De dag startte met een lekker ontbijtje in het hotel. Keyro startte Cau Lao, een streekgerecht waar Hoi An bekend om staat. In het gerecht vind men Japanse, Chinese en Franse invloeden terug. In het gerecht zitten gerookte noedels net zoals de Japanse Udon noedels. Het varkensvlees is geroosterd in Chinese stijl en de knapperige noedelstukjes zijn net Franse croutons. De kruiden die in het gerecht zitten zijn allemaal lokaal.
We namen vandaag opnieuw de fiets en zouden als eerste het stadje Hoi An gaan bezoeken. Hoi An is een combinatie van architectuur en geschiedenis en iedere toerist komt vroeg of laat in dit charmante stadje. In de 16e en 17e eeuw was het een havenstad aan de Zuid Chinese zee. Het trok veel handelaars uit Europa, Japan en China en dit zie je terug in de architectuur. De functie van havenstad werd later overgenomen door Da Nang.
Het historische centrum staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. We fietsten door het centrum en bekeken het nu met andere ogen dan in de avond. In de oude straatjes staan Chinese pagodes, handelshuizen in Japanse stijl, Franse huisjes, warenhuizen en winkeltjes. We kwamen ook langs de Japanse brug (Chùa Cầu), een voetgangersbrug. De brug is gemaakt van hout en onderdeel van een tempelcomplex. We staken via een brug de Thu Bồn brug over en dronken een drankje op het terras van Madame Kieu.
Met de fiets vervolgden we onze route over de oever van de Thu Bồn rivier naar het ambachtsdorp Thanh Ha, zo’n 3 kilometer van Hoi An. Het dorp ontstond honderden jaren geleden toen een aantal schepen in een hevige storm terecht kwamen en beschutting zochten in Con Dong, één van de dertien Thanh Ha gehuchten.
De ligging , op een kruispunt in de rivier en de weg naar Hoi An, bleek een plek met veel mogelijkheden. De klei die door de rivier werd aangevoerd was uitstekend te gebruiken voor terra cotta producten. In die tijd deden de VOC schepen de haven van Hoi An aan en de pottenbakkers van Thanh Ha had vele klanten in Hoi An. Veel dakpannen in Hoi An en het dorp zelf kwamen hier vandaan.
We bezochten het museum waar je de keramiek, technieken, producten en de verschillende invloeden terugvindt. We bekeken de collectie en hadden betaald om aan twee activiteiten te deel te nemen. We begonnen met het verven van een eivormig stuk keramiek.
Keyro maakte een Minion en ik maakte er een mooi lieveheersbeestje van. We werkten rustig en geconcentreerd. Na onze verfkunst gingen we zelf pottenbakken. Samen met één van de medewerkers en hulp van een draaischijf modelleerden we allebei een potje. We mochten dit versieren en daarna werd het met een föhn gedroogd en uitgehard. Een super leuk souvenir om mee terug naar huis te nemen en ook nog eens door ons zelf gemaakt.
We fietsten nog wat door het dorp en begonnen toen aan de weg terug naar het centrum van Hoi An. Hier kwamen we met de fiets nergens meer binnen omdat het hele centrum afgezet was en vrij van verkeer werd gehouden. We fietsten 3 keer heen en terug en alles liep iedere keer dood bij een wegafzetting. Ook kwamen we er achter dat onze souvenir door de warme zon was gesmolten en er alleen nog een hoopje klei over was.
Mamma werd er op een gegeven moment kribbig van en begon als een bezetene terug te fietsen naar het hotel. We zoefden overal langs. We dronken wat en namen een duik in het zwembad. ’s Avonds gingen we met de fiets naar het centrum want de meneer die op het golfkarretje rijdt, had een vrije dag. We stalden onze fietsen net bij het historische centrum.
Vanavond was het extra speciaal omdat het Full Moon Festival plaats vond. Op deze dag worden er werkelijk overal lampionnen aangestoken op straat in de hostels, bars en op de rivier die door de stad stroomt. Ook wordt het gebruik van (straat)lampen beperkt. Een echt spektakel waar veel mensen op af komen. We zijn eerst bij een leuk restaurant aan de waterkant gaan eten.
Er kwam opnieuw een lokale specialiteit op tafel namelijk Bánh Xèo. Het zijn krokante rijstpannenkoekjes met garnalen en taugé, yummie. Ook kwamen de gefrituurde wontons weer op tafel, een bord pasta en geroosterde gehaktstokjes. Met goed gevulde buikjes liepen we naar de kade en huurden we een klein bootje om het water op te gaan. We begaven ons tussen de andere bootjes. We kregen een papieren lotusbloem met kaarsje er in.
Bij Keyro vloog de papieren lotusbloem in brand maar gelukkig had onze kapitein nog een nieuwe voor hem. Om de komende maanden geluk te hebben, zet je de lotusbloem in de rivier vergezeld van je wens. Met de wind en de stroming werd het lichtje zachtjes weggevoerd tegelijk met alle andere lichtjes. Een manjefiek gezicht.
Sneller dan verwacht stonden we weer op de aanlegsteiger. Door het stadje stonden bij winkels en restaurant offertafels met eetkommetjes, wierrook en kaarsen voor voorspoed en geluk. Onze fietsen stonden er nog en in het donker fietsten we terug naar het hotel. Vanwege een vervoerprobleem naar Ho Chi Minh City zouden we morgen ook nog een dagje in Hoi An blijven. Wij vinden dat helemaal niet erg want Hoi An is “chill”.