Wat was het vroeg deze morgen. De wekker ging al om 3:30 uur, midden in de nacht dus. We maakten ons snel klaar zodat we op tijd konden vertrekken. De meeste bagage stond al in de auto dus het was alleen nog even de laatste dingetjes doen. Uiteindelijk vertrokken we om 4:15 uur in de richting van Oostenrijk.
We gaan dit jaar naar Fügenberg in Tirol. Het is gelegen in het grote 30 kilometer lange Zillertal, een breed zijdal van het Inndal. We moesten ongeveer 800 kilometer afleggen. We reden Nederland uit bij Aachen en reden in de richting Keulen en bogen af naar de 61 in de richting van Koblenz, Mannheim en Karlsruhe. Het verliep allemaal voorspoedig en al snel waren we in de buurt van Stuttgart. Tussendoor even een plaspauze en daarna door richting Ulm, Augsburg en München.
We hadden wat wegwerkzaamheden waardoor het iets minder hard doorreed en drukker was maar het viel allemaal mee. Bij de ring van München was het akelig rustig. Stilte voor de storm? Op een paar kleine opstoppingen hadden we de ring München snel achter ons gelaten. We kochten een autobahnvignet voor Oostenrijk en kwamen daarna in de richting van Rosenheim in een korte file. Tegen 11:30 uur reden we het Zillertal binnen.
Aangekomen bij Appartement Steigerhof
Bij het dorp Fügen reden we de doorgaande bergweg naar Hochfügen op. Ons appartement bevindt zich op de Fügenberg tussen de dorpen Fügen en Hochfügen. Na flink wat haarspeldbochten zagen we na een kwartiertje rijden aan de linkerkant ons geboekte appartement liggen. We belden aan en we moesten even wachten tot er werd open gedaan. De eigenaresse van appartement Steigerhof bleek een tachtigjarige vrouw te zijn.
Ze bracht ons naar ons appartement op de tweede etage. Het appartement was recent gerenoveerd en gezellig ingericht. Er waren drie slaapkamers, twee badkamers, woonkeuken en ruim balkon met panoramisch uitzicht over het Zillertal. Het zonnetje scheen dus aten wij een broodje op het balkon, heerlijk.
Het zou nog een tijdje duren voordat de familie Ubachs zou arriveren dus besloten wij om naar Hochfügen te rijden en daar alvast skimateriaal en skipassen te regelen. De weg slingerde naar boven en het duurde ongeveer twintig minuten toen we aankwamen in het hotel/skidorp Hochfügen. Bij de eerste skischool die we zagen, werden mijn skilessen geboekt.
Keyro hoeft dit jaar niet meer op les en mag met pappa en mamma mee gaan skiën. We dronken een drankje bij Bar Gogola voordat we ons skimateriaal konden huren. Ik vind het altijd lastig met passen van de skischoenen en kon moeilijk beoordelen of ze goed zaten. Gelukkig kun je altijd nog terug als het niet goed zit.
Meteen even aprés-skiën.
Toen we op de terug weg waren, belden René en Katja dat ze de weg niet konden vinden. Mamma loodste ze de juiste richting in en we arriveerden tegelijkertijd bij het appartement. Eindelijk konden we spelen met onze vrienden Allek en Danil. Het avondeten bestond uit spaghetti bolognese die René thuis al had klaar gemaakt.
