonder problemen.

In de auto konden we lekker even op adem komen. We reden langs de camping en volgden de RV7 een stuk en kwamen uit bij het Sysenvatn, een stuwmeer. We parkeerden en liepen naar de damwand van een kilometer breed. Het stuwmeer is het belangrijkste waterbekken van de Sima krachtcentrale. Het meer kan een middelgrote stad van energie voorzien. Wij zochten een plekje langs de oever van het stuwmeer om daar onze lunch te verorberen. In de verte zagen we nog bergen liggen met sneeuw, zou zelfs ook een gletsjer kunnen zijn. Het geheel was een heel mooi plaatje.

We waren rond 17:00 uur terug op de camping en kwamen daar oude bekenden tegen. Mathijs en zijn ouders waren vandaag gearriveerd op deze camping. Ze hadden via Monique, die ons eerst als vermist had op willen geven, haha, gehoord dat we autopech hadden gehad. Onze ouders praatten even bij en wij gingen lekker voetballen op het speelveld.

Al snel sloten zich meerdere kindjes bij ons aan, zo ook de twee Nederlandse kindjes Daan en Bo. Tussendoor snel even een bord pompoencurry met kip gegeten en daarna snel weer verder voetballen. Uiteindelijk lagen we pas rond 23:00 uur in bed. Gelukkig hebben we morgen alleen een lange autorit op het programma naar Byglandsfjord. Onze laatste bestemming en camping van onze rondreis in Noorwegen.

Geplaatst op

Dag 16; Vøringsfossen; Flåmsbane

Het was vroeg vanmorgen maar het zonnetje scheen al vrolijk naar binnen. Ik was om 6:30 uur al wakker en kon niet meer in slaap komen. Het beloofde een mooie dag te worden. Ik stond op, moest plassen en samen met mamma ging ik naar het sanitairgebouw. We besloten om ons maar direct te wassen en aan te kleden. In tegenstelling tot de andere campings kon je hier wel gratis douchen in de nieuwe douches. Pappa en Keyro hadden meer moeite met opstaan maar uiteindelijk waren we rond half acht klaar voor vertrek. We wilden al vroegde ferry halen anders moesten we weer langer wachten.

We waren ruim op tijd in Dragsvik en konden na vijf minuten wachten aan boord van de ferry naar Vangsnes. De ferry voer over het Sognefjord, het langste fjord van Noorwegen. Veel meer dan het uitzicht vanaf de boot, zouden wij niet zien van het bekende fjord. De tocht duurde ongeveer 20 minuten en we genoten van het uitzicht. We vervolgden vanaf Vangsnes onze weg langs het Sognefjord. Bij het plaatsje Vik verlieten we de weg langs het fjord om wat landinwaarts te rijden naar Hopperstad. We bezochten bij Hopperstad een van de weinig overgebleven staafkerken van Noorwegen.

De staafkerk (stavkirke) bleek een geheel uit hout opgetrokken kerkgebouw. Het had een typische bouwstijl die vooral in Scandinavië ziet. De staafkerken deden hun intrede in de tijd dat het Christendom in Noorwegen werd verspreid. De staafkerk van Hopperstad dateert uit 1140 en verkeert nu na restauratie in goede staat.

Een Noorse jongen met Nederlandse ouders gaf ons een korte rondleiding in het Nederlands. Binnen zagen we de houtenconstructie van de staven, de galerij en het altaarbaldakijn. Het houtsnijwerk en de motieven hiervan gaan terug tot aan het Vikingentijdperk. Zo zie je in het dak van de kerk drakenkoppen en dezelfde structuur als bij een Vikingschip. We vervolgden weg RV13 (Riksvei) en het was een van de mooiste routes die we tot nu toe gereden hadden.

We reden over een slingerende bergweg tussen de meertjes, de rotsblokken en sneeuwresten door. Natuurlijk stopten we even om met onze korte broeken en slippers in een laag sneeuw langs de kant van de weg te kunnen staan. We hadden eigenlijk een stuk willen lopen maar daar hadden we geen tijd voor. Bij Vinje verlieten we RV13 en namen we de E16 naar het plaatsje Flåm.

Het plaatsje is gelegen aan het Aurlandsfjord en is bekend om de Flåmsbane, de zeer beroemde spoorlijn die hier begint. De trein van 12:30 uur was volgeboekt en wij kochten een ticket voor die van 13:30 uur. We deden wat boodschappen en aten onze lunch bij een restaurant. Een kwartier voor vertrek liepen we naar de gereed staande trein. Er was al een lange rij van toeristen die allemaal in wilden stappen. Het treinstel waar wij in moesten zat al flink vol en een plekje bij elkaar was niet mogelijk. Gelukkig konden we wel met twee personen bij elkaar zitten.

