De ochtend begon rond 7:00 uur. We konden even spelen voordat we gingen ontbijten en we ons klaar moesten maken voor onze skiles. Tegen 9:00 uur vertrokken we met de auto naar het Wildkogel Arena gebied. Er zijn ook andere skimogelijkheden zoals de Zillertal Arena en het skigebied van Kitzbühel – Kirchberg. Beide gebieden liggen niet ver weg maar voor ons met de skilessen is dat niet praktisch. Bij de Smaragdbahn kochten we onze skipassen. We betaalden gewoon het volle tarief ondanks dat er in totaal zeven van de zestien pistes geopend waren. Tot nu toe is er in Bramberg en de rest van Oostenrijk weinig tot geen sneeuw gevallen. De temperaturen zijn momenteel door de zachte, warme lucht extreem hoog. De hoge temperaturen en de zon zorgen er voor dat de sneeuw die er nog ligt, langzaam aan wegdooid.
De afgelopen week hebben ze een aantal pistes kunnen besneeuwen met sneeuwkanonnen. Gelukkig want dit betekent dat we in ieder geval wat kunnen skien. De komende week kunnen ze echter niet besneeuwen omdat de temperaturen ‘s nachts verder omhoog gaan. De Wildkogel arena is een relatief klein skigebied. Ondanks dat het gebied niet zo heel veel kilometer pistes (62 kilometer) staat het bekend als behoorlijk gevarieerd. De pistes bevinden zich voornamelijk in een kom en zijn merendeel gelegen op de noordhellingen. Het voordeel hiervan is dat de pistes tamelijk ongevoelig zijn voor “föhnwinden” waardoor er een hoge sneeuwzekerheid is en de sneeuwkwaliteit goed blijft. Helaas hebben we nu niets aan dit voordeel.
De eerste les was weer even wennen.
De gondel kwam direct uit bij de twee skischolen die het gebied rijk is. Wij liepen naar Schneesportschule Wildkogel waar wij onze lessen hadden geboekt. Er waren alleen maar Nederlandse skileraren en de meeste leerlingen waren dat ook. We moesten een kleine helling afdalen om zo in de juiste groep ingedeeld te worden. Ronac werd ingedeeld in een groep die meteen de berg afging maar daar hebben pappa en mamma wel van gezegd dat dit nog niet verantwoord is. Ik werd in een groepje ingedeeld waar de kindjes gemiddeld twee jaar jonger waren. Mamma vroeg of ik niet in het andere groepje mocht met leeftijdsgenootjes en dat kon gelukkig. Mijn skilerares was de Nederlandse Lieke en had een aanstekelijke enthousiaste instelling. We vertrokken meteen om de pistes te verkennen en nieuwe vaardigheden te leren. Ik kwam er al snel achter dat het niveau in deze groep heel hoog lag en de kinderen meerdere keren per jaar skiën. Ondanks dat ik nog niet parallel kan skiën, kon ik goed mee. Ik kreeg net last van mijn voeten en kuiten.
Na de les spraken pappa en mamma even met Lieke. Ze gaf aan dat ik in het juiste groepje ben ingedeeld en ik hier heel veel kan leren komende week. Ik ging samen met mamma naar het dalstation om van skischoenen te wisselen want deze zijn waarschijnlijk een maat te klein. Het was allemaal haasten en we kwamen om 12:45 uur aan bij de Vierlauchen Hutte waar de rest aan het lunchen was. Ik had nog tien minuten om mijn grillwurstl met frieten op te eten. Onze middagles begon namelijk alweer om 13:15 uur. We kwamen vijf minuten te laat aan en mijn skiklas en juf waren al weg? Raar want we hadden duidelijk gezegd dat ik zou komen maar dat het krap werd met het wisselen van mijn skischoenen en het lunchen.
heerlijk lunchen op de piste.
We gingen informeren en ze probeerden nog om haar te bereiken maar dat lukte niet. Ik mag de les eventueel inhalen op vrijdag maar kon nu dus wel onverwacht met pappa en mamma de piste op. We gingen een lastige rode piste af maar ik daalde af alsof het me weinig moeite kostte. Je moet altijd een rode piste af om bij de blauwe pistes te komen. Er is een smal bergpaadje maar dat is ook niet fijn en uiteindelijk kom je dan ook weer op een rode piste uit. Voor mij is het geen probleem maar voor Ronac jammer dat hij aan het einde van de week misschien niet naar die blauwe pistes kan gaan. De zon scheen fel en de sneeuw op de pistes begon wat slush (papperig) te worden. Het vergt een hele andere techniek van skiën en je moet flink werken en opletten. Het was een heerlijk middagje skiën.
We keken nog even bij de skiles van Ronac en hij deed het erg goed. We dronken een drankje in het zonnetje op het terras en namen rond 16:15 uur de gondel terug naar beneden. Vanaf 17:00 uur werd er door Babette en Paul een gezellig samen zijn voor alle gasten van Fasserhof georganiseerd. Op de buitenplaats stond een houtkachel en er werd goulashsoep en brood met worst geserveerd. Ook was er glühwein voor de volwassenen en voor ons kinderpunsch. Het is een alcoholvrije warme drank die meestal rond kerst geserveerd wordt. Het bestaat uit druiven- of appelsap met daarin citrusvruchten en verschillende kruiden zoals kruidnagel en kaneel. Na een uurtje ging iedereen terug naar zijn of haar appartement. Een leuk initiatief van de eigenaren. Snel douchen en daarna naar bed. We hadden een lange inspannende dag achter de rug en de ogen vielen langzaam dicht van vermoeidheid.
