Auteur: Keyro Wahlen

Geplaatst op

Trogir

We waren vanmorgen lui en wilden alleen maar gamen op onze tablet. Pappa en mamma wilden graag naar een stadje in de buurt bezichtigen en het kostte hen heel veel moeite om ons te mobiliseren. We hoefden niet lang in de auto te zitten want Trogir was maar iets van 5 kilometer rijden. In het centrum van Trogir is het vrij druk en het is zoeken naar een parkeerplek. We parkeren uiteindelijk net buiten het autovrije centrum.

Met parkeertarieven van 1,80 euro per uur zijn het bijna Nederlandse prijzen. Het autovrije centrum ligt op een klein eiland en ligt op loopafstand van de parkeerplaats. Vanwege de strategische ligging tussen het grotere eiland Ciovo en het vaste land was Trogir vroeger een belangrijke stad om te veroveren. Trogir heeft een verdedigingsmuur om het oude centrum en we liepen er eerst via de buitenkant om heen.

We lopen langs de haven en komen uit bij het 15e -eeuwse Kamerlengofort. Hier woonde vroeger de Venetiaanse heerser die op het hoogtepunt vrijwel de hele Adriatische kust in handen had. Ook is de stad in handen geweest van de Grieken, de Romeinen en zelfs de Fransen. Al deze culturen hebben hun stempel gedrukt op de architectuur van de gebouwen in de stad.

Er zijn prachtige gebouwen in Romaanse, Renaissance en Barok stijl terug te vinden. Het is goed warm en we zoeken een plekje op een van de vele terrasjes langs de boulevard voor een verfrissing. We hadden uitzicht op de jachthaven waar heel wat mooie en dure jachten lagen. We liepen de verbindingsbrug die Trogir verbindt met het eiland Ciovo over en bekeken de stad vanaf de andere oever.

Daarna liepen we terug en kwamen we via één van de twee stadspoorten het historische centrum binnen. Sinds 1997 staat het centrum van de stad op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. We slenterden wat door smalle steegjes van het centrum. Ook hier veel mooie middeleeuwse huizen.

De stad schijnt vaker gebruikt te worden als achtergrond in Kroatische, Italiaanse en Duitse films. Helaas lopen ook hier veel toeristen en dat doet enigszins afbreuk aan het mooie centrum. Tot nu toe zagen we overal in Kroatië de florerende toerisme industrie. Alle mooie plekken worden overspoeld met hordes toeristen en horeca, hotels en parkings maken er handig gebruik of misbruik van.

Prijzen schieten de pan uit en gastvrijheid en vriendelijkheid is ook niet overal te vinden. Een beetje jammer. Ik hoop dat het land niet ten onder gaat aan haar eigen succes. We liepen terug naar de parkeerplaats  en deden nog boodschappen voor het avondeten bij de Lidl. De namiddag brachten we door aan het strand.

Lekker zwemmen, varen, snorkelen en lezen in de zon. ’s Avonds werd er zelf gekookt en aten we Mexicaanse wraps, lekker! Na het eten gingen we nog een lange tijd zwemmen in de zee tot het donker begon te worden. Morgen vertrekken we richting Bosnië en zullen we de zee gaan missen.

Geplaatst op

Šibenik

Onze dag startte redelijk rustig. De laatste was werd van de waslijn gehaald, spullen ingepakt, er werd ontbeten en rustig aangekleed. We verlieten het mooie appartement rond de klok van 10:15 uur. De rit naar Šibenik waar we een tussenstop wilden maken, duurde ongeveer anderhalf uur.

We volgden opnieuw de kustweg D8 en niet de snelweg. De D8 loopt vanaf de grens met Slovenië via Rijeka, Zadar, Split en Dubrovnik helemaal door tot de grens met Montenegro. Het is met 643 kilometer, de langste weg van het land en loopt langs de hele Kroatische kust.  Het was erg druk onderweg en net voor Šibenik belandden we in een stilstaande file. Uiteindelijk bereikten we toch de stad Šibenik en vonden we direct een parkeerplaats op een groot parkeerterrein net buiten het centrum.

