Vannacht was het flink gaan regenen en dat hield aan tot het begin van de ochtend. Rond 6:30 uur was er een thermoskan warm water voor koffie en thee en een pot met koekjes voor de deur gezet. Voor de vroege vogels onder ons. Wij sliepen echter tot 7:00 uur uit en pappa en mamma maakten ons wakker om op tijd bij het ontbijt te zijn. Bij het ontbijt waren pannenkoeken, broodjes, eieren en overheerlijke grove pindakaas.
Na het ontbijt werden we om 10:00 uur met de boot naar het vaste land aan de overkant gebracht. We gingen een wandeling maken door het primaire deel van het oerwoud. Sensi werd bijgestaan door de lokale gids meneer Ardanki van 72 jaar oud.
Gids Sensi wist alles te vertellen over planten en vruchten in de jungle.
De temperatuur en de luchtvochtigheid liepen op en al snel begonnen we te zweten. We hadden pas een paar meter gelopen of we zagen geel met blauwe gifkikkertjes en de bullet-ant. De bullet-ant is een grote mier die flink kan prikken. Ze wonen voornamelijk onder de grond bij de voet van een boomstam. Ze klopten op de stam met een machete en de boze mieren kropen hun holletjes uit. Als je geprikt wordt door de bullet-ant kun je onwel worden en heb je 24 uur helse pijn. Meneer Ardanki gaf aan Sensi door Keyro en ik goed uit de buurt van die mieren moesten blijven omdat hij niet precies wist wat het effect van de steek met kinderen zou doen.
Sensi en meneer Ardanki wisten veel over insecten en vooral planten te vertellen. We kwamen erachter dat als je alleen en onwetend door de jungle zou lopen je overlevingskansen klein zijn. We zagen de zogenaamde “telefoonboom”, een reusachtige boom waar als je tegen de wortel slaat met een stok of machete, een enorme klank vanaf kwam. De klank hoor je kilometers ver en zo kunnen redders je eventueel komen zoeken. We zagen lianen waar je water uit kon halen tegen de dorst, geneeskrachtige planten waar we de naam van zijn vergeten, bomen waar olie uit komt die je kunt gebruiken om een fakkel te maken, de monkeybrush om haren mee te kammen en nog veel meer om allemaal op te noemen.
Zwemmen bij de stroomversnellingen.
Halverwege de tocht hielden we een korte rustpauze en kregen we lekker fruit te eten. We begonnen met de passievrucht of ook wel markoesa genoemd in Suriname. In Europa zie je meestal de paarse passievrucht maar hier in Suriname hadden ze een gele variant. De vrucht was eivormig en een beetje taai. Sensi deed ons voor hoe we de vrucht het makkelijkste openmaakten zodat we hem konden eten. Binnenin de passievrucht zaten een soort van geleiachtige bolletjes met eetbaar pitje in slijmerig vruchtvlees. Het lijkt misschien niet zo lekker maar het is overheerlijk. De volgende vrucht waar we kennis mee maken was de grootste citrusvrucht op aarde, de pompelmoes (pomelo). De schil was een beetje groen geel en dik. Sensi sneed de vrucht open en toen moesten de taaie vliezen rondom het vruchtvlees nog verwijderd worden. De smaak van het roze vruchtvlees was zoetzuur en toch een tikkeltje bitter.
Na deze fruitproef sessie gingen we weer op pad en kwamen we uiteindelijk weer uit bij de rivier. De korjaal lag al te wachten op ons en zette ons aan de overkant bij het eco-resort weer af. We hadden even de tijd om wat spulletjes te pakken en weer te vertrekken. We voeren met de korjaal naar “Peti” om daar de middag door te brengen. De lunch was meegenomen en konden we daar nuttigen. Het was een overheerlijke pom met rijst en kousenband.
Na het eten konden we zwemmen, wegdrijven in de sula’s (stroomversnellingen) en in de hangmatten liggen. Het was een heerlijke middag op dit prachtige stukje aarde. Rond de klok van 17:00 uur gingen we weer terug naar Awarradam. Keyro en ik kropen aan de bar en hadden een gesprek met barvrouw Samelia die een heerlijke aanstekelijke lach had die je over het hele terrein kon horen.
Ik nam ook nog een kijkje in de keuken bij Sofie die voor ons het avondeten aan het bereiden was. Om 19:00 uur werd er een heerlijk pasta met rundvleesschotel op tafel gezet. De vrouwen hier weten wel hoe ze moeten koken.
Vandaag ging pappa met onsterug naar het huisje en bleef mamma om te kijken naar de diapresentatie over de Saramacanen en te luisteren naar de verhalen van Sensi. Ze vond het ongelofelijk hoe deze man kan vertellen. Hij vertelde zijn verhalen met veel persoonlijk “touch”. Hij is echt een man die tussen twee culturen in zit, de Westerse cultuur en de traditionele Saramacaanse cultuur. Tegen 23:00 uur was mamma pas terug in het huisje waar haar mannen al heerlijk in dromenland lagen.