Vandaag alweer een redelijke reisdag al hebben we het ons zelf erg makkelijk gemaakt om de kinderen en ons zelf een beetje te ontzien. Gelukkig gisteravond per mail nog een hotel kunnen boeken. Ook scheelt ons dat weer wat uitzoekwerk op het vliegveld met mogelijk vermoeide kinderen. Ook hadden we er een pick-up service bij geboekt, niet goedkoop met 280Y (ca. 30€) maar aangezien het ook om 100km ging, viel het nog wel mee.
Het alternatief met de bus was ook veel lastiger omdat we dan waarschijnlijk eerst richting Guillin zouden moeten reizen (30km) en vandaar uit naar Yangshuo. We vertrokken vanmorgen al vroeg. Om 6:30uur stapten we de taxi in met twee slaperige kindertjes. Gelukkig was Ronac niet meer wakker geworden vannacht zodat we toch nog redelijk uitgeslapen vetrokken. De taxirit duurde niet zo lang, nog geen kwartier. Het vliegveld van Kunming bleek erg dicht bij ons hotel te liggen.
Met een klein vliegtuigje op weg naar Guillin.
Op het vliegveld hadden we een onaangename verrassing. Ons vliegtuig stond op het scherm voor 7:20 uur in plaats van 8:20 uur! We hadden dus nog maar een half uurtje om in het vliegtuig te komen. Via een extra check-in balie konden we in ieder geval snel inchecken waarna we ons haastten naar de paspoortcontrole, beveiliging en gate. Ik checkte eventjes de boarding passen tot hoe laat we konden boarden en zag dat er gewoon 7:50 uur op stond, oef! De borden bij de check-in balies gaven blijkbaar de verkeerde tijd aan en dus er was niets aan het handje.
Geheel relaxt met een zee van tijd liepen we gladjes door de beveiliging en liepen door naar de juiste gate waar nog vrijwel niemand zat. Ronac kreeg nog een schone luier want er hing een verdacht luchtje aan hem. Het boarden ging ook precies op tijd al zaten er maar erg weinig mensen in de bus die ons naar het vliegtuig bracht. We bleken in een heel klein vliegtuigje naar Guillin te vliegen. We zaten op plaats 12A,C,D en dit was helemaal achter in het vliegtuig.
Ronac kreeg een lekkere vrucht in het vliegtuig.
Na het opstijgen begonnen we al snel weer te landen voor een tussenstop op één of ander militair vliegveldje bij Baise. Hier werden wat passagiers uitgelaten en moesten wij eventjes wachten in de transferhal. Ronac kreeg weer alle aandacht en samen keken ze naar de opstijgende straaljagers, wat een herrie zeg! Al snel vlogen we door richting Guillin, ook weer een klein stukje. We kregen nog een broodje en water, alweer goede service ook op korte vluchten. Keyro sjanste de hele vlucht met de stewardess die helemaal achter in het vliegtuig zat achter ons. Ronac zette zijn “smeeksmoel” weer op en kreeg het voor elkaar om een half zakje pindas te bemachtigen en een lekkere vrucht waar hij van smikkelde.
Geheel volgens planning landden we op het vliegveld van Guillin en onze rugzakken kwamen ook al spoedig van de band afrollen. Na de laatste controle stond onze chauffeur al klaar met een bordje “ Welcome Vanessa, Ralph, Keyro & Ronac”. We reden in de taxi vlotjes via de tolweg naar ons hotel, het Riverview hotel”. Door een steeds mooier wordend landschap waren we binnen anderhalf uur op onze bestemming.
In het RiverView Hotel waren twee kamers beschikbaar, degene die we gereserveerd hadden of een iets duurdere maar ruimere kamer. Voor de extra 50Y (iets meer dan 5€) kozen we voor de ruimere kamer met een prachtig terras en uitzicht over het gebied (en een stukje van de rivier zoals de naam van het hotel beloofd).
Eventjes relaxen in het bloedhete Yangshuo.
Ronac was de laatste tien minuten van de rit in slaap gevallen en voordat we het centrum gingen verkennen hebben we maar meteen eventjes op bed gelegd. Keyro ging lekker achter de mega grote televisie zitten en genoot van gewelddadig kungfu films. Blijkbaar horen die bij de Chinese opvoeding want ze worden de hele dag door getoond. Ook Vanessa doezelde eventjes weg zodat er eindelijk eventjes tijd was om iets te schrijven. Op het balkon was het super warm, wat een verschil met Dalí en Kunming waar aangenamere temperaturen waren. Hier is het vooral erg benauwd, ik schat zo’n 32 graden maar het voelt meer als 40 graden.
Room with a view.
Ronac sliep meer dan twee uur en haalde dus het vroege opstaan enigszins in. Heel vaak slaapt hij hier niet meer overdag en ik ben benieuwd hoe dat strakjes thuis weer gaat. Keyro en Vanessa speelden nog een potje kaart op het balkon tot Ronac wakker was. Nadat Ronac weer wakker was, besloten we het dorpje een beetje te gaan verkennen, wel op het gemakje vanwege de enorme benauwdheid.
