Categorie: Dierentuin

Geplaatst op

Kölner Zoo

Een bezoek aan de dierentuin vinden wij altijd erg leuk. We gingen vandaag samen met Dunja, Misha en Aline naar de Kölner Zoo. De dierentuin van Keulen bestaat al vanaf 1860 en is vooral bekend om de grote collectie primaten (halfapen en apen). We moesten even wachten op Aline, Dunja en Misha want zij hadden de entreekaarten. Er bleek iets niet goed gegaan te zijn met de tickets en eerst moest er een telefoontje naar Nederland gepleegd worden. Het bedrijf waar de tickets gekocht waren had alleen een bevestiging gestuurd per mail en geen de entreetickets. Gelukkig werd het geregeld en gemaild naar de infobalie zodat wij toch naar binnen konden.

In de dierentuin staan veel oude historische gebouwen maar ook staat er nieuwbouw. De volledige naam van de dierentuin is Zoologische Garten Köln en werd opgericht door Gaspar Garthe, een onderwijzer aan de Hogere Burgerschool. Tot aan het begin van de 20ste eeuw kon je er behalve dieren ook inheemse volkeren uit andere landen bekijken. De mensen werden gevangen genomen en kwamen onder andere uit de binnenlanden van Afrika en Azië. In die tijd waren en verschillende normen en waarden. Het is een wreed en een ongeloofwaardig gek idee om mensen ten toon te stellen. We vonden al snel onze weg tussen de vele diersoorten die hier in de dierentuin leven. De stokstaartjes, flamingo’s en een wakkere honingbeer waren de eerste dieren die we tegenkwamen. In het Südamerikahaus dat lijkt op een Russische kathedraal zaten verschillende apensoorten uit Zuid-Amerika. We werden op geschrikt door het gebrul van de mannetjes leeuw, zagen een enorme grizzlybeer en een witte sneeuwpanter in zijn verblijf.


Het in 2004 geopende olifantenpark is het grootste van Noord Europa. De grote kudde olifanten zat in hun buitenverblijf en het pasgeboren olifantje dartelde lekker rond. We zagen een grote speeltuin en vermaakten ons hier lange tijd. Voornamelijk waren we in het zand aan het graven. Onze handen en kleding waren bruin geworden van het vochtige, stoffige zand. Maar Keyro, de oudste, was nog het meest smerige van ons allemaal. We zagen nog een stukje van de zeeleeuwenshow en liepen door naar het Lemurenhaus. Helaas waren deze gesloten en konden we de maki’s en de zeldzame langoeren niet zien. In het Hippodom, een tropische kast, bezochten we de dikke, logge nijlpaarden en de griezelige krokodillen. De dag was omgevlogen en we hadden geen tijd meer om het aquarium te bezoeken. Wel brachten we een bezoek aan het park restaurant om iets te eten voordat we terug naar huis vertrokken. Het werd curryworst met frietjes. Als toetje kregen we nog een lekker ijsje. We namen afscheid van de familie Mulders-Muijris met de belofte om snel weer af te spreken.

Geplaatst op

Monkey Forest

Onze dag begonnen we met een lekker ontbijtje. We vertrokken rond de klok van 10:00 uur naar het Sacred Monkey Forest (apenwoud). Het ligt ten zuiden van de Jalan Monkey Forest en op ongeveer 300 meter van onze accommodatie. Het is één van de bekendste trekpleisters van Ubud. Tussen het dichtbegroeide regenwoud vol met beekjes en tempels, leeft een kolonie van Java-apen (makaken).


Het oude hindoeïstische tempelcomplex werd vermoedelijk halverwege de 14e eeuw gebouwd. Helaas zijn in de loop der tijd veel tempels vervallen en sommige van de huidige bouwwerken zijn zelfs replica’s. Het grootste bouwwerk, de Dalem Agung Temple, is de voornaamste tempel en wordt nog gebruikt voor dagelijkse rituelen. We kwamen er al snel achter dat de apen brutaal waren en totaal niet schuw. Terwijl Ronac even zat uit te rusten kwam zijn evenbeeld naast hem zitten. Maar wat deed die ondeugende makaak? Heel stiekem stak hij zijn hand
in Ronac zijn broekzak opzoek naar eten.