Ik zat met mamma bij een aardig Nederlands koppel en ze lieten mij zelfs bij het raam zitten. Keyro en pappa zaten in het midden en konden maar weinig zien. De Flamsbaan (Flåmsbane) is met een hellingspercentage van gemiddeld 5,5% één van de steilste spoorlijnen ter wereld. Het wordt gezien als Noors meesterwerk. De aanleg van de lijn heeft in totaal 20 jaar geduurd en werd in 1940 geopend. De lijn loopt tussen Flåm en Myrdal en de treinreis duurt in totaal een uur enkele reis. De uitzichten zouden uitzonderlijk mooi moeten zijn maar dat viel ons een beetje tegen.

Nu regende het wel maar toch, we hebben echt mooiere plekken gezien. Halverwege konden we de trein even verlaten om te kijken bij de imposante waterval Kjosfossen. Er werd een hele show van gemaakt door muziek en danseressen. Mooi maar wel erg toeristisch en overdreven. De terugweg verliep hetzelfde maar toen konden we gelukkig wel bij elkaar zitten en konden pappa en Keyro ook naar buiten kijken. Achteraf was de treinrit wel aardig maar volgens ons erg overgewaardeerd en toeristisch.

We reden de E16 terug en namen bij Vinje de afslag op de RV13 in de richting van Voss. We speelden een tijdje op de Nintendo en ik sliep zelfs een lange tijd. Bij Eidfjord namen we de nieuwe brug over het Hardangerfjord en de verschillende tunnels want de veerboot werd in 2013 opgeheven. De Hardangerbrug overspant het Eidfjord, een deel van het Hardangerfjord en is de enige vaste oeververbinding over het fjord. De brug is 1.380 meter lang en zag er enorm uit, wat een constructie!

Aan beide zijden was een tunnel en in één ervan was zelfs een rotonde aangelegd. We hoorden op de navigatie: “neem bij de rotonden de derde afslag…”. We lachten erom want we reden in de tunnel en dat kon toch niet? Nou het kon dus wel! Even later reden we door een wel hele vreemde tunnel die leek op een soort slakkenhuis waar je doorheen reed. We kwamen langs de Vøringfossen waterval waar we morgen naar toe willen en niet veel later zagen we aan de rechterkant de Garen camping voor de komende twee nachten liggen. Ons hutje was sfeervol en gezellig en had een prachtig uitzicht over het riviertje en het dal. We hadden al snel ontdekt dat er voldoende kinderactiviteiten te doen waren, een ruim en groot speelveld, trampolines, een schaakspel etc.

We speelden met de 13-jarige Nederlandse Esther en haar grote 16-jarige broer Daniel. Tussendoor gingen we even wat eten in de hut. Omdat we vanmiddag al warm hadden gegeten, werd het vandaag makkelijk soep met broodjes en gebakken ei. Na het eten konden we nog een tijdje buiten spelen totdat pappa en mamma het tijd vonden om naar bed te gaan.

Geplaatst op

Dag 15; Balestrand

De routine aan het begin van de ochtend zat er ondanks de relaxdagen in Åndalsnes nog prima in. Het wassen, aankleden, eten en inpakken verliep allemaal erg vlot. We verlieten de Folven Camping rond de klok van negen uur. We reden in de richting van het Jostedalsbreen Nasjonalparksenter.

Hier bezochten we het museum en bezoekerscentrum met informatie over de Jostedalsbreen gletsjer. Het gebouw waarin het museum gevestigd is, is gebouwd in stijl van een Viking langhuis. De ligging aan het Oppstrynsvatnet was prachtig. In de tuin zagen we een tentoonstelling van Noorse gesteenten en mineralen. Binnen zagen we de algemene informatie over het ontstaan van gletsjers.


Jostedalsbreen Nasjonalparksenter

De Jostedalsbreen gletsjer in Noorwegen is samen met de zijarmen Nigardsbreen en Briksdalsbreen de grootste gletsjer van het Europese continent. Een gletsjer (breen) ontstaat in de winter en is een groot en dik pak sneeuw dat bij elkaar is gedrukt. Er valt in de bergen in de winter meer sneeuw, dan er in de zomer kan smelten. Het ijs wordt vervolgens zo zwaar dat het begint te bewegen.

Daardoor ontstaat er een soort ijshelling die met soms wel een meter per dag over de berghelling schuift. Tijdens het schuiven neemt de gletsjer alle losse stenen mee om ze aan het eind van de berg, als de gletsjer smelt, weer achter te laten. Dit meegesleepte ‘puin’ noemt men ook wel morene. Een gletsjer wordt ook wel een ijsrivier genoemd. Omdat het ijs net als water in een rivier, langs de berg naar of door het dal naar beneden komt. Op dit moment smelten de meeste gletsjers sneller dan dat er hoog in de bergen nieuw ijs bijkomt. Hierdoor worden de gletsjers korter. Dit komt waarschijnlijk door de temperatuurverhoging op aarde als gevolg van het broeikaseffect.

