Wat heb ik lekker geslapen op mijn matrasje op de grond. Ik stond op om mij klaar te maken voor het ontbijt. Het was druk bij de douche en ik moest even wachten tot ik aan de beurt was. Tussendoor keek ik bij de kinderen die een uil als huisdier hadden. De geur van versgebakken pannenkoeken begon mijn neus te bereiken en ik bleek goede honger te hebben. De pannenkoeken met banaan en honing waren een goed en stevig ontbijt. Met genoeg energie begonnen wij rond 08:30 uur aan onze wandeling. We zouden vandaag rond de 12 kilometer gaan lopen.
Pannenkoeken, een goed begin van de dag.
De zon scheen fel dus het zou een warme dag worden. De weg gaat direct omhoog en al snel zijn we het dorp uit en overal waar we kijken zien we bergen en rijstvelden. Het zijn een aantal rijstvelden bij elkaar voorzien van een irrigatiesysteem van beekjes, kanaaltjes of bamboebuizen. De velden staan goed onder water want dat heeft rijst nodig om te kunnen groeien. Onderweg worden we af en toe ingehaald door vrouwen op slippertjes en soms met een baby op de rug. Het blijft bergop gaan en af en toe stoppen we even om wat bij te komen want de zon brand op ons hoofd.
Nog even rondkijken bij de homestay voordat we vertrekken.
Ping vertelt ons dat ze zeven kinderen heeft in de leeftijd van 17 jaar tot 5 maanden oud. De kinderen gaan tot ongeveer hun veertiende jaar naar school. De vrouwen leren Engels om de toeristen te woord te kunnen staan als gids of in het hotel. De mannen gaan voornamelijk op het land werken of gaan hout sprokkelen. Ping spreekt redelijk goed Engels en heeft dit allemaal zelf van de toeristen geleerd.
Prachtig weer tijdens onze wandeling door het schitterende landschap.
Tijdens het gesprek lopen wij rustig door. Tussendoor worden er pauzes ingelast en komen we af en toe ook de andere groep tegen. Bij een waterval gooien we wat steentjes in het water en we hadden hier graag wat langer willen blijven. Na deze stop staat ons nog een flinke klim te wachten. Het is echt afzien in de bloedhete zon. Ik arriveerde als eerste boven en het was lang wachten op mamma die als laatste boven kwam. Gelukkig hoefden we nog een klein stukje te lopen tot we bij een eenzaam hutje kwamen waar we zouden gaan lunchen.
Even rusten en spelen bij de waterval.
Het uitzicht vanaf het hutje was geweldig mooi. Tijdens onze wandeling waren we de hele tijd gevolgd door Flower, een Zwarte Hmong vrouw. De Hmong afstammelingen zijn verspreid over Noord- en Centraal-Laos, Zuid-China, Vietnam en Thailand. De Hmong behoort tot het meest achtergestelde deel van de Vietnamese bevolking.
Op de foto met Ping, onze gids en Flower, onze hulpgids
Oorspronkelijk komen ze uit Zuid China waar ze zijn vertrokken tijdens de Ming en Qing dynastie. Ze waren het niet eens met de overheersing van het keizerrijk. De Zwarte Hmong staan bekend om hun handwerk en hun traditionele indigo blauwe kleding. Voor het vervaardigen van kleding gebruiken zij hennep en de indigokleur.
Flower hielp ons ondersteunen bij het lopen op de paden die gevaarlijk, steil of glad waren. Bij de lunchstop kwamen de tasjes en armbandjes uit haar tas en vroeg ze ons om iets te kopen in ruil voor de hulp die ze ons had geboden tijdens het lopen. Wij wilden allebei wel een tasje en kochten deze van haar. Ze was zelfs zo eerlijk dat ze ons “leerde” dat we moesten afdingen voordat we de tasjes kochten. We kregen ook nog een armbandje gratis erbij. De man van Ping kwam op de brommer met hun baby zodat Ping hem kon voeden. We mochten even in de keuken kijken waar Ping op een houtvuur een heerlijk eiergerecht voor ons klaarmaakte.
Keyro kon al goed met stokjes eten, voor mij was er gelukkig een lepel.
Het eten wordt vers bereid en er was zoals vaak een overvloed aan eten. Kip met groenten, heerlijk aardappelen, geroerbakte Rau Mong (morning glory) en meer. Morning glory is een groente die door heel Vietnam wordt gegeten en hoezeer deze van invloed is op de Vietnamese keuken. Na rijst is dit het belangrijkste eten in Vietnam en wordt het dagelijks gegeten. De plant is extreem verend en groeit snel en gemakkelijk in vochtige grond, modder of water. De groente bevat veel calcium en wordt als vervanger van zuivel gegeten. Ping at gezellig met ons mee. Niet normaal wat zij allemaal op kon.
Onderweg kwamen we ook deze jongens tegen.
Met nieuwe energie begonnen we aan het tweede deel van de wandeling. Het ging af en toe wat bergop maar het meeste was vrij vlak of naar beneden. We kwamen door kleine dorpjes waar vaak kinderen aan het buiten spelen waren. In de namiddag kwamen we aan in het dorp Lao Chai waar veel Zwarte Hmong wonen. Onze homestay was thuis bij ZuZu (shoeshoe), de gids van de groep Nederlanders.
We kregen met zijn vieren een privé kamer op de benedenverdieping. We gingen naar het terras op de 1e etage en kletsten daar met de anderen. Het was erg gezellig. Terwijl we daar zo zaten uit te rusten kwam er iemand vers gebakken frieten brengen. Heerlijk gekruid met knoflook. Overweldigend lekker na zo’n stevige wandeling. Als we wilden konden we in de centrale keuken helpen met het bereiden van het avondeten.
Mamma en ik stonden net onder de douche en hierdoor misten we het vouwen van de loempia’s. Het avondeten werd op het (dak)terras geserveerd. Iedereen hielp mee om iets naar boven te brengen en de tafels te dekken. De tafels stonden helemaal vol met vers bereide traditionele lekkernijen. Ook de hele familie van ZuZu schoof aan. Het was een drukke maar gezellige boel.
Ronac de “Koning” van de berg aan de voetmassage met zijn vriend
Na het eten kwamen er een paar mensen uit het dorp om ons een voetmassage te geven. Ik sloeg dit niet af en zat als eerste als een prinsje in de stoel. Mijn voeten en kuiten werden met olie ingesmeerd en toen begon het kneden, drukken en wrijven. Door de massage wordt de bloedsomloop gestimuleerd en eventuele spierpijn wordt minder. Mijn lichaam ontspande zich en ik vond het heerlijk.
Na de massage moest ik nog 10 minuten met mijn voeten in een ontzettend warme ton met bladeren gaan zitten. Mijn voeten hadden een zacht babyhuidje gekregen. Rond 21:00 uur was mijn kaarsje zo goed als op. Natuurlijk wilde ik dit niet laten merken en vertrok ik onder luid protest naar onze kamer. Het duurde niet lang of ik was in dromenland.