Ronac met zijn nieuwe vriendje.
Het zouden goede zakkenrollers kunnen zijn die makaken, haha. Dezelfde makaak had het even later op mamma gemunt en liet haar jurk niet meer los. Af en toe bleven we staan om foto’s te maken van de apen want wat ze zien er toch schattig uit. Eén makaak klom bij pappa op zijn hoofd en toen wij later enkele bananen kochten om ze te voeren, had ik er ook eentje op mijn hoofd zitten. Natuurlijk moeten wij ons afvragen of dit wel goed is voor de apen in het apenbos. Een aantal hadden flinke dikke buikjes van alle banaantjes die ze de hele dag door op een bordje gepresenteerd krijgen.


Zouden apen ook obese kunnen zijn net zoals mensen? Na een paar uur dwalen door het regenwoud en langs de tempels verlieten we het bos en liepen we het centrum van Ubud in. We liepen over de Jalan Raya Ubud, de hoofdstraat met veel kunstwinkels, cafés en restaurants. Ubud is van oorsprong een kunstenaarsdorp en je vind hier veel mooi houtsnijwerk en de Balinese schilderkunst bij de plaatselijke kunstgalerijen. Bij een winkeltje kochten wij onze souvenirs. Pappa en mamma twee wajangpoppen, Ronac een platte wajangpop en ik kocht een echte pijlenschieter. We hadden onze lunch bij Warung biahbiah en bestelden diverse kleine gerechtjes. Een soort Aziatische tapas die we ons goed lieten smaken.


In de middag werd er lekker gezwommen en verzamelden we bloemen die we bij de Hindoeïstische beelden in ons complex neerlegden. In de avond zijn we gaan eten bij het restaurant van Sagittarius Inn. Het was er totaal niet druk maar het eten smaakte goed. In de avond werden de spullen gepakt want morgen vertrekken we uit Ubud om de laatste dagen van onze vakantie aan het strand doorbrengen.

Geplaatst op

Sealife, Abenteuer Park en Legoland Discovery Centre in Oberhausen


Lange tijd geleden had mamma kaartjes gekocht via SocialDeal om een dagje naar Oberhausen in Duitsland te gaan. Met deze tickets konden we een bezoek brengen aan SEA LIFE, het Abenteuer park en het Legoland Discovery Centre. We vertrokken op tijd omdat het nog dik anderhalf uur rijden was vanaf Maastricht. De navigatie bracht ons naar een parkeerplaats in de omgeving van het CentrO, het grootste overdekte winkelcentrum in Europa. Het was erg rustig en we vroegen ons af of we op de juiste plek waren. We parkeerden de auto gratis in de parkeergarage en gingen te voet verder.

Binnen een paar minuten lopen zagen we het Sea Life aquarium al liggen. We moesten volgens onze tickets daar beginnen. Het was niet druk en al snel hadden we de benodigde entreebewijzen en konden we het grootste aquarium van Duitsland binnen gaan. Het complex dateert van 2004 en kreeg vooral bekendheid door het Wereldbeker Voetbaltoernooi in Zuid Afrika. Octopus Paul kon de uitslag van de wedstrijden vooraf voorspellen. Helaas is deze octopus overleden en zouden we hem vandaag niet tegenkomen in het aquarium. We begonnen de tour door het aquarium bij de oorsprong van de Rijn, in de bergen en volgden zo de stroming van de rivier tot het einde in de Noordzee. Daarna volgden de aquaria van de Atlantische Oceaan, de Amazone en het tropisch rif. In totaal zijn er meer dan 5000 bewoners in de ruim 50 aquaria.
We zagen zeesterren, schelpdieren, kwallen, roggen, sidderalen, piranha’s, meervallen en zelfs haaien. De tien meter lange doorzichtige tunnel bracht ons zes meter onder het wateroppervlak en zo liepen we door een tropisch bassin. De vissen zwommen boven ons en langs en om ons heen. Ronac was een beetje angstig voor de haaien. Een vriendelijke medewerkster vertelde ons dat haaien niet zomaar mensen zullen bijten, zelfs niet als er mensenbloed in het water aanwezig is. Ze houden meer van vissen dan van mensen, een geruststellende gedachte. Aan het einde waren ook nog bassins waar je dieren kon aanraken. Pappa had een soort kreeftje op zijn vinger en die maakte zijn vinger schoon. Wij durfden geen van bieden onze vinger in het water te stoppen, bangeriken. Het was rond de middag toen we het aquarium uitkwamen.

Onze volgende stop was het Abenteuer park waar we na binnenkomst eerst even een broodje aten op een van de bankjes. Het was totaal niet druk en we konden het groene park goed verkennen. Zo gingen we in de Afrikaanse jeeps op safari en gingen we in de Shanghai-express op reis door Azië. Er waren trampolines, een doolhof, klimtoestellen, glijbanen en nog veel meer. Bij de waterspeeltuin brachten we lange tijd door met water en zand. Samen met Ronac ging ik nog in de Hip Hop, een attractie die naar boven gaat en dan onverwachts naar beneden valt. Ronac maakte een raar geluid en ik wist niet goed of hij bang was of moest lachen door het vreemde gevoel in zijn buik dat het naar beneden vallen veroorzaakt. Na het uitstappen wist hij het zelf ook niet echt. Hij vond het eng maar het kriebelgevoel in zijn buik bracht hem aan het lachen. Samen met pappa ging ik in de laatste attractie Antarktis. We stapten in een bootje en voeren door een ijs- en sneeuwlandschap. We kwamen door een glazen tunnel en zagen daar de ezelspinguïns. Als laatste ging het bootje naar veertien meter hoogte gevolgd door een vrije val naar beneden.

We waren helemaal nat toen we uitstapten maar dat was natuurlijk ook de bedoeling. We hadden nog tijd over en bezochten ook het Legoland Discovery Centre. Onze tour startte in de Lego-fabriek waar een super vriendelijke medewerkster ons vertelde en liet zien hoe de kleurrijke Legostenen gemaakt worden. We mochten haar zelfs helpen. Op het einde kregen we onze zelfgemaakte Legosteen en mochten we deze mee nemen naar huis. Na de fabriek maakten we een ritje in de “Kingdom Quest” waar we de koning en zijn leger moesten helpen bij het redden van de prinses. Met een laser pistool moesten we de slechteriken (skeletten en trollen) afschieten. In Miniland zagen we van alles over het Ruhrgebied, volledig gemaakt van legostenen. We speelden nog even met de Lego in het atelier en bezochten als laatste de 4D-bioscoop. Hier zagen we “Legends of Chima” dezelfde film als in Legoland in Billund. Heel erg vonden we het niet want de special effects waren nog net zo onverwachts als de eerste keer. We kregen nog een ijsje en reden toen terug naar Maastricht. Zin om te koken hadden pappa en mamma niet en daarom gingen we naar Wok restaurant Geusselt. Ik ging me helemaal te buiten aan de sushi en andere lekkernijen. Ik had zelfs nar vier borden nog een plaatsje over gehouden voor een enorm ijsje. Wederom een leuke dag met goede afsluiting!

Uitgelichte afbeelding verwijderen

Geplaatst op

Dierenpark Planckendael

Met onze jaarkaart van Gaia park konden we gratis de dierentuin Planckendael of de Zoo Antwerpen bezoeken. Wij hadden besloten om een bezoek te brengen aan Planckendael nabij Mechelen in België. Waarschijnlijk was Planckendael van oorsprong een Romeinse nederzetting. In 1956 werd het gekocht en werd het landgoed met name gebruikt als buitenverblijf voor de Antwerpse Zoo. Sinds 1985 werd het uitgebouwd als volwaardig dierenpark. Planckendael bleek verdeeld te zijn in vijf continenten: Europa, Afrika, Oceanië, Azië en Amerika.

We begonnen met de verkenning van het dierenpark in het continent Azië. In een tropische kas was een heus stukje Aziatisch regenwoud en compleet jungledorp met een waterval aangelegd. In de kas zagen we veel vogels waaronder de prachtig felgekleurde lori’s, een neushoornvogel, gibbons en de tijgerpython. In het buitengebiedzagen we Indische leeuwen, kamelen, wisenten en przewalskipaarden. Middenin het Azië gedeelte klommen we via de spinnenwebben onze weg naar boven in het lindenbos. We wandelden zo op veertien meter hoogte door de boomtoppen.

Natuurlijk mocht een kijkje aan de Indische olifantentempel van de Aziatische olifanten niet ontbreken. Het verblijf ziet er uit als de Koninklijke olifantenstallen van India. Er zijn vijf vrouwtjes en één mannetje aanwezig. De Aziatische olifant wordt met uitsterven bedreigd dit komt voornamelijk door versnippering van hun leefgebied, ivoorjacht en concurrentie met de lokale bevolking. We liepen vervolgens een nieuwe route in de richting van het Europa gedeelte. Hier zagen we Europese dieren die je zelden in het wild ziet. We zagen een das en vos van wel heel erg dichtbij.

We lieten Europa al snel achter ons en belandden op de Afrikaanse savanne. Vanaf de Afrikaanse lodge stonden we oog in oog met een paar giraffen. Op de grasvlakte liepen tussen de giraffen ook impala’s en elandantilopen. Verder kwamen we ook zebra’s, gnoes, struisvogels en hyena’s op ons pad tegen. Tussendoor kregen we een lekker koud ijsje want de temperatuur was flink opgelopen. Het werd al laat en de dierentuin was groter dan verwacht. We zouden helaas niet alles kunnen zien en daarom gingen we alleen nog naar Oceanië omdat we de koala’s wilden zien. Voordat we deze fluffy buideldieren zagen, kwamen we eerst nog kangoeroes, emoes en helmkasuarissen tegen.

Ook speelden we even in de drijvende speelhaven, pas op voor de krokodillen! Daarna liepen we naar het verblijf van de koala’s. In Planckendael leven vier koala’s en eentje had een kleintje in haar buidel. Koala’s slapen zo’n 20 tot 22 uur per dag en eten alleen maar bladeren van de eucalyptusboom. Wat een lieve beestjes om te zien! Als laatste wandelden we tussen de pinguïns en flamingo’s over de pinguïnpromenade. Ook stonden we in een bootje net zo stijf als echte pinguïns haha. Op de terugweg in huis werd Keyro klaar gestoomd voor zijn tafeltjesdiploma. Ik stak er zelfs ook wat van op.

Geplaatst op

Op stap met Aline

Het was een gezellig maar druk weekend. Gistermiddag waren opa Leo en oma Margriet naar Maastricht gekomen. Samen zijn wij ‘s middags gaan wandelen bij Landgoed Pietersheim in Lanaken. Tegen de tijd dat wij er aankwamen begon het zachtjes te regenen. We maakten de kabouterwandeling in de regen en speelden gewoon in de speeltuin. Alles was natuurlijk nat maar dat maakte het zelfs extra leuk. ’s Avonds speelden we gezellig spelletjes en Triviant met opa Leo en oma Margriet. We mochten zelfs laat opblijven.


Speuren naar de kabouters.

Vandaag gingen opa Leo en oma Margriet alweer naar huis. Wij hadden in de middag een afspraakje met Dunja, Misha en Aline bij Gaia Zoo. Het was lang geleden dat we Aline gezien hadden. Ze was ontzettend gegroeid sinds ik haar voor het laatst had gezien. In het begin was ze wat verlegen maar al snel renden we met zijn drietjes door Gaia Zoo. In tegenstelling tot gisteren was het vandaag wel mooi weer. Heerlijk in het zonnetje liepen we door de steppe en het savannegebied. De leeuwen hadden blijkbaar honger en zaten wel erg dicht bij het glas. We konden deze prachtige dieren heel erg goed zien. We wilden rond 15.30 uur naar de Dinodome maar deze bleek al te gaan sluiten. De dierentuin was vandaag maar open tot 16.00 uur, jammer.

201420

 

Omdat we niet zo vroeg waren gekomen viel dat natuurlijk een beetje tegen. We reden naar Oirsbeek waar Dunja, Misha en Aline wonen. Bij Aline thuis speelden we met het poppenhuis en het keukentje. Het was gezellig en we bleven er zelfs eten. Onze pappa’s haalden pizza’s en dat lieten we ons goed smaken. Na het eten speelden we verder en pappa en mamma vergaten de tijd een beetje. Ze kwamen pas om 20.30 uur er achter dat het al erg laat was. We reden terug naar Maastricht en moesten natuurlijk direct naar bed. Het was een leuk en gezellig weekend!


Op safari in Gaia Zoo.

Geplaatst op

Herfst in wildpark Gangelt

Om 12:15 uur haalden mamma en ik Keyro op uit school. We gingen niet naar huis en Keyro at zijn lunch zo vanuit zijn brooddoos in de auto. Ik had samen met mamma al om 11:30 uur gegeten. We reden met de oude tom tom van pappa naar het Wildpark in Gangelt (Duitsland). Volgens mamma reden we flink om maar uiteindelijk kwamen op de plaats van bestemming. Annita, Charlie en Tamara met haar kids Vince en Nina zouden ook komen. Het duurde echter nog even voordat zij er waren en wij gingen alvast het park naar binnen. Vanwege de herfstvakantie in Duistland bleken kinderen gratis entree te hebben.


