We sliepen uit tot 8:30 uur en pakten de laatste spullen nog in. We hadden voordat we vertrokken nog een lekker ontbijt bij het zwembad. De eigenaar kwam nog vragen of alles naar wens was en wilde Ronac wel daar houden.
In ruil voor een paar dromedarissen kon het wel besproken worden, zei pappa. Uiteindelijk ging Ronac natuurlijk gewoon met ons mee
We reden door Ouarzazate, een vrij nieuwe stad die in 1928 werd opgebouwd vanuit het niets. Het was een garnizoensstad om te fungeren voor het Franse vreemdelingenlegioen. De stad diende om het grensgebied van de Sahara en de opstandige Berbervolken in de gaten te houden. Tegenwoordig is de stad vooral bekend om de grootste filmstudio ter wereld, de Atlas Studios. De stad wordt ook wel het “Hollywood van Marokko” genoemd. Er is een nieuw en een oud studiocomplex.
Het oude complex is toegankelijk gemaakt en het is een soort van museum. Wij bezochten het oude complex en zagen verschillende decors die gebuikt waren voor bekende films. Hier werden onder andere films als Gladiator, Jewel of the Nile, Kundun, Passion of Christ, Ben Hur, Asterix & Obelix, Kindom of Heaven en vrij recent de film Babel en serie Game of Thrones. Het was verbazingwekkend hoe de decors zijn opgebouwd.
Veel is van piepschuim en wordt met de hand beschilderd zodat het er echt uitziet. Achter het decor staan houten constructies die het decor omhoog houden. Ongelofelijk, zo waren we in een Chinese tempel en niet veel later weer in een Griekse tempel of bij de piramides.
We tilden met gemak een reuze rotsblok en Ronac was voor even een farao. Leuk om de wereld van de filmindustrie eens van een andere kant te bekijken. Na de filmstudio reden we weer richting de Tizi ’n Tichka. We namen een andere route dan de eerste keer. Eeuwen lang trokken de “Blauwe mannen” uit de woestijn (de Touaregs) via deze karavaanroute met hun kamelen en handelswaar de woestijn door. Slaven, goud, zout, thee, suiker enzovoort werden meegenomen dwars door de onmetelijke Sahara om in verschillende handelscentra van eigenaar te verwisselen.
Eén van de belangrijkste handelsroutes liep vanuit Timboektoe (Mali) via Zagora, de Dra-vallei, de vallei van Ounila en Marrakech naar Essaouira. We kwamen door Aït Ben Haddou waar het nu een stuk drukker was. Het was een vrij rustige maar goede weg en er was veel te zien que gesteente, valleien, dorpjes en uitzichten.
We kwamen langs de ruïnes van kasbah Tamdaght en langs het dorp Telouet. De weg werd steeds slechter en op een aantal plaatsen waren ze de weg ook aan het herstellen. Soms vroegen we ons wel af of het de juiste route was en we goed reden. Ronac werd weer misselijk en we stopten op sommige plaatsen om te genieten van al het moois. Vooral het contrast tussen het droge rood-oranje landschap en het uitbundige groen langs de oevers van rivier was opmerkelijk.
Hier en daar zagen we vrouwen die hun was doen en te drogen legden op de rotsen. De route was uiteindelijk wel een uur of anderhalf uur langer dan die op de heenweg. Net voor het hoogste punt draaiden we de doorgaande weg weer op. Ook hier veel wegwerkzaamheden dus echt opschieten deed het niet. Uiteindelijk arriveerden we rond de klok van 16:30 uur bij Palais Ghiat.
Het hotel is gelegen tussen de akkers bij één van de voorsteden van Marrakesh. We belden aan bij de dichte poort maar er werd niet opgedaan. We probeerden rond te rijden maar dat lukte niet. We draaiden om en keerden terug en toen ging het hek ineens wel open? We checkten in en kregen thee en cake op het terras.Het hotel had een mooie tuin en een zwembad. Er liep een pauw rond die af en toe zijn veren showde en later kwam er ook een puppy aanlopen.
Ronac was helemaal verliefd op het kleine hondje. Ik ging even zwemmen in het zwembad, lekker verfrissend. In de omgeving was niets te doen dus aten we bij het hotel.
Het eten viel een beetje tegen. De kiptajine was niet echt mals en na het eten werd de tafel ook niet afgeruimd. We speelden nog wat spelletje smet de kaarten en gingen daarna naar bed.