Hier vandaan was het ongeveer 10 minuten lopen langs de boulevard naar het centrum. Helaas zat het weer even tegen en begon het wat te miezelen. Nabij de haven lagen veel terrasjes en we zochten een leuk plaatsje uit. We zaten in een schommelstoel aan het water, heerlijk. Gelukkig verdween de regen al snel en maakte het plaats voor een lekker zonnetje.  De stad ligt aan een pittoreske baai waar de karstrivier de Krka in uitmondt.

In tegenstelling tot  andere steden aan de kust is Šibenik niet gesticht door de Illyriers, Grieken of Romeinen maar door de lokale Kroaten zelf. Er regeerden diverse koningen over Šibenik  en aan het einde van de 12e eeuw kreeg de plaats stadsrechten. Na de tweede wereld oorlog groeide Šibenik uit tot een van de belangrijkste havens aan de Adriatische kust. In 1991 werden er nog flinke gevechten gevoerd tussen de Kroaten en de Joegoslavische troepen en de Servische opstandelingen.

De Kroaten verdedigden de stad met succes. Tot in 1995 werd de stad nog regelmatig met granaten bestookt maar uiteindelijk keerde einde 1995 de rust terug en begon de stad met de wederopbouw en reparatiewerkzaamheden. Via de boulevard kwamen we uit bij het auto vrije centrum. De oude binnenstad is gelegen op een aantal heuvelruggen. We kwamen als eerste langs de Sint Jacobuskathedraal, het grootste en mooiste bouwwerk van Dalmatië.

In 15e eeuw werd gestart met de bouw van de kathedraal en pas honderd jaar later was de bouw voltooid. Het is niet vreemd dat de bouw zo lang duurde want de kathedraal is zonder één enkele spijker, hout of ander bevestigingsmateriaal gebouwd. De kathedraal is volledig gebouwd uit wit steen. Het dak en de koepel zijn gemaakt van stenen die in elkaar passen en er is geen cement voor gebruikt. In 2000 werd de kathedraal op de UNESCO Werelderfgoedlijst gezet.

Aan de buitenkant van de kathedraal zitten veel versieringen, zo zijn er 72 gezichten te zien. Pas na de bombardementen en de oorlog werd de kathedraal gerestaureerd door buitenlandse experts en zag men pas hoe bijzonder de kathedraal was. Daarna liepen we door de smalle, oude straatjes en steegjes van het gerestaureerde centrum. Jammer genoeg wordt het oude centrum overspoeld met toeristen en liep je soms in optocht door de straatjes.

Hoe verder we van het oude centrum kwamen hoe rustiger het werd. We vonden een leuk restaurant op een klein pleintje tussen de steegjes en hadden daar een heerlijke lunch. Mamma had garnalen in tomatensaus, pappa, Ronac had kipfilet op een bedje van rösti en ik had ćevapčići. Na de lunch begonnen we aan een steile klim via verschillende trappetjes naar 1 van de 4 forten van Šibenik. We maakten de klim naar Sv. Mihovila  (St. Michael’s Fort) dat in het centrum ligt. We kwamen langs het oude kerkhof met grote graftombes.

Vanaf het fort hadden we een prachtig uitzicht over de stad, zee, eilandjes voor de kust en de omringende heuvels. Vroeger diende het fort om de stad te beschermen tegen indringers van buitenaf. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor optredens en evenementen en staat de binnenplaats vol met tribunes. Terwijl wij rondliepen was er een dansgroep aan het repeteren op de oude binnenplaats.

Ronac kocht bij het fort een handgemaakte houten speelgoeddolk en was hier heel blij mee. Ik wilde met het geld van oma Evelien een ander souvenir kopen alleen weet ik nog niet wat. Via de steegjes met de trappetjes, keerden we terug naar de boulevard en liepen we terug naar de auto. We vonden niemand  bij wie we konden betalen voor het parkeren en reden de parking af. Onze bestemming was Seget Vranjica, een toeristenplaatsje op ongeveer 5 kilometer van de historische stad Trogir.

De kustweg die we volgden was werkelijk prachtig. We hadden gisteren via Booking.com een appartement direct aan het strand geboekt. We vonden apartmani Vukman met onze navigatie vrijwel direct.

De gastvrouw haalde haar zoon erbij omdat hij iets beter Engels sprak en liet ons het appartement zien. Het ligt op de begane grond, heeft een keuken en een balkon. Vanuit het appartement kijk je tussen de bomen door uit op het strand en de baai.