We reden richting het dorpje Olden en daarna over een smalle slingerweg door de Briksvallei om een bezoek te brengen aan de Briksdalsbreen gletsjer. Deze toeristische trekpleister is een zijarm van de Jostedalsbreen en wordt jaarlijks door miljoenen mensen bezocht. We parkeerden aan het einde van het Briksdal op één van de grote parkeerplaatsen, we waren hier zeker niet alleen en kochten een parkeerkaartje van 40 NOK. Vanaf de laatste parkeergelegenheid en het restaurant was het ongeveer drie kilometer omhoog lopen naar de gletsjer. Zoals overal in Noorwegen was de omgeving weer adembenemend. In het begin regende het wat maar met onze softcelljassen aan, hadden we daar weinig hinder van. We liepen langs een riviertje, passeerden kleine watervallen en de Kleivafossen, een grote waterval die met veel kracht naar beneden stort. We hadden onze jassen al aan omdat het regende maar anders konden we ze bij de waterval zeker ook goed gebruiken.

Het pad naar de gletsjer was prima te lopen en het was best druk. Mensen die wat minder goed ter been waren of zij die niet zoveel zin in de wandeling hadden (busladingen Aziaten) konden het grootste deel met een soort golfkarretje afleggen. Wij zijn jong en hebben een goede conditie dus voor ons geen golfkarretje maar de “benenwagen”. Aan het einde van het pad werden we beloond met een uitzicht op de gletsjer en de morene.

Van de gletsjer zelf hadden we ons misschien iets meer voorgesteld. Helaas is de gletsjer de afgelopen jaren kleiner geworden en mocht je niet meer te dichtbij komen. Toch waren de Briksdalsbreen en het gletsjermeer (Briksdalsbreenvatnet) in felblauwe kleuren nog steeds indrukwekkend. We scheerden met steentjes over het water en sprongen van steen naar steen in het gletsjermeer.

Het weer klaarde op en met een warm zonnetje op ons gezicht liepen we terug naar de parkeerplaats. Keyro voerde zelfs een dansje op in het opspattend water van de Kleivafossen (waterval). Als beloning voor het goede lopen kregen we allemaal een lekker ijsje bij het restaurant. We stapten in de auto en hadden nog een flinke rit naar Balestrand voor de boeg. De route ging via weg 60, weg 39 en later via weg 5 in de richting van Sogndal en Leikanger.

Om in Balestrand te komen, moesten we bij Hella met de ferry oversteken naar Dragsvik. Helaas moesten we zeker een half uur wachten tot de juiste ferry kwam. De overtocht was kort en al snel reden we de ferry weer af om de laatste kilometers tot aan de camping af te leggen.

We moesten even zoeken en mamma moest uiteindelijk in een apart huis naast de camping de sleutel van onze kampeerhut ophalen. De kampeerhut was niet zo groot maar wel redelijk nieuw en modern ingericht. Erg jammer was dat de hutten, tenten en campers allemaal er dicht op elkaar stonden. Privacy had je op deze drukke camping niet echt. Pappa en mamma wisten in korte tijd alweer een snelle en makkelijke maaltijd te maken die we in de schemering op het terras op aten. Ik probeerde nog even met pappa wat te voetballen maar er was gewoon te weinig vrije ruimte. We blijven hier maar voor één nachtje en morgen gaat onze reis alweer verder naar Vøringfossen.

Geplaatst op

Dag 14; Folven; Langs de fjorden

Pappa vertrok om 07:30 uur al met de taxi naar Kristiansund. Het was circa 125 kilometer enkele reis en het zou zo’n 2 ½ uur duren voordat hij daar zou zijn. Om 10:00 uur kon hij de auto ophalen en daarna moest hij helemaal terugrijden. Ondertussen pakten wij de laatste dingen in en zorgden dat het huisje er netjes uit zag. Wij konden de spullen zo lang bij de eigenaresse laten en hielpen mamma met het dragen van de spullen naar de andere woning. Rond 11:30 uur liepen we naar de garage om te vertellen dat de onze auto na reparatie verscheept zou worden naar Nederland en wij vandaag verder zouden reizen per huurauto. Mamma wilde de spullen alvast uit de auto halen maar dat ging niet meteen omdat de monteur met pauze was. Eerst moest een en ander vast gezet worden voordat de auto van de brug naar beneden kon.