Het bos was gehuld in prachtige herfstkleuren en er waren al veel bladeren op de grond gevallen. We liepen in een heerlijk zonnetje langs de prachtige roofvogels en uilen. Tussendoor gleden we op onze billen van de heuvels met de enorme hopen bladeren. We zagen de beren die zich net aan het badderen waren in de waterpoel en de kleintjes renden ondeugend achter elkaar aan, een leuk gezicht. We liepen net bij de wilde zwijnen toen Tamara, Vince en Nina arriveerden. Helaas was het van korte duur want Vince bleek zich niet lekker te voelen en na 15 minuten gingen ze weer naar huis. Ondertussen hadden ook Annita en Charlie zich bij ons gevoegd. Charlie is een half jaar jonger dan mij en toen het ijs eenmaal gebroken was, klikte het goed tussen ons. We gooiden hopen bladeren in de lucht, renden achter elkaar aan en klommen en klauterden in de speeltuin. We hadden een hele leuke middag en gezellige middag. De terugweg duurde lang, ongeveer 45 minuten en het was goed dat mamma het avondeten vanmorgen al had klaar gemaakt. We konden het eten opwarmen en direct aan tafel gaan. Van al die buitenlucht hadden we goede honger gekregen en waren we flink moe dus gingen we op tijd naar bed toe.

 

Geplaatst op

Gaia Zoo

Het was een lange tijd geleden dat we naar het Gaia Park in Kerkrade waren geweest. Ik was toen zelfs nog heel erg klein en kon mij er maar weinig van herinneren. Pappa en mamma besloten om weer een jaarabonnement te nemen zodat we eens vaker kunnen gaan. Onze tocht door het dierenpark begon met de roofvogelshow waarbij de roofvolgels wel heel erg dicht over onze hoofden vlogen.

Daarna vervolgden we onze weg door Taiga gedeelte waar we o.a. het Bochara hert en de Iberische wolf zagen. In dit gebied vind je dieren die wonen in het hoge Noorden wonen en goed tegen de kou kunnen. Het zijn stoere en grote dieren die overleven in dichte bossen op de ijzige toendra en steppe. We kwamen na een wandeling uit bij de Dino-dome, een grote indoorspeeltuin. We gingen op ontdekkingsreis langs uitgestorven dinosaurs. We konden klimmen, glijden en spelen in de netten en de ballenbak. We aten een ijsje en liepen naar het savanne gebied. Hier waanden we ons in Afrika en zagen we o.a. grote roofdieren.

De cheetah’s kwamen wel heel dichtbij en konden we goed door het glas zien. Vanaf een speciaal uitzichtplatform konden we de leeuwen ook goed bewonderen. Het was ondertussen al tegen half vijf geworden en het begon ondanks de zon toch al kouder te worden. We liepen terug naar de auto en met ons abonnement kunnen we de volgende keer beginnen bij het regenwoud want daar hebben we nu niets van gezien. Ik vind Gaia Zoo een leuke dierentuin en wil er zeker nog eens terug komen.

Geplaatst op

Tierpark Aachen

We trotseerden de kou en reden naar het Tierpark in Aachen. Het dierenpark is ontstaan in 1966 op de plaats waar toen een natuurreservaat was “Drimborner Wäldchen”. Het park groeide en ontwikkelde zich en nu leven er circa 1000 dieren. We kochten een kaartje en liepen het park in. Als eerste zagen we de pinguïns die het in de sneeuw en kou natuurlijk prima naar hun zin hadden.


De pinguins vonden het wel lekker in de kou.

Aan de overkant waren kapucijneraapjes aan het klimmen en klauteren. We liepen verder maar Ronac had er weinig zin in en bleef aan pappa en mamma hangen. Hij wilde niet lopen maar ook niet zitten in de buggy, vervelend hoor. We kwamen langs de vogelverblijven en zagen eenden, ganzen en zwanen in de grote vijver. Een tijd lang bleven we staan kijken bij de lynxen waarvan er eentje wel heel diht bij het hek zat. Ze zien er uit als grote katten en hebben leuke pluimpjes op de oren. Bij de Ethiopische schapen konden we naar binnen en mochten we de schapen voederen met ons gekochte zakje voer.


De hongerige geitjes voeren.

Natuurlijk hadden de schapen het al snel in de gaten en werden we van alle kanten bestormd. Ronac vond het niet leuk en rende hard weg terwijl ik ieder schaap een beetje voer gaf. Bij de verschillende speeltuintjes speelden we een tijdje en na drie uur hadden we het koud gekregen en besloten we naar huis te gaan. We zullen gewoon nog een keer terug moeten gaan bij mooi weer.

Geplaatst op

Met oma Evelien naar Wildpark Gangelt

Het was lang geleden dat we bij Oma hadden gelogeerd. Het bedje van Ronac had Oma opgeruimd ,was te klein.Dus Ronac mocht in het grote bed bij Oma en ik het grote logeer bed helemaal voor mij alleen.

Maar eerst gingen we s,middags met Claudia en Annemarie naar het wildpark in Gangelt. Gelukkig was het niet zo koud  als toen we er met mama en papa zijn geweest. Nadat we flink gewandeld hadden langs de dieren zijn we zeker nog  een uur in de leuke speel tuin geweest. We kwamen  goed  moe terug en hebben lekker met zijn tween nog een uur in bad gespeeld.

Daarna lekker en goed gegeten. En toen was het tijd voor een gezellig avondje met chipjes en kaarsjes. Ronac ging wat eerder  en nadat Oma een boekje en drie fantasie slaap liedjes had gezongen viel hij binnen 10 min in slaap  tot s,morgens  7 uur en ik was om half 8 wakker. S’morgens  zijn we naar Tante Carla geweest die vond het ook leuk dat we bij haar op bezoek kwamen. Daarna hebben we nog fijn met alle speelgoed van Oma gespeeld tot Mama ons weer kwam halen. In de kerstvakantie mogen we weer komen logeren. We vonden het samen met oma weer een leuk logeer partijtje!

Geplaatst op

Paramaribo Zoo (dag 7)

De ochtend begon rond de klok van 7:45 uur.  Zoals de meesten het hier in Suriname doen, begnnen we de ochtend op ons gemak. Na het ontbijt vertrokken we rond 10:00 uur naar de Paramaribo Zoo. De dierentuin lag net buiten het centrum in de buurt van de Cultuurtuin. De dierentuin  werd geopend in 1972 en is de enige dierentuin in Suriname. In de loop der jaren ging het niet zo goed met de dierentuin en liep het bezoekersaantal terug.  Sinds 2003 kreeg de dierentuin hulp van de Nederlandse dierentuin Blijdorp uit Rotterdam. De diertuin onderging een renovatie en ging er steeds beter uit zien. Tot op de dag van vandaag zijn ze daar nog steeds mee bezig.

De dierentuin was niet heel erg groot maar je komt er veel dieren tegen die ook in het wild in Suriname leven. Mamma wilde de entree betalen maar de dame achter het loket bleek geen wisselgeld te hebben. We konden gewoon naar binnen gaan en betalen als we vertrokken, ze zou tegen die tijd wel meer wisselgeld hebben dacht ze. Het was helemaal nog niet druk en we liepen als eerste richting de katachtige. We zagen onder andere een jaguar en twee prachtige tijgers. Ook zagen we verschillende apensoorten zoals doodshoofdaapjes en  Kwata-apen (zwarte slingerapen). Er waren mooie gekleurde tropische vogels, kaaimannen, tapirs en nog veel meer.

In de dierentuin was ook nog een leuke speeltuin waar we een aardige tijd doorbrachten. Samen met Ronac speelde ik op de verschillende speeltoestellen. Terwijl pappa en mamma op ons zaten te wachten, ontdekten ze in de bomen naast de dierentuin wilde doodshoofdaapjes . Toen ze wat dichterbij gingen kijken, zagen ze hoog in een boomtop ook nog een luiaard zitten. Ze riepen ons en we gingen natuurlijk ook even kijken. Als laatste liepen we nog door de kinderboerderij. Het waren leuke kleine huisjes met daarin verschillende dieren zoals kippen, geiten, ganzen en konijnen.

We liepen naar de uitgang, betaalden onze entree en belden taxi Tourtonne. Het taxibedrijf had momenteel geen taxi’s beschikbaar en daarom besloten we om Reginald te bellen. Hij is niet alleen gids maar fungeert ook vaak als taxichauffeur om iets bij te verdienen. Hij haalde ons op en zette ons af bij een leuk eethuis bij hem in de straat.

