We hadden weer een aardige reisdag van 520 kilometer voor de boeg. Terwijl mamma alleen ging ontbijten pakten pappa en Keyro de auto in. Ik zat in mijn buggy en bekeek het allemaal op een afstandje. We verlieten de staat Chiapas en reden naar de staat Quinta Roo.
De wegen waren saai en recht en op veel plaatsen kwamen we geen kip tegen. Bij de plaats Escárcega kregen we te maken met een controlepost maar tot onze verbazing mochten we gewoon doorrijden. We kregen te maken met wegwerkzaamheden en een zeer slechte weg. Rond de klok van 13:00 uur pauzeerden we bij een wegrestaurant in Xpujil om iets te eten en daarna vervolgden we onze weg.
Keyro mocht ook een stukje rijden, met mij als navigator.
We reden rond 15.00 uur Chetumal, de provincie hoofdstad van Quinta Roo binnen. De stad ligt aan de Baai van Chetumal en aan de monding van de Rio Hondo die de grens vormt met Belize. De Rio Hondo ontspringt in Guatemala en stroomt vervolgens naar het noordoosten Mexico in. Het is de grootste rivier van het schiereiland Yucatán die door de kalksteenrijke grond weinig rivieren kent. We vonden in een keer het Holiday Inn Hotel waar we incheckten in een mooie kamer. We wilden nog even iets van de stad zien en liepen de drukke straat voor het hotel af in de richting van de baai. Luide muziek kwam uit de diverse winkels en het straatbeeld was hier weer anders. We zagen meer zwervers en bedelaars en we waren iets meer op onze hoede voor zakkenrollers.
We kwamen aan het einde van de straat uit bij een mooie boulevard langs de baai van Chetumal. We liepen hem een stukje af en bleven staan bij mensen die naar iets in het water stonden te kijken. Er zwommen twee grote dieren vlakbij de kant. Af en toe kwamen de dieren boven om adem te halen. De neus leek op die van een zeehond of zeeleeuw maar de staart die we zagen was volledig anders van vorm. We vroegen het aan een mevrouw en zij vertelde dat het een manati was. De manati is een zeezoogdier en wordt ook wel lamantijn of zeekoe genoemd.
Deze dieren bestaan al 50 miljoen jaar. De manati zijn planteneters en de meeste tijd besteden ze aan het grazen in ondiepe wateren. Ze leven van waterplanten zoals zeegras. Ze vertonen overeenkomsten met de olifant maar zijn aangepast aan het leven onder water. Hun lichaam is torpedovormig en hun voorpoten en staart zijn omgevormd tot vinnen. De gemiddelde Caraïbische manati (lamantijn) is ongeveer 3 meter groot en tussen de 200 en 600 kg zwaar. Waarschijnlijk waren de dieren die wij zagen moeder met kind.
Ondertussen had broer Keyro honger gekregen en kocht pappa een Margaritas voor hem bij een kraampje. Het is een soort opgerolde koek of dunne wafel en je kunt er vanalles op laten doen. Keyro nam de nutella chocolade en begon lekker te peuzelen. Ik keek afwachtend en nam mijn kans toen hij net iets te dicht in de buurt kwam. Grabbelen en graaien en ik had een stuk te pakken en deed het snel in mijn mond. De smaak ongekend, heerlijk zoet en een beetje krokant, veel beter dan de melk en potjes voeding.
lekker die “Margaritas”, ik mocht ook een stukje proeven van mijn grote broer.
Op de terugweg naar het hotel kreeg Keyro nog een ijsje en kocht mamma bij een kraampje churros. Churros zijn gefrituurde, luchtige deegstengels en ze worden als ontbijt of snack gegeten. Helaas kreeg ik hier niets meer van. We zijn ’s avonds niet meer naar buiten gegaan en lekker op tijd het bed ingedoken.