Eerst aten we nog een hapje bij het restaurant in het hotel. Het restaurant serveerde zowel Aziatische als Westerse maaltijden. Vanessa nam de Sichuan style chicken, ik nam fried noodles en Keyro nam pasta met kaas en bacon. Keyro at bijna niets want zijn bord pasta bleef maar “warm”. We konden helaas, net als overal, vooral achter Ronac aanrennen. Het mannetje heeft zoveel energie als hij wakker is en zit helaas nooit stil. Jammer dat ze de kinderstoel nog niet hebben uitgevonden in China.
Li rivier en het karstgebergte.
Het hotel ligt centraal in “downtown” Yangshuo met aan de overkant van de straat de Li rivier en een paar honderd meter van Xie Jie (West street) verwijderd. Yangshuo ligt in het noordoosten van de provincie van Guangxi en is een stad aan de Li rivier. De stad wordt vrijwel geheel ingesloten door de rivier en omliggende karstbergen. Tussen het prachtige landschap van de karstbergen stroomt de Li rivier. We liepen daarom als eerst naar beneden waar we over de kade langs de Li rivier konden lopen.
Er lagen een aantal grote rotsen waar je op kon lopen en dat was voor Keyro natuurlijk erg spannend. Het uitzicht hier was ook weer schitterend en we maakten heel wat foto’s. Ronac was alweer snel aan het sjansen met een meisje met een waterpistool. Voordat we het wisten zaten zowel Ronac als Keyro in het water van de rivier te spetteren. Keyro viel zelfs nog om in het water, mooi want veel schone kleren hebben we niet meer voor hem.
Wat ook opvalt, is dat het hier ontzettend toeristisch is, toegegeven, het dorpje ligt idyllisch en de omgeving is prachtig, maar het authentieke China kun je hier niet meer vinden. Alleen maar souvenirwinkeltjes met rotzooi, Westerse eettentjes, vervelende verkopers die je een vlottocht of iets anders willen aanbieden en na een simpel “nee” toch nog achter je aan blijven lopen. Heel vervelend allemaal.
Springen over de rotsen.
We kochten nog voor veel te veel geld wat druifjes van een vrouwtje en liepen met een natte Keyro terug naar ons hotel om ons op te frissen. Aangezien ons geld ver op was moesten we op zoek naar een ATM (pin automaat). We liepen in de richting van West street (Xie Jie) de oudste straat in Yangshuo en de met marmer geplaveide hoofdweg van de stad. Het aantal buitenlanders in de straat leek het aantal Chinezen in de straat ruimschoots te overtreffen, waardoor West Street door de lokale bewoners ook wel wordt aangeduid als de ‘Buitenlandersstraat’.
Je vindt hier alleen maar souvenirwinkeltjes, cafés en restaurantjes. In dit “Las Vegas”achtige gedeelte van China dachten we wel snel een bank te vinden maar dat viel aardig tegen. Keyro was moe en wilde eigenlijk alleen nog maar een ijsje en naar bed. Bij het “Tourist Office” bleek iemand te zitten die geen Engels sprak, erg handig, maar gelukkig konden we na wat rondvragen toch nog een geldautomaat vinden buiten het toeristische centrum.
Met onze gevulde portemonaie kochten we nog wat broodjes voor het ontbijt morgen. Op de terugweg naar het hotel gingen we op zoek naar een supermarkt. De luiers voor Ronac zijn eindelijk bijna op. Het gaat hier niet hard met luiers, waarschijnlijk omdat hij veel vocht uitzweet en minder poept dan thuis. Toch gaan we het net niet redden dus probeerden we hier wat luiers te vinden. In de supermarkt bleek dat kinderen in China vanaf 13Kg geen luier meer nodig hebben want dit is de grootste maat. Het zal erom spannen of ze gaan passen want Ronac weegt nu net 13Kg maar we kochten toch maar een pak.
West street, beetje te “westers” voor ons.
Keyro kreeg nog zijn beloofde ijsje en smikkelend kwamen we terug in ons hotel. We besloten toch nog maar wat te gaan eten en bestelden een bord spaghetti bolognese en een bord Sweet & Sour Beef. De spaghetti kwam al snel en Ronac en Keyro aten hem bijna samen helemaal op. Ronac genoot nog van de dansende Chinezen aan de overkant van de straat en Keyro maakt een mooie kleurplaat, ideaal die stiften die we meegenomen hebben.
Vanessa nam Ronac eerst mee naar boven zodat hij rustig kon gaan slapen en ik bleef nog even met Keyro op het terras zitten. Toen we boven kwamen sliep Ronac net en Keyro mocht zoals beloofd nog eventjes op het balkon zitten. Met een klein protest ging hij toch even later samen met mij naar bed terwijl Vanessa nog wat schreef op het balkon.