Happy 2017!

We stonden redelijk vroeg op omdat we op tijd wilden vertrekken. Het is vanavond oud en nieuw en we wilden een beetje op tijd thuis zijn. Met 741 kilometer te rijden, weet je nooit wat je op de weg tegenkomt dus vandaar wat extra ingecalculeerde tijd. We namen om 8:00 uur afscheid van de eigenaresse Maria en op de parkeerplaats van onze vrienden, de familie Ubachs. Eén voordeel dat er geen sneeuw is gevallen, is dat de snelwegen goed begaanbaar zijn. De terugreis verliep voorspoedig. We stopten een keer voor de lunch bij de Burger King en maakten enkele plasstops. We waren om 15.45 uur al thuis en dat zonder veel te hard te hebben gereden.

We waren in de avond uitgenodigd bij onze buren en vrienden de familie van Zuijlen. Heel fijn zo dicht bij huis. Quincy en Giovanni hadden veel vuurwerk gekocht en wij gingen meteen naar buiten om te helpen met afsteken. Ronac mocht dat natuurlijk nog niet maar wilde wel graag mee. Na 2 uur buiten zijn, waren Ronac zijn handen zo rood van de kou dat we echt even naar binnen moesten om op te warmen. Miranda had voor allerlei lekkere hapjes gezorgd. Ik sla geen gelegenheid over om te kunnen eten en smikkelde er goed van.

Ondertussen keken we naar de foute muziek top 200. Om 00:00 uur wensten we elkaar nieuwjaar en gingen we verder met het afsteken van het vuurwerk. We zouden het vanavond nooit allemaal op krijgen. Er werd ook nog (kinder)champagne gedronken. Quincy en Miranda probeerden een wensballon de lucht in te krijgen. Uiteindelijk moest pappa er aan te pas komen omdat het bij de vrouwen niet wilde lukken. Niet veel later zagen we de wensballon opstijgen boven de huizen en steeds verder en hoger weg vliegen.

We mochten tot 1:00 uur afsteken en moesten toen beginnen met de rommel op straat op te ruimen. Ronac was ondertussen op de bank in slaap gevallen en kwam er dus weer makkelijk van af. We gingen om 2:00 uur in de nacht naar huis. Op ons stoepje lag het nog vol met allemaal vuurwerkafval. Giovanni had mamma’s opmerking om ook bij ons voor op straat wat af te steken wel heel letterlijk genomen. Morgen moet ik dus nog wat vegen, helaas.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *