In de ochtend werden onze spullen na vijf dagen verblijf in Hoi An weer ingepakt. We namen we nog een korte duik in het zwembaden en relaxten wat. Rond de klok van 10:30 uur checkten we uit maar we konden gewoon nog gebruik maken van alle hotelfaciliteiten. We betaalden de rekening van de afgelopen dagen en deze klopte niet helemaal. Ze waren een aantal dingen vergeten en wij gaven dit natuurlijk netjes door.
Stipt om 13:00 uur werden we opgehaald door een privé taxi die ons naar het internationaal vliegveld in Da Nang zou brengen. Vliegen in Vietnam is relatief goedkoop en het brengt je snel op de plaats van bestemming. Wij zouden met Vietjet Air vliegen naar Ho Chi Minh in het zuiden van Vietnam. De taxi bracht ons snel (binnen een uur) naar het vliegveld dat maar twee kilometer van de binnenstad verwijderd ligt. Tijdens de Vietnamoorlog werd dit vliegveld gebruikt als militaire basis van de Verenigde Staten. Hier vandaan werd het chemische ontbladeringsmiddel verdeeld over heel Vietnam.
Het gebied rondom het vliegveld was hierdoor sterk vervuild maar er werd in 2012 gestart met een schoonmaak van de vervuilde grond. Het inchecken verliep vlot en we hadden de tijd om nog een hapje te eten voordat we het vliegtuig in moesten. Ik wilde perse bij de Burger King iets eten en na flink zeuren kreeg ik het voor elkaar. Het vliegtuig waar we mee zouden vliegen landde te laat en hierdoor liepen wij een vertraging van 45 minuten op. Uiteindelijk was het vliegtuig toch gereed voor vertrek en werden we met een bus vliegtuig gebracht.
Het was een vliegtuig van Jetstar Pacific. De vliegtijd was ongeveer 1 uur en 20 minuten. De tijd kwamen we door met een potje kaarten. Na het landen op het internationaal vliegveld Tan Son Nhat haalden we onze bagage op en die kwam ook nog vrij snel. We hadden een taxi via het hotel geregeld en we werden netjes opgewacht door de chauffeur. Ho Chi Minh City (HCMC) heette vroeger Saigon maar dit veranderde na de oorlog. De stad werd daarna vernoemd naar de grote leider van Vietnam; Ho Chi Minh. HCMC is met ruim 9 miljoen inwoners de grootste stad van het land en dat zagen we duidelijk terug in het stadsbeeld. De eerste indruk was dat de stad erg Westers aandoet.
Hoewel de afstand van het vliegveld naar het hotel niet ver was (zo’n 7 kilometer), deden we er bijna een uur over om bij het hotel te komen. In tegenstelling tot Hanoi staan hier overal stoplichten, rijden er honderden scooters (motorbikes) en meer auto’s. Het Ailen Garden Hotel lag in district 1, in de bekende backpackerswijk Tay Ba Lo. Het hotel was niet per taxi bereikbaar omdat het in een autovrij straatje lag. Het laatste stuk liepen we met onze rugzakken door een stuk modderpoel. De weg was op gebroken en er werd flink gewerkt door bouwvakkers aan gebouwen en weg. We kregen een kamer in Ailen Garden 2 op de 2e etage.
De kamer was groot en voorzien van airco. Ondanks dat we niet veel hadden gedaan vandaag waren we moe. We verlieten het hotel om een hapje te eten. Rondom het hotel zijn veel restaurants te vinden en wij namen er eentje waar we vanuit het steegje recht tegenaan liepen. We lagen uiteindelijk rond 20:30 uur in bed maar vielen niet direct in slaap. Mamma regelde namelijk nog een toer per motorbike (scooter) voor morgenochtend en werd door de receptie een paar keer teruggebeld. Ik ben wel benieuwd naar morgen als we op de scooter HCMC gaan verkennen.