We hebben vannacht allemaal redelijk geslapen al was het wel benauwd en plakkerig. De geluiden van het kabbelende water en de dieren die rond scharrelen was rustgevend. De wekker ging om 6:00 uur en we hadden helemaal geen zin om op te staan.
Een half uur later hadden we ons ontbijt en om 7:00 uur stonden we klaar voor vertrek. We stapten met nog een heleboel anderen in een boot en voeren over een zijrivier de Hang Gon in de richting van Can Tho. We zagen genoeg langs de oevers. Opvallend was de grote tegenstelling tussen armoede en rijkdom.
We zagen huizen op palen, gebouwd in het water of op een van de vele eilandjes, armoedige houten huisje maar ook zagen we grote, stenen huizen met eigen erf. Vaak staan de huizen gewoon naast elkaar. Langs de oevers zagen we (overdekte) markten, restaurants, winkeltjes en benzinestations voor de motorboten. Net voor Cai Rang werden we overgeladen naar onze vaste boot van de reisorganisatie. Net toen mamma aan boord wilde gaan begonnen de boten de schudden en dreven ze uit elkaar. Mamma wist zich nog net met hulp van de gids aan boord te hijsen.
Vanaf dit punt was het nog maar een klein stukje varen naar de drijvende markt van Cai Rang. Het is één van de grootste drijvende markten in de Mekong Delta. Er zijn er in totaal zeven. De winkels en kraampjes op deze markten zijn boten in verschillende grootte. De markt is voornamelijk een groothandel maar er kan ook particulier gekocht worden.
In de vroege ochtend verzamelen de kooplui zich met hun boot(je) vol koopwaar op het water. Alles vaart kriskras over het water, zonder tegen elkaar op te botsen. Er zijn allerlei verschillende boten te vinden. De ene is alleen met roeispanen te bedienen en de ander heeft een motor. Sommigen hebben een kap van doeken opgetrokken om hun waar of zichzelf tegen de zon te beschermen, anderen hebben een kajuit en sommigen dragen alleen de nón lá op hun hoofd; de traditionele strooien hoedjes. De waar is keurig opgestapeld en er is keuze genoeg.
We zagen boten vol met ananas, watermeloen, mango en bananen. Het verbaasd ons ook niet dat groenten en fruit de meest verkochte producten zijn. De koopwaar wordt zorgvuldig bekeken om vervolgens precies bepalen wat ze willen hebben. Als laatste volgt het onderhandelen over de beste prijs en dan is de koop gesloten. Het was een leuk tafereel om te volgen en de boot voor twee keer rond zodat iedereen het goed kon zien. We maakten een stop ergens langs de rivier bij Les Loc, een botanische tuin en hier hadden we de mogelijkheid om een fietsje te huren en een beetje rond te kijken.
Het duurde lang voordat iedereen een fiets had en toen wij als een van de laatsten aan de beurt waren, had de gids haast en vertrok hij al. Mamma had haar fiets al en ging er snel achteraan om hem tegen te houden. Uiteindelijk lukte het ons om bij de groep te komen. Echter was het achteraan fietsen geen pretje.
De groep Spanjaarden konden niet echt fietsen en het ging langzaam en er was nergens een mogelijkheid om ze te passeren. Het was verder heel rustig en bijzonder groen. De smalle weggetjes ging over bruggetjes en af en toe vingen we een glimp van de lokale bevolking op.We stopten bij een monkey bridge over een riviertje. Pappa, mamma en Keyro gingen naar de overkant maar ik vond het te eng en bleef lekker aan de kant staan kijken.
We stopten ook nog bij een tempel die bewaakt werd door grote tijgerbeelden. De terugweg fietsten wij in ons eigen tempo ver voorop. Bij het restaurant kochten wij een drankje en konden we even uitrusten. Op de boot kregen wij een stukje gegrilde “snakefish” en muis te eten.
We maakten tussendoor nog een korte stop bij een bedrijfje waar rijstvellen en rijstnoedels geproduceerd worden. De rijst werd eerst geweekt en gekookt in water waardoor het een dunne pap wordt. De pap wordt met een lepel uitgesmeerd over een doek die boven een pan met kokend water gespannen is. Er gaat een deksel bovenop en op deze manier wordt de rijstpap gestoomd en gegaard. Zodra de deksel van de pan gaat wordt het rijstvel met een soort bamboe knuppel van het doek gerold en te drogen gelegd op een gevlochten bamboe mat. Ik mocht de gids hierbij helpen.
Als het rijstvel gedroogd is gaat het door een soort wringer en wordt het vel in slierten gesneden en heb je rijstnoedels. Er werd hier ook de typische rijstnoedel pizza verkocht. Ze verkopen dit product alleen bij de fabriekjes. Wij wilden dit natuurlijk wel eens proeven. De noedels worden gefrituurd in hete olie en dan worden er kruiden, nootjes en een chilisausje aan toegevoegd. Vers uit de pan waren ze het lekkerste. We kochten er ook nog eentje in een verpakking voor onderweg.
In Can Tho lunchten we bij een lokaal restaurantje. Ik bestelde tomatensoep maar vond hem niet zo lekker. We stapten in de bus en begonnen aan de terugreis naar HCMC. Het best nog een lange rit en de spits in HCMC maakte dat we er nog langer over deden. Ik moest het laatste stuk plassen en het schoot maar niet op. Het was echt mijn blaas dicht knijpen. We stopten bij een centrale plek en moesten nog naar het hotel lopen. Ik kon gelukkig even bij het reisbureau van de organisatie naar het toilet en dat voorkwam dat ik een natte broek kreeg.
We checkten opnieuw in bij het Ailen Garden Hotel. We kregen een nog grotere kamer dan eergisteren en een paar verdiepingen lager. We gingen op tijd eten in de Bui Vien straat bij een van de Saigon barbecue kraampjes. Je besteld je vlees per stuk en dan wordt het op een barbecue voor je klaar gemaakt. Ik wilde alleen maar een Banh Mi (broodje) en weigerde al het andere.
Toen al het eten behalve mijn broodje op tafel stond, kreeg ik toch wel honger en begon ik aan een satéstokje en een kippenpootje. De bediende kwam vertellen dat ze geen brood hadden en dat iemand nu onderweg was om brood te halen. Het duurde echter heel lang en het broodje werd niet meer gebracht. We betaalden de rekening en gingen terug naar het hotel.