Ons interne wekkertje zorgde ervoor dat we rond 7:00 uur weer wakker waren. In plaats van broodjesservice bakten we deze vakantie onze eigen broodjes in de oven, knapperig en warm! Uiteindelijk weer haasten met wassen, aankleden en naar beneden gaan om op tijd te zijn voor de skibus.
Samen met pappa ging ik vandaag helemaal naar het uiteinde van het skigebied Hochzillertal-Kaltenbach. Doormiddel van de Wedelexpres zijn sinds 2004 de gebieden van Kaltenbach en Hochfügen met elkaar verbonden. Het gezamenlijke skigebied heet sindsdien SkiOptimal en het aantal kilometer piste ligt tussen de 80 en 100 kilometer. Het moment dat we in het gebied van Kaltenbach kwamen, merkte je dat het een stuk drukker was dan in Hochfügen.
Door de vele liften vielen de wachttijden nog wel mee. De pistes in dit gebied liggen tussen de 1800 en 2300 meter en al snel hadden we in de gaten dat de pistes niet zo heel afwisselend en uitdagend waren. Veel liften in Kaltenbach liggen naast elkaar en de pistes lijken hierdoor veelal hetzelfde. We hadden al vrij snel de Panoramalift aan het uiteinde van Kaltenbach bereikt.
Bij de Zillertaler Schi Alm aten we een echte apfelstrudel. Op een bepaald punt haalde ik zelfs een snelheid van 58,5 kilometer per uur. Leuk dat je dit met behulp van een tracking systeem op je telefoon kunt meten. Mamma zou Ronac ophalen en met hem gaan eten bij de Holzalm en wij besloten om terug te gaan en daar gezamenlijk te eten.
Bij de Holzalm zat alles vol en vonden we mamma en Ronac niet. We volgden de rode 3 verder naar beneden en stopten net voor het einde van de rode piste bij een bergrestaurant. Ik dacht de ski’s van mamma te herkennen dus we gingen naar binnen.
Aar Wirt is een berghut die bijna helemaal van hout is genaakt. Het is sfeervol aangekleed in Oostenrijkse stijl. Geblokte kleedjes op tafel, houten meubilair en geweien en schilderijen aan de muur. Mamma en Ronac vonden we aan een tafeltje op de 1e etage. We konden direct aanschuiven en eten bestellen. Op de kaart stonden verschillende Oostenrijkse gerechten zoals: knödel, kaiserschmarrn en Tiroler Gröstl.
Ronac en ik namen een Wiener schnitzel, mamma Spinatknödel en pappa nam Käsespätzle. Na de lunch ging Ronac weer op les en gingen wij met z’n vijven van de zwarte piste (7). Chapeau voor mamma want zij kwam heel goed naar beneden. We gingen ook nog een keer naar boven om de rode 1 te doen.
Eenmaal boven woedde daar een sneeuwstorm en zag je geen hand voor ogen. Mamma en ik waren totaal gedesoriënteerd door de wind die de sneeuw alle kanten op blies. Mamma werd bang en vond het totaal niet leuk. Uiteindelijk bereikten we toch veilig de Holzalm waar we een drankje deden.
Het laatste stukje rood naar beneden viel gelukkig erg mee. We haalden Ronac en de anderen op van hun skiles en toen was het tijd voor de après-ski. Erg druk was het niet in de Gogola bar maar dat kon voor ons de pret niet drukken. We bleven uiteindelijk samen met een groep skileraren over. Met de laatste bus van 18:30 uur gingen we mee terug richting het dal. Het avondeten was makkelijk, namelijk pizza’s, jummie! Na het eten konden we nog heel even spelen en toen moesten we al naar bed. Voor mij geen probleem want mijn boek is ontzettend spannend.