Met de zomervakantie in het vooruitzicht wilden pappa en mamma wat gaan trainen met afstanden lopen. We maakten op deze zonnige dag een mooie tocht nabij Maastricht. We reden naar Rijckholt en wisten een parkeerplekje te vinden aan het Brandwegske. De wandeling start bij het wegkruis. Vroeger kwamen hier de inwoners van Rijckholt bidden als ze kiespijn hadden.
Het werd een heuvelachtig rondje maar het eerste stuk was vlak en ging tussen de hoogstamboomgaarden en enkele laagstamboomgaarden. Vroeger werden de fruitbomen vlak bij de boerderij gepland voor eigen gebruik. Nu zijn de boomgaarden vooral aangelegd voor de fruitteelt. Ondanks dat het nog wat vroeg in het seizoen is, stonden er al veel bomen in bloei.
De bloesem was prachtig om te zien. De perenbloesem is wit, wit met licht roze en kersenbloesem is helemaal lichtroze. We kwamen de verschillende fruitbomen allemaal tegen. Na een paar kilometer vlak lopen, gaan we langzaam omhoog. Boven komen we langs boswachterswoning “Huis de Beuk”. De woning stamt uit 1848 en is door een aantal leden van de jagersvereniging opgeknapt. Het uitzicht vanaf dit hooggelegen punt is prachtig.
We vervolgen de weg en komen langs een grot die vroeger als champignonkwekerij gebruikt werd. We lopen het Savelsbos in dat ligt op een steile helling. Het werd miljoenen jaren geleden uitgeslepen door de Maas en beken. Het water dat van de hellingen afstroomde, zorgde voor het ontstaan van de zogenaamde droogdalen die ook wel grubben worden genoemd. In het Savelsbos werden verschillende soorten gesteente gevonden. Zo zijn er de vorige eeuw ateliers ontdek van prehistorische vuursteenbewerkers.
Omdat de hellingen niet geschikt zijn voor landbouw staan er veel grote woudreuzen. Ook bloeien er veel soorten bloemen. De hoge bomen en op de grond bloeiende bodembedekkers zorgden voor een mooie sprookjesachtige sfeer. Na een stukje lopen werden we nog getrakteerd op een mooi uitzicht. We zagen de torens van de ENCI groeve en de rode toren van de Sint Jan in het centrum van Maastricht. We kwamen nog langs kalksteengroeve Trichterberg. Het is tegenwoordig een geologisch monument.
We lopen tussen de mergelwanden en kijken door de tralies heen de grot in. We voelden zelfs de kou uit de grot komen. We liepen nog langs een grafheuvel uit de bronstijd. Meer dan een begroeide heuvel is het niet en als wij het niet hadden gelezen, hadden we het niet als zodanig herkend. Uiteindelijk raken we de route die we volgden kwijt en lopen we tussen de bloesembomen terug richting de auto. We passeren nog de kapel OL van Toevlucht die in 1960 gebouwd werd door de Domicanen in Rijckholt. Op de terrassen zat het overal vol en we besloten om bij de supermarkt een ijsje mee te nemen en deze lekker thuis op te eten.