Wij gingen meteen naar het strand om te zwemmen en te snorkelen. Pappa en mamma pakten wat uit en gingen even naar een nabij gelegen winkel voor wat kleine boodschappen. In de avond hadden we simpel avondeten, bestaande uit brood met gebakken ei. In het appartement hadden we Wifi en zo konden we ook lekker wat gamen en een filmpje kijken. We blijven hier in totaal 3 nachten dus lekker relaxen.

Geplaatst op

Zadar

We konden vandaag wat langer uitslapen en hadden geen haast. We begonnen met een lekker ontbijt van vers brood en vleeswaren, gehaald door pappa bij de campingwinkel. Ronac wilde vandaag ook koffie bij zijn ontbijt en dat mocht hij proberen van pappa en mamma. Helemaal blij was hij en hij vond het nog lekker ook. Terwijl pappa en mamma de tent opruimden en inpakten, maakten wij samen een mooie tekening in het zonnetje. Om pappa en mamma wat te helpen, gingen Ronac en ik samen de afwas doen.

Ik deed de afwas en Ronac droogde alles af. We reden rond de klok van 11:00 uur weg bij camping Korana. We reden vandaag naar de kustplaats Zadar. Onderweg passeerden we veel kraampjes langs de weg die honing en kaas verkochten. Uiteindelijk kreeg mamma, pappa zo ver dat hij langs de weg stopte bij één van de kraampjes. Mamma kocht een potje honing en twee soorten schapenkaas, normale en gerookte kaas. Gelukkig was het goed ingepakt want zelfs met de goede verpakking begon het binnen 10 minuten in de auto al naar kaas te ruiken.

We namen een stuk snelweg en we konden goed doorrijden. Omdat we pas na 14:00 uur in het geboekte appartement konden, deden we even boodschappen bij de Konzum. Er lag ook een Decathlon waar we een nieuwe hamer voor de tentharingen kochten en we kregen allebei een snorkelset. We kwamen rond 14:30 uur aan op het adres van de bestemming maar konden het appartement niet vinden.

Het zou zich moeten bevinden in het appartementencomplex maar nergens zagen we een bordje. Een vriendelijke voorbijganger hielp ons en ging navraag doen. Hij kwam al snel terug en wees ons een appartement op de tweede etage. De eigenaresse was al op ons aan het wachten samen met haar zoontje van bijna 1 jaar oud. Het appartement was nieuw, mooi gedecoreerd en gemeubileerd.

Pappa en mamma kregen de lokaal gebrouwen kersenlikeur aangeboden. De eigenaresse liet ons alles zien en gaf ons wat tips over wat te doen in Zadar. Wat een vriendelijke ontvangst. Toen de vrouw weg was, maakten we snel wat soep klaar want we hadden nog niet geluncht.

Tegen 16:00 uur verlieten we het appartement en liepen we naar het centrum. We namen een binnendoor weg over het half vervallen sportpark en dat scheelde volgens de eigenaresse 10 minuten lopen. Zadar was in het verleden een belangrijke stad in de strijd om de macht door verschillende heersers uit de omgeving.

Zo is de stand in handen geweest van de Romeinen, de Byzantijnen, de Venetianen, de Ottomanen, Kroatisch koninkrijk, Oostenrijk-Hongaars rijk, het Italiaanse rijk en de republiek Joegoslavië. De stad is regelmatig aangevallen en tijdens de laatste oorlog (Balkanoorlog) gebombardeerd waarbij historische gebouwen ernstig werden beschadigd. Het is moeilijk voor te stellen dat hier minder dan 25 jaar geleden nog oorlog was. In 1991 begon de Kroatische Onafhankelijkheidsoorlog die ervoor zorgde dat Kroatië zie afscheidde van de Federale Republiek Joegoslavië.

Gelukkig werden een aantal historische bouwwerken gerestaureerd. We liepen via de stadspoort het oude stadscentrum binnen. We waren voornamelijk op zoek naar IJsalon Donat die volgens de eigenaresse het beste ijs van heel Zadar verkoopt. Ronac liep met de kaart en vertelde ons waar we naar toe moesten om alle bezienswaardigheden te zien. We liepen door de winkelstraat Široka ulica en zagen ineens de ijssalon liggen.