Superhap was een Javaans Surinaams eethuis met lekkere gerechten op de kaart. Voor Ronac en mij werd meteen een kindertafeltje met stoeltjes en een mand speelgoed neergezet. We bestelden Heri Heri, gele rijst met kokoskip en gritbana. Heri Heri is en schotel met aardvruchten zoals cassave en bakbanaan. Het gerecht werd al gegeten in de tijd van de slavernij. De gritbana was een soep van geraspte bakbanaan met kip. Ronac was er helemaal weg van en at zijn buikje goed rond.

Terwijl Ronac en ik wat speelden maakten pappa en mamma een praatje met de man van de eigenaresse. Hij vertelde over zijn Schotse voorouders wat je gezien zijn donkere huidskleur niet zou verwachten. Het was een persoonlijk gesprek en de man liet ook nog foto’s zien van beroemdheden (o.a Clarence Seedorf) die hij had ontmoet. De mensen zijn hier zo open, ze vertellen je alles en het is fantastisch om de verhalen te horen.

’s Middags relaxten we nog wat en om 15:30 uur werden we opgehaald voor onze sunset en dolphintour op de Surinamerivier. Reginald bracht ons naar Leonsberg waar vandaan onze boottocht zou beginnen. We kwamen nog langs het huis van president Desi Bouterse maar we konden er niet veel van zien behalve de poort met een hek en het dak van het huis. Bij Leonsberg maakten we kennis met Anne, onze gids tijdens de tocht. Ook had de organisatie van Waterproof Tours gedacht aan twee kinderreddingsvestjes die we maar meteen aandeden. Er vertrokken een aantal boten vanaf de aanlegsteiger en we moesten even wachten voordat we aan boord van onze boot konden.

We voeren eerst een stuk over de Surinamerivier en kwamen langs Fort Nieuw Amsterdam. Bij de samenvloeiing van de Suriname- en Commewijnerivier gingen we extra opletten want volgens Anne komen de dolfijnen hier vaak voor. De kapitein van de boot tuurde rond terwijl Anne ons voorzag van drankjes en chips. We kregen informatie over deze circa 1,5 meterlange dolfijnen met hun roze buik. In 96 % van de trips krijg je dolfijnen te zien zei onze gids Anne dus tuurden we vrolijk verder.  Opeens zag onze kapitein in de verte een paar vinnen boven water komen. We voeren er op af maar de dolfijnen verdwenen als sneeuw voor de zon. We zagen nog een paar keer iets in de verte maar het geluk was niet aan onze kant. Een paar medetoeristen aan boord van onze boot begonnen hard te schreeuwen en te fluiten. Ik snap niet waar dat voor nodig was maar ik kan mij voorstellen dat een dolfijn zich niet zou laten zien aan deze lompe toeristen.

De boot voer verder de Commewijne-rivier op naar de voormalige Johan en Margaretha plantage. We legden aan bij de sluis en gingen van boord. De plantage bleek tegenwoordig een gezellig dorpje te zijn waar voornamelijk Hindoestanen wonen. Met uitzicht op de rivier serveerde Anne heerlijke snacks. Ook hadden we nog even de tijd om wat rond te lopen door het dorp. We liepen een stukje rond en Ronac rende via een loopbruggetje (meer een plank) zo bij iemand het erf op. De man die daar in zijn stoel zat te relaxen nodigde ons uit om verder te komen. We spraken over de dolfijnen en het feit dat we ze nog niet gezien hadden. Volgens de man zijn er twee groepen in het gebied en wij hadden de groep “wilde” dolfijnen gezien. Zij gaan er snel vandoor als ze de boten zien, dat was duidelijk. Een andere groep is veel tammer en reageert op een fluitje of gejoel van mensen. Maar misschien hadden we op de terugweg meer geluk zei hij. Na dit leuke gesprek moesten we snel terug naar de boot om weer te vertrekken.

We maakten ons op voor een mooie zonsondergang. Helaas verschenen er bewolking en moesten we het doen met een mooi gekleurde lucht. De dolfijnen lieten zich helaas niet meer zien maar dat is de natuur, niet te voorspellen dus. Bij Leonsberg werden we opgewacht door Lando een oom van Reginald. Hij haalde ons op en bracht ons terug naar het appartement. We gingen vroeg naar bed want we worden morgenochtend om 5:30 uur al door Reginald opgehaald voor een tour naar de Warappakreek.