Categorie: 2012 Grossarl

Geplaatst op

Auf wiedersehen (dag 8)

We werden om 7:30 uur wakker gemaakt nog eerder dan de andere dagen deze week. Pappa en mamma wilden op tijd vertrekken om zo misschien het drukke verkeer wat voor te zijn. We verlieten om 8:30 uur Haus Gschwandtl nadat we afscheid hadden genomen van Aloisa. Ondanks de vele sneeuw die op de weg lag kwamen we zonder sneeuwkettingen beneden. We moesten nog tanken en daarna reden we een aantal uren flink door.

We keken filmpjes en deden woordspelletjes, we verveelden ons niet in ieder geval. We konden goed door rijden en om 18:30 uur arriveerden we veilig en wel in Maastricht. Ushi was zoals altijd blij dat we thuis waren en bleef om ons heen drentelen. Ronac en ik waren nogal uitgelaten en moesten even onze energie kwijt en we renden door het huis. We aten Chinees en gingen daarna lekker naar ons eigen bedje om te slapen. We hebben weer een leuke vakantie achter de rug. Ik heb mijn skitechniek verbeterd en ben een medaille rijker!

Geplaatst op

Tiefschnee (dag 7)


De laatste dag samen met pappa de piste op.

Mijn laatste dag had ik geen skiles meer en kon ik samen met pappa de piste onveilig maken. Het sneeuwde heel hard en er was vannacht al een flink pak gevallen. We stonden al vroeg op piste en het was een pittige uitdaging voor mij. Overal lagen bergjes sneeuw een je zakte aardig weg in de sneeuw. Tiefschnee wordt dat ook wel genoemd. Het was zwaar maar ook heel erg leuk.


In de stoeltjeslift.

Tussendoor rustten we uit bij een van de almhütten op de piste. We speelden dan een potje “pesten” met kaarten of dronken ons een warme chocomel. Twee stoere mannen onder elkaar dus. Rond 16.00 uur keerden we terug naar het appartement. Op het laatste steile stukje van de rode piste maakte ik nog een flinke crash waarbij ik over de kop vloog. Ik bleef even liggen en was wat geschrokken. Ik beweegde mijn armen en benen en alles functioneerde nog.

Ik stond weer op en skiede het laatste stukje naar beneden. Toen we bij het appartement kwamen stond er in de tuin een mooie sneeuwpop. Terwijl wij op de piste waren hadden mamma en Ronac een prachtige sneeuwpop gemaakt van de vers gevallen sneeuw. In de avond brachten we mijn ski’s terug naar de sportwinkel.


Begraven in de tiefschnee.

Meteen daarna liepen we door naar restaurant Auhof voor een goede Oostenrijkse maaltijd. Ik nam een Harry Potter teller (pasta bolognaise), Ronac een Donald Duck teller (frietjes en Winerschnitzel), pappa een schweinnsmedaillon en mamma een grillteller. Ook kregen we allebei een glas cola als afsluiting van onze zeer geslaagde wintersportvakantie.

Geplaatst op

Schirennen (dag 6)

Na de flinke sneeuwval van gisteren kwam vandaag zonneschijn. Pappa bracht mij vanmorgen naar mijn les en bij de rode verbindingspiste tussen de Hochbrandbajh en de Panoramabahn II maakte ik een bijzonder goede crash. Van pappa krijg ik pluspunten voor een goede crash en dit was een flinke dus kon ik veel punten scoren. Mijn skiles begon vandaag met het schirennen, een slalomwedstrijd waarbij je een zo’s snelst mogelijke tijd neer moest zien te zetten. De beste uit de klas krijgt een beker en ik was er op gebrand om mijn best te doen. Mijn afdaling ging goed en ik ging langs alle poortjes, iets wat niet iedereen deed. Of de wedstrijd helemaal eerlijk is weet ik niet want in onze groep zit nogal wat verschil in leeftijd. Maar goed op zich maakt het ook niet zo veel uit, lol heb ik in ieder geval gehad.


Klaar voor de start!

Na het schirennen gingen we gewoon weer door met onze les en daalden we een aantal keer de blauwe pistes af. Ik werd door mamma opgewacht in de pauze. Samen haalden we in het restaurant iets te eten. Ik nam Kaiserschmarrn, een soort poffertjes, met slagroom en appelmoes en mamma had een noodlesoep met worst. Na de pauze moest ik weer door met mijn les. Ik merk dat ik vandaag wat moe ben en heb moeite met de vele hobbels. Het was echte werksneeuw en dan mis ik nog wat techniek. We gingen nog een paar keer over de schansjes in het funpark en ik probeerdr met zo veel mogelijk snelheid  door de bochten te gaan op de heuveltjes. De prijzenuitreiking van het schirennen was beneden bij de Kinderschischule Läckner. Samen met mamma was ik daar om 16:00 uur present.


Mijn skileraar op de berg, Frederik.

De prijs van onze groep werd als laatste uitgereikt door onze eigen skileraar Frederik. Ik was niet bij de eerste drie geeindigd maar ik kreeg toch een mooie medaille waar ik natuurlijk heel trots op ben. Ik heb nu al twee medailles verdiend met skieen. Pappa haalde ons op met de auto en we kwamen nog net de berg op zonder de sneeuwkettingen. Het diner bestond uit gehaktballetjes in Indiase tandoorisaus geserveerd met worteltjes en notenrijst. Ik ging ’s avonds op tijd naar bed want morgen wil ik alles uit de kast halen op mijn allerlaatste dag skieen.


Trots op mijn diploma met mijn skileraar van de eerste dag, Nicolai.

 

Geplaatst op

Zon en sneeuw (dag 6)


Jippie, weer sleeën op de piste!

Jippie, de zon scheen vandaag weer lekker en ik had zin om naar buiten te gaan. Samen met mamma begon ik de ochtend rustig. We gingen rond 10.30 uur naar buiten en kwamen daar Aloise, de eigenaresse van de woning tegen. Ze bracht ons schone handdoeken en vroeg of alles naar wens was. Ze haalde voor mij nog een slee, een supersnelle met een stuur erin. Samen met mamma wilde ik hem direct uitproberen. Ik ging zitten en liet me langzaam de berg of roetsjen. Er zat een touw aan en mamma kon mij tegenhouden als ik te hard ging.


We stopten even bij het speeltuintje en daar schommelde ik er even op los. Ook gleed ik van de glijbaan die door de sneeuw flink glad was. Ik werd zo’n beetje gelanceerd maar vond het prachtig. Pappa kwam ’s middags terug van het snowboarden en mamma ging daarna een paar afdalingen maken. Pappa ging ook met mij en de slee naar buiten en we gingen naar het einde van de piste. Mamma kwam daar ook nog skiënd langs en trok mij zelfs nog een stukje voort. Samen met pappa haalde ik Keyro en mamma op na de skiles en deden we nog wat boodschappen. In de avond heb ik weer als vanouds goed gegeten. Heerlijk mijn favoriete eten: rijst samen met gehaktballetjes en tandoorisaus.


Op weg naar ons appartementje was er ook een leuk speeltuintje.

Geplaatst op

Schneerutscher (dag 5)

Ik werd vanmorgen om 8:10 uur wakker in het bed van mamma. Pappa slaapt al een paar nachten bij Keyro op de kamer omdat er te weinig ruimte in bed was voor drie personen.  Ik begon de dag zonder koorts en had er een vervelende hoest en loopneus met “sokkiebellies” (snottebellen) voor in de plