We werden wakker in Cuba en niet in Mexico zoals de bedoeling was. Vooraf had ik tegen oma Margriet verteld dat ik ook in Cuba zou blijven en dat klopte dus. Vanaf het balkon keek ik naar het All-inclusive hotel Sirenis La Salinas. Een groot complex met meer dan 1000 kamers verdeeld over een twintigtal losse gebouwen.
Hotel Sirenis La Salinas in Varadero (Cuba).
Op het terrein rijden golfkarretjes af en aan om je naar iedere gewenste plaats te brengen. Wij gingen het natuurlijk te voet verkennen en kwamen langs een mooi groot zwembad dat er zeer uitnodigend uit zag. Maar eerst gingen we ontbijten bij het grote buffetrestaurant “La Ceiba”. Er was van alles te eten; broodjes, gebakken ei, fruit, pannenkoeken, worstjes etc. We hadden flinke honger want gisteravond hadden we het diner over geslagen en we namen een stevig ontbijt. Na het ontbijt gingen we langs de receptie voor informatie over het vervolg van onze reis maar daar was nog niets bekend. De informatie en inlichtingen van TUI/Arke is niet echt geweldig te noemen.
Ronac keek hoe ik in het zwembad spetterde.
Samen met pappa ging ik daarom maar naar het zwembad. Er was een groot zwembad en ik ging lekker spetteren met pappa. Ik klom in en uit het zwembad en maakte bommetjes. Van al dat zwemmen kreeg ik dorst. We ontdekten een geheime grot achter een waterval en daar was een bar waar we iets konden drinken. Dat was erg leuk! Mamma kwam ook even kijken maar zij was met Ronac een stukje aan het wandelen en kwam het water niet in.
Onderweg naar de poolbar door een sjieke waterval.
Helaas hoorden we via andere gestrande passagiers dat er nieuws was en we om 12:00 uur moesten uitchecken. We werden om 15:30 uur door een bus opgehaald om weer naar het vliegveld te gaan. We checkten een uur later uit dan moest maar uiteindelijk was dat niet zo erg want iedereen stond om 12:00 uur in de lange rij om uit te checken. Pappa stond om 13:00 uur zelfs nog een tijdje te wachten. We gingen nog even lunchen in de grote (vr)eetschuur “La Ceiba” wat overigens best goed eten had. Daarna was het wachten op de bus die ons naar het vliegveld zou brengen. We arriveerden rond 16:30 uur bij het vliegveld en daarna moesten we de bagage inchecken en door de douane. Dit alles nam ongeveer een uur in beslag. Het vliegtuig zou om 18:30 uur vertrekken. Helaas zat het allemaal weer tegen en gingen we pas rond de klok van 20:00 uur de lucht in naar Cancun, Mexico. Tijdens de korte vlucht van 50 minuten vielen Ronac en ik allebei weer in slaap. Voor pappa en mamma dus weer een groot karwei om door de paspoortcontrole en douane te gaan. Gelukkig landden we zonder problemen, er was zelfs een groot applaus toen we veilig in Mexico geland waren.
Bij de bagageband werd ik wakker maar viel ik nog steeds om van de slaap. Helaas bleek de buggy er niet te zijn. Het vliegtuigpersoneel had de buggy in het vliegtuig zien gaan maar waarschijnlijk zat hij nu in de container die naar Amsterdam ging. Pappa was boos en het leek wel wat te helpen want een van de mannetjes ging informeren. Er bleek nog wat tijd te zijn en ze konden de containers open maken. Hier kwam onze buggy gelukkig uit maar twee andere mensen hadden minder geluk hun koffer zat er niet in en stond nog in Varadero. We sloten als laatste aan in de rij voor de douane. Gelukkig kregen we “groen licht” en konden we door lopen zonder dat we onze rugzakken open hoefden te maken.
Eenmaal buiten stond iemand van het TUI team ons op te wachten. Er werd verteld dat we de auto direct op konden halen bij Avis en als we wilden door konden rijden naar Valladolid waar een hotel was geregeld. Pappa en mamma vonden dat wel een goed idee want dan waren we al een stuk op weg. We liepen over naar het Avis kantoor maar daar aangekomen bleek dat er geen auto voor ons klaar stond en dat er niets was doorgegeven. Er stond nog een ander Nederlands koppel met hetzelfde probleem. Er werd heen en weer gebeld en het werd steeds later. Uiteindelijk zouden we een autoklasse lager krijgen dan geboekt maar alle bagage paste erin dus dat was geen probleem. Net nadat alles geregeld was (ondertussen 11:00 uur lokale tijd) kwam er toch nog een auto binnen in de juiste klasse en konden we die auto mee nemen. Omdat het allemaal zoveel tijd in beslag had genomen besloten pappa en mamma om niet meer naar Valladolid te gaan (zo’n 2 uur rijden). Er werd door de TUI reisleider gezegd dat we naar het Radisson Hacienda Hotel in Cancun konden gaan.
Na een half uurtje rijden kwamen we daar aan. Echter bij de receptie was onze komst onaangekondigd, het zoveelste dat niet geregeld was door TUI. Er werd besloten om toch maar een kamer te nemen en zelf de kosten voor te schieten en deze later te declareren bij TUI. De bedden waren goed en we sliepen allemaal binnen de kortste keren.