Een laatste blik op onze auto, nu maar hopen dat hij ooit terug komt.

Terwijl wij een filmpje keken om de tijd te doden, arriveerde pappa met de huurauto. Pappa moest nog bellen met Ford over de betaling etc. Uit de flarden van het gesprek en de irritatie van pappa en mamma bleek dat het allemaal niet zo verliep als dat zij wilden. Uiteindelijk kon mamma rond 13:00 uur beginnen met het overhevelen van de bagage uit onze auto naar de huurauto. Pappa bleef maar bellen om de betaling geregeld te krijgen zodat wij verzekerd waren dat onze eigen auto terug naar Nederland zou komen. De huurauto was een Volkswagen Touran met dakkoffer en hij bleek een stuk ruimer te zijn dan onze eigen auto. Toen alles in de auto zat en de betaling voldaan was, vertrokken we rond de klok van 14:00 uur in de richting van de Trollstigen. Opnieuw moesten we de Trollstigen met de bekende haarspeldbochten nemen.

Het weer was minder mooi dan afgelopen maandag en we reden in één keer door naar boven. Op het hoogste punt 850 meter boven zeeniveau stopten we nog even. Vervolgens begonnen we aan de afdaling richting de dorpjes Valldal en Sylte en het Norddalsfjord. Langs het fjord was het ineens vrij druk en waren er verschillende souvenirwinkels langs de weg. We stopten even om te informeren of we nog met een toeristenveerboot naar het Geiranger fjord konden gaan. Helaas waren we daar te laat voor en moesten we het stuk per auto en ferry (veerboot) afleggen.

Even verderop namen we bij Linge de ferry naar Eidsdal, gelegen aan de overkant van het Norddalsfjord. Vanaf Eidsdal begon een schitterende route naar het Geirangerfjord. We volgden continu weg 63 en stopten even voor een fruithapje bij het prachtig gelegen Eidsvatnet. Het laatste stuk ging over de Ørnevegen, de Adelaarsweg naar Geiranger. Ook deze weg bleek een bergweg met flinke haarspeldbochten en een stijgingspercentage van circa 10%. We maakten verschillende stops om van de prachtige uitzichten over het Geirangerfjord en de bergen er omheen te genieten. Wauw, echt ongelofelijk mooi.

Volgens velen behoren de Noorse fjorden tot de mooiste landschappen ter wereld en daar ben ik het wel mee eens. Fjorden zijn lang geleden door gletsjers, rots en steen uitgeslepen tijdens de ijstijden. Bij de monding van een fjord is het water minder diep dan verder landinwaarts. Het water in een fjord is meestal zout maar in de zomer kan het voorkomen dat het water aan de oppervlakte zoet is doordat er veel regenwater en smeltwater wordt afgevoerd.

Het Geirangerfjord staat op de Werelderfgoed lijst van UNESCO. Het Geirangerfjord is 15 kilometer lang en is een zijarm van het Storfjord (110 kilometer lang), het op vier na langste fjord van Noorwegen. In het Geirangerfjord liggen vaak cruiseschepen en zijn een aantal mooie watervallen.

Vanaf een uitzichtpunt zagen we de “Zeven Zusters (syv søstrene)”, een waterval met zeven afzonderlijke stromen en een vrije val van circa 250 meter. We kwamen door het dorp en vervolgden onze route over weg 63 maar nu weer bergop. We passeerden het Djupvatnet en sloegen bij het Langvatnet af naar weg 15 in de richting van Stryn. Het begon al wat later te worden en we zouden gaan kijken voor een camping met vrije kampeerhutten. We kwamen door een paar lange tunnels die behoren tot de hoogst gelegen langere tunnels, zo’n 950 meter boven zeeniveau.

In het Hjelledalen vonden we bij Camping Folven een kampeerhut. De hutten lagen gezellig in een kring rond een grasveld en er waren trampolines en een beach volleybalveld. Pappa en mamma begonnen direct met koken omdat het al wat later was. Bij onze hut stond helaas geen picknickbank maar pappa en mamma haalden er eentje bij het hutje naast ons waar nog niemand zat en waarschijnlijk niet verhuurd was.

De stoelen haalden we uit onze hut en zo konden we toch lekker buiten eten. Pappa had een lekkere pasta met Smac gemaakt en onze buikjes zaten daarna flink vol. We waren van het spelen in het zand helemaal vies geworden en we moesten ons nog even douchen voor het slapen gaan. De douches waren hier anders dan bij de vorige campings. Hier zaten er geen deuren in en konden we allemaal tegelijk douchen naast elkaar douchen, ook wel handig. Weer helemaal schoon en wel doken we ons stapelbedje in voor een korte nacht.