Voor ons stond vandaag de ski race op het programma. Ik moest in de ochtend racen en Keyro in de middag. Vanwege de slechte pistecondities werd de race voor iedereen in het dal gehouden op de oefenpiste. Voor pappa en mamma niet zo heel erg handig want het is voor hun kostbare ski-tijd die ze op deze manier mislopen.
Danil en Allek deden niet mee aan de wedstrijd en gingen een dag skiën met hun ouders. Pappa en Keyro gingen alvast de berg op om een afdaling te maken. Keyro zou boven zijn skilerares Lisa treffen voor de les. Ik maakte mij klaar voor de race en deed wat afdalingen naar beneden.
Ons klasje vertrok iets voor de geplande tijd naar boven voor de skirace. Mijn race verliep goed en snel maar ik dacht dat ik bij het laatste poortje moest stoppen en ging daar vol in de remmen. Ik moest echter nog door tot de rode finishlijn en die had ik niet gezien?! Uit stilstand moest ik dus nog de finish over en dat kostte natuurlijk kostbare seconden.
Ach ja, ik heb mijn best gedaan. Ik weet dat ik dit jaar veel vooruit ben gegaan en veel vorderingen heb gemaakt. Pappa zat in de lift en miste mijn race. Gelukkig zag mamma mijn race wel en kon ze het ook filmen. Mijn skiles begon gewoon op de normaal afgesproken tijd en daar hadden we dus geen verlies van tijd mee.
Ook deze laatste dag, aten we bij Nova Stoba want andere restaurants waren te ver weg en dan waren we niet op tijd voor de skiles. We namen knödel mit sauerkraut, spaghetti Bolognese en curryworst met frietjes. We speelden ook nog een paar potjes kaart maar het liefste ben ik toch buiten. Iets wat een groot voordeel was met het mooie weer van de afgelopen week.
In de middag ging ik nog een laatste keer met meester Stefan de geopende blauwe en rode pistes van Silvretta Montafon af. Keyro racete een goede race terwijl ik op de medaille uitreiking stonden te wachten. Mamma stond bij mij en pappa keek naar de race van Keyro. Na lang wachten was onze groep zo ver voor de uitreiking van de medailles.
Ik stond op een gedeelde derde plaats tegen mijn verwachting in. Toch was ik er niet heel erg blij mee. Als ik niet gestopt was, had ik waarschijnlijk de eerste plaats gehad. Pappa was er ondertussen ook en ving mij op. Ik begon te huilen en stopte hier het eerste kwartier niet mee. De kinderen naast mij, op de vierde, vijfde en zesde plaats hadden namelijk dezelfde medaille?! Mijn stemming draaide om toen ik zag dat mijn medaille wel degelijk anders was dan die van de vierde, vijfde en zesde plaats. Ik heb een bronzen kleur en mijn medaille is een stuk groter dan die van hun. Eindelijk begon ik mij trots te voelen.
Keyro had met zijn race de gouden medaille weten te bemachtigen. Eindelijk had hij de felbegeerde gouden plak nadat hij diverse jaren op de tweede plaats geëindigd was. We konden nog een tijdje op een slee de oefenpiste af en daarna was het tijd voor de après-ski.
Ik vond een plekje aan de bar waar ik rustig mijn chocolademelk met slagroom kon opdrinken. Natuurlijk moest er ook nog even goed gedanst worden op de bekende après-ski nummers. Zo werd een spannende dag super goed afgesloten. Helaas werden ’s avonds de koffers weer ingepakt en zat de wintersportvakantie er alweer op. Wat was het een leuke week en wat hebben we genoten ondanks dat er zo weinig sneeuw lag. Mijn skivaardigheden zijn weer een heel stuk verbeterd en ik ski zelfs al met stokken. Super trots dat ik dat heb weten te bereiken.