We kregen een ijsje en het was echt heel erg lekker. We kwamen langs het Romeinse Forum, de Sint Donatus kerk en de Sint Anastasias kathedraal. Vanaf de stadsmuur bekeken we het uitzicht op de haven. Er lagen gigantisch mooie en vooral dure jachten. Op eentje stond zelfs een helikopter. Het bleek de jacht te zijn van een of andere bankdirecteur te zijn.

Ronac was er helemaal weg van en zei dat als hij later “uitvinder” zou worden, hij ook zo’n boot met helikopter zou kopen, hihi. We wilden eigenlijk de zonsondergang gaan zien maar het begon zachtjes te regenen en we besloten om terug te lopen naar het appartement. Onderweg boekten we nog wel een boottocht voor morgen. In het appartement speelden we wat met de dure geluidsinstallatie voordat we naar bed moesten.

Geplaatst op

Camping Korana

Ons verblijf op camping Ujča zat er na drie dagen weer op en het was tijd om verder te gaan. Ronac was moe en opstandig vanochtend en daar kwam niet veel uit. We aten eerst wat en dronken een kopje koffie (ja, dat drink ik nu).

De spullen werden ingepakt, tent opgeruimd en alles naar beneden gebracht. Het inpakken moest snel gebeuren en met veel moeite lukte het om alles in de auto te krijgen. We betaalden de rekening en gingen op weg naar camping Korana in de buurt van het Nationaal park Plitvice.

Het eerste stuk reed aardig door maar zo’n 15 kilometer voor het Nationaal park begon het druk te worden. Het was ook nog even zoeken naar camping Korana maar iets na het middaguur arriveerden we er. Het bleek een hele grote camping te zijn met wel 550 staanplaatsen. We mochten wel zelf een plekje uitzoeken.

We reden wat rond en vonden een mooie plek aan een klein veldje onder een paar bomen. Het sanitair gebouw was ook direct in de buurt en de elektriciteit ook. Aan het laatste hadden we niet veel want er bleek een speciale aansluiting nodig voor de stroom aan te sluiten. Terwijl pappa en mamma de tent weer opzetten, speelden wij nog een spelletje op de tablet. Toen de tent stond gingen wij samen met pappa de camping verkennen.

Bij de campingwinkel haalden we een ijsje die we lekker op smikkelden. Ronac zijn gezicht zat compleet onder de chocolade van zijn ijsje, hihi. Pappa had ook de speelkaarten meegenomen en we deden een paar potjes. Mamma bleef even bij de tent en zorgde ervoor dat de spullen in de auto weer een beetje geordend stonden. In de middag gingen we zwemmen in het riviertje de Korana die achter de camping stroomt.

Langs de kanten lag wat blubber maar het water was heerlijk. We speelden met de volleybal en lagen lekker wat in de zon. Het was goed warm. ’s Avonds zijn we bij het restaurant op de camping gaan eten. Ronac had voor de tweede keer vandaag de “bokkenpruik” op en vond niets op de menukaart lekker om te bestellen.

Helaas voor hem hadden ze deze keer geen hamburger op het menu staan maar wel veel andere lekkere dingen (vond ik). We lieten hem mokken en bestelden ons eten. Mamma bestelde nog wat vlees en kaas van de regio als voorafje. Ronac was degene die uiteindelijk het meeste ervan at?! Wij hadden beiden een spaghetti bolognese (uiteindelijk had Ronac toch nog zijn bestelling doorgegeven aan de ober) en pappa en mamma hadden allebei een ander gerecht maar beiden iets met schnitzel.

Het eten smaakte zeer goed voor een campingrestaurant. Op de terugweg namen we bij de campingwinkel brood en wat drinken mee voor de volgende dag. We gingen op tijd onze slaapzak in want morgen willen we vroeg opstaan om op tijd bij het opengaan van het Nationaal Park Plitvice te zijn.

Geplaatst op

Zon en zee

Het heeft vannacht flink geonweerd en geregend. Gelukkig bleek de tent er tegen bestand en zijn we niet nat geworden of de lucht ingegaan.  De dag begon rond 7.30 uur al en de zon scheen al fel op de tent. Het was meteen warm dus snel naar buiten.

