Het zonnetje scheen vanmorgen al vroeg op ons gezicht. Keyro en mamma waren als eerste op. Pappa was ook langzaam aan het wakker worden in zijn hangmat en ik sliep nog een ½ uurtje langer door dan de rest. We hadden de nacht redelijk geslapen. Pappa moest wennen aan het slapen in de hangmat en Keyro was vannacht een paar uur wakker geweest van de jeuk maar er was bij hem geen muggenbult te zien. Ik sliep overal doorheen en merkte niets van een krabbende Keyro en de luid snurkende vissers in de hangmatten en tenten naast ons.
Pappa en mamma hadden ondanks de speciale beschermende muggenkleding toch ontzettend veel muggenbulten. Ronac en ik waren redelijk gespaard gebleven. Blijkbaar wordt er niet getest in Suriname want de muggen prikken gewoon door de geimpregneerde kleding en speciaal geweven stof heen. In het kamp was geen stromend water en dus wasten we ons met een emmer regenwater bij het badhokje.
We gingen lekker naar het strand en zaten daar dus om 8:30 uur al in de zon. Het ongerepte en ruige strand was uitgestorven. Wat een prachtige uniek plek was dit. Ronac en ik speelden heerlijk in het zand en het water van de Atlantische oceaan. We werden daarbij vergezeld door een (zwerf)hond die altijd bij het kamp aanwezig is. Ronac noemde de hond Odys, hetzelfde als de hond bij onze gastouder Nathalie. Samen met Lando en Reginald hadden we rond 10:00 uur een simpel maar lekker ontbijt . We konden nog even lekker relaxen voordat we rond de klok van 13:00 uur weer zouden vertrekken. Er arriveerde net een groep van 11 personen toen wij vertrokken. We hadden dus echt geluk gehad om deze unieke plek voor onszelf alleen te hebben.
Nog eventjes chillen in een hangmatje voordat we weer vertrokken.
We verlieten de kusstrook en voeren het moerasgebied in op zoek naar kaaimannen. Reginald had dit gisteravond al beloofd aan Keyro maar toen was het te laat geworden. Kaaimannen zijn een onderfamilie van de krokodil of alligator. Kaaimannen komen alleen voor in het noorden van Zuid Amerika en zijn over het algemeen veel kleiner dan een krokodil. Het was wel veel moeilijker om ze overdag te spotten dan in de avond of nacht. Toch gleden onze ogen driftig door het moeras om er een te vinden. Even dacht mamma er een te zien maar het dier was zo snel weg dat we het niet zeker wisten. Onze kapitein dacht er ook nog een te zien maar ook deze was snel weer weg. Helaas voor Keyro en mij konden we geen kaaiman vinden die zich wilde laten vangen.
Het begon nog even te regenen maar gelukkig niet al te hard. Niet veel later brak het zonnetje weer door en konden we weer genieten van het prachtige moerasland met de waterlelies en vele vogels. Ook nu moesten we de helling weer over met de boot. Iets wat natuurlijk leuk bleef voor Keyro en mij. Na de helling kwamen we weer in het gebied van de ondergelopen oude plantage met de oude irrigatie kanalen om doorheen te varen. Bij de Johan en Margarethe plantage was er nog even tijd om lekker iets te drinken voordat we de Commewijne rivier weer overstaken.
Op het strand van Matapica.
In de auto met airco van Reginald vielen Keyro en ik allebei heerlijk in slaap. We werden zelfs niet wakker toen er gestopt werd om te gaan lunchen. Pappa en mamma lieten ons liggen in de auto met het raam open en gingen zelf aan tafel bij een van de vele Javaanse eethuisje die we onderweg tegen kwamen. Reginald liet ze van alles proeven en stelde een bord samen met allerlei lekkere gerechten. Het eten blijft hier iedere keer een genot. Voor ons kregen ze van Reginald een portie mee in een afhaalbakje. De service van Reginald is echt super te noemen. Hij zorgde er keer op keer voor dat het ons aan niets ontbrak. Het laatste stuk naar Paramaribo verliep vlot en we waren rond 16:00 uur weer terug bij appartementen Martinus.
Keyro en ik sliepen gewoon door en we werden rond de klok van 17:00 uur wakker gemaakt. We doken allemaal nog even het zwembad in en Keyro en ik keken nog een film in het appartement. We gingen op tijd naar bed om wat slaap in te halen. Morgen hebben we een keer niets op het programma en kunnen we lekker relaxen en helemaal niets doen. Ik ben benieuwd of ons dat gaat lukken.