We hadden een lekker ontbijtje voor onze tent. Vandaag hadden we geen planning dus konden we doen waar we zin in hadden. Samen met pappa bliezen wij de roeiboot op die we hadden meegenomen. Al vroeg lagen we in het water. Lekker zwemmen, varen en dobberen op het luchtbed in de zee.

Tussendoor een hapje, drankje en af en toe mijn boek lezen. De baai is echt schitterend en je raakt er niet op uitgekeken.

Tussen de middag maakten mamma en ik een lichte lunchsalade, jummie. We speelden in de zee met de volleybal en trokken er weer met de boot op uit. Uiteindelijk begin ik me toch een beetje te vervelen, tot ergernis van pappa en mamma. Ik snap hun ook wel een beetje want wij wilden perse naar het strand. ’s Avonds aten we bij het eetcafé van de camping. Ze hebben een simpele maar lekkere kaart. Wij bestelden onder andere hamburgers en ćevapčići.

Het laatste gerecht is een vleesgerecht dat onder verschillende namen over de gehele Balkan bekend is. Vooral in Bosnië, Kroatië, Montenegro en Servië is het heel populair. Het is gemaakt van gehakt, ziet er uit als een worstje en wordt gegrild .

De ćevapčići wordt in porties van vijf of tien stuks besteld en geserveerd met een broodje, frietjes, Djuvec (Kroatische paprikarijst), uien, sla en of ajvar (paprika auberginespread).  De oorsprong van het gerecht is van de Middeleeuwen toen de Balkan onderdeel was van het Ottomaanse Rijk.

Het is een regionale variant op de Turkse kebap köfte. Wij vonden het erg lekker en lieten het ons smaken. Na een prachtige zonsondergang werden we al snel overvallen door de muggen.

Niet echt leuk om buiten te zitten en lek geprikt te worden. We gingen op tijd onze tent in en keken een filmpje op de tablet en ik las nog wat in mijn boek.

Geplaatst op

Blejski Vintgar

We werden rond 8:00 uur wakker en hadden de klok bijna rond geslapen. Buiten viel wat miezelregen en we hoopten dat het wat op zou gaan klaren. We begonnen met een lekker ontbijt van broodjes met zalm en komkommer. Ronac had daar niet veel trek in en nam vanille yoghurt. Na het ontbijt bleven we nog even zitten en luisterden we naar “Mamma Appelsap” liedjes. Het zijn liedjes in andere talen, vooral Engelse liedjes, waarin mensen een Nederlandse tekst horen. Je hoort dus andere woorden dan die er eigenlijk zijn. Sommige zijn echt heel leuk en grappig.

We vertrokken rond 9:30 uur met de auto naar de Vintjar kloof (Blejski Vintgar). Het was nog geen tien minuutjes rijden. De parkeerplaats stond bijna vol en er stonden ook een paar touringcars (met bejaarden). Druk was het wel maar dat weet je in het hoogseizoen. Bovendien noemt men dit één van de mooiste kloven die je zeker bezocht moet hebben in Slovenië en daarom zal het ook zo populair zijn.

We parkeerden de auto op de plaats die de parkeerwacht ons aanwees en liepen het stukje naar de kassa aan het begin van de kloof. Het was buiten de kloof al mooi en nadat we bij het loket de kaartjes kochten, konden we verder de kloof in. Veel mensen begonnen aan de wandeling en dat bleek een klein voordeel te zijn. Het pad was vrij smal en je moest wachten om de terugkerende mensen te laten passeren. Gelukkig verspreide de mensenmassa zich een beetje en liepen we niet alleen maar in optocht.

De kloof werd in 1891 bij toeval ontdekt en werd twee jaar later toegankelijk gemaakt voor publiek. De kloof is ongeveer 1,6 kilometer lang en uitgesleten door de Radovna rivier.  Het eerste stuk van de wandeling liepen we over hangende houten vlonderpaden.

Het snelstromende water van de Radovna rivier zorgt voor stroomversnellingen en kleine watervallen. De kleur van het water verschilde, van groen tot turquoise en sterk afhankelijk van de lichtinval. Het water was zeer helder en we konden zelfs vissen zien zwemmen. Ik vond het zo mooi dat ik het allemaal mocht vastleggen met de spiegelreflexcamera van mamma.

Zelfs Ronac die vooraf mopperde dat hij niet wilde wandelen, vond het prachtig. Halverwege konden we tot aan de rivier komen waar allemaal opeengestapelde steentjes lagen.

Pappa en Ronac bouwden er ook een torentje. Op het einde van de kloof kwamen we bij een brug die hoog over de kloof hangt. Hieronder stortte de rivier de Radovna een aantal meters naar beneden met daverend geweld. We werden gewoon nat van de nevel van het opspattende water.

Aan het einde van de kloof kregen we een ijsje en toen liepen we terug. We reden terug naar het appartement voor de lunch. Helaas was de bakker aan het einde van de straat dicht. We besloten om te voet naar het meer van Bled te lopen en daar ergens te lunchen. Het was ongeveer 15 minuten lopen van ons appartement. De lucht was weer aan het dicht trekken en we hoopten dat het droog zou blijven. We hadden een lunch bij een Camping restaurant langs het meer. Ronac en ik hadden een hamburger, pappa had ćevapčići (ook wel ćevapi genoemd) en mamma een maaltijdsalade met kip.

Het eten smaakte goed en nadat de buikjes weer gevuld waren liepen we verder rondom het meer. In het midden van het meer ligt een bosrijk eilandje (Blejski Otok) met een klein kerkje. De geschiedenis van het kerkje: Cerkev Marijinega Vnebovzetja (Maria Hemelvaartskerk) gaat terug tot de negende eeuw. Helaas stond het voor een groot gedeelte in de steigers wegens renovatiewerkzaamheden. Voor de Slovenen is het een populaire plek om te trouwen.

De traditie gaat dat de bruidegom zelf zijn bruid naar boven moet dragen, wel 99 traptreden. Pas dan mag het huwelijk tussen bruid en bruidegom voltrokken worden. We hadden het idee om met een bootje het meer op te gaan en het eiland te bezoeken maar het begon te regenen. We besloten om onze wandeling om het meer af te maken en ergens in het centrum van Bled iets te gaan drinken.

We liepen over vlonderpaden en op paden direct langs het meer. Op de kade zagen we de traditionele Pletna liggen. Het zijn Sloveense gondelboten waarbij de stuurman de boot voortduwt met houten peddels. Af en toe hoorden we hoe de bel van het kerkje op het eiland werd geluid. Toeristen kunnen de wensbel drie keer laten luiden en dan zal de wens die je daar doet, uitkomen.  Hoog boven het meer van Bled zagen we het indrukwekkende kasteel uittorenen.

Het zou stammen uit de 11e eeuw en hiermee de oudste vesting van Slovenië zijn. In het centrum zochten we naar een café of bar waar we wat konden drinken en meteen de WK finale voetbal zouden kunnen kijken. Natuurlijk hadden meer mensen zich dat bedacht en was het moeilijk om een plekje te vinden. Uiteindelijk zijn we bij een theehuis binnen gaan zitten. De finale ging tussen Frankrijk en Kroatië.

 

Iedereen in Slovenië steunde het voetbalelftal van Kroatië. Het duel begon op hoog niveau en Frankrijk kwam op voorsprong door een eigen doelpunt van een Kroaat. Gelukkig stond er na 10 minuten 1-1 op het scorebord. De Fransen kregen een strafschop en maakten er 2-1 van. In de tweede helft werd het 3-1 maar Kroatie gaf niet op. Het werd nog 3-2 maar uiteindelijk wist Frankrijk de finale te winnen met 4-2! Wat een monsterscore!

Tijdens de wedstrijd bestelden we een typisch Sloveens gebakje: Blesjka kremšnita (Bled Cream cake) uit Bled. Het recept werd bedacht door de manager van de banketbakkerij van Hotel Park. Het gebakje is van bladerdeeg met banketbakkersroom en slagroom er tussen en wordt bestrooid met poedersuiker. Het lijkt een beetje op de Nederlandse tompouce en wij vonden het heel lekker maar ook erg machtig.

Op de terugweg naar het appartement begon het hard te regenen. Bij het appartement aangekomen waren we tot op het ondergoed nat geworden. Omdat we laat hadden geluncht en ook nog gebak hadden gegeten, hadden wij geen honger. We keken nog een filmpje en gingen daarna naar bed. Morgen gaat onze reis verder in de richting van Kroatië.

Geplaatst op

Afscheid basisschool

Na 8 jaar JF Kennedy basisschool is de tijd gekomen om afscheid te nemen en door te gaan naar het voortgezet onderwijs. Ik heb er totaal geen moeite mee om afscheid te nemen en heb zin om naar een nieuwe school te gaan. Een nieuwe fase met hopelijk wat meer uitdaging. Zoals ieder jaar werd er op de laatste schooldag door alle groepen opgetreden op het grote schoolplein. Het weer was super en het schoolplein stond vol met ouders, opa’s en oma’s. Het optreden van groep 8 op het liedje “Dura” van Daddy Yankee was als allerlaatste.

Er waren nog wat formaliteiten en daarna liepen we per twee door de erehaag die de leerlingen en leerkrachten van de school hadden gemaakt. Pappa, mamma en oma Evelien wachtten me op bij de uitgang. We liepen nog even terug om juffrouw Rosita te bedanken voor het laatste leerjaar. Volgens haar heb ik met VWO-TTO de juiste keuze gemaakt en ga ik er in de toekomst wel komen. We zullen het gaan mee maken.

Geplaatst op

Schoolverlatersdisco

Op de één na laatste schooldag was er in de avond een feestavond voor alle schoolverlaters en hun ouders. Het was buiten heel warm en zweten in de aula. Voordat het feest losbarstte, kregen we eerst een zijige speech van de directeur, pfff. Per klas werd er in de aula nog een demonstratie gegeven van onze ingestudeerde dans van het schoolkamp. Daarna konden wij het apart ingerichte discolokaal in en bleven de ouders in de aula of buiten. Na twee uurtjes was het afgelopen. Ik had verwacht dat er wel wat meisjes emotioneel zouden zijn maar dat bleek niet echt het geval te zijn.

Geplaatst op

PEP (Persoonlijk Eind Project)

De laatste weken op school staan in teken van afscheid nemen. Iedere leerling dient mee te doen aan PEP (Persoonlijk Eind Project). Je mag dit alleen doen of samen. In eerste instantie zou ik samen met Dayno, Levi en Glenn het project doen over Egypte maar een paar weken geleden besloten Glenn en ik om het samen over China te doen.

We hadden niet veel tijd meer om er iets uitgebreids van te maken maar wisten er toch nog een leuke presentatie van te maken. Er waren achteraf wel wat foutjes in de informatie geslopen. Zo zijn Vietnamese loempia’s natuurlijk geen origineel Chinese gerecht hihi. In onze klas was er in tegenstelling tot de andere groepen 8 wel met redelijk serieuze onderwerpen gewerkt.

Zo waren er presentaties over hersentumor, ridders en kastelen, Spanje, Egypte en trompet spelen. In de andere klas ging het over snoep, frisdrank en er was zelfs één presentatie (lees televisie waar je het spel op kon spelen) over Fortnite, een computerspel dat ik graag speel. Vlak voor de afgesproken eindtijd ruimden we op en gingen we naar huis. Dat zit er ook weer op.

Geplaatst op

Fietsroute VWO

Ik werd rond 12:00 uur bij Tristan opgehaald na een leuk feestje. ’s Middags kon ik niet uitrusten en zou ik met mijn vriendjes Glenn en Tijmen, mamma, Elles (mam Glenn) en Marcel (vader Tijmen) de fietsroute fietsen naar onze nieuwe school. Mijn fiets stond voor onderhoud bij de fietsenwinkel dus mocht ik de fiets van Naomi (zus Glenn) gebruiken. Met z’n zessen gingen we op pad. Heel erg ingewikkeld was de route niet.

Op sommige plekken is het goed opletten met oversteken maar veelal fietsen we over fietspaden. Na ongeveer 35 minuten stonden we bij de poort van Porta Mosana in de wijk Heer. We besloten direct terug te fietsen en met zijn allen een ijsje te gaan eten bij ijssalon Pimpernelleke in Vroenhoven. Met al die calorietjes die we verbrand hebben tijdens het fietsen, geen probleem. De vader van Tijmen trakteerde ons allemaal, dank je wel Marcel! Ik bleef samen met Tijmen bij Glenn spelen en was pas rond 18:00 uur thuis. In de avond ging ik op tijd naar bed want morgen staat er opnieuw een activiteit op de agenda waar ik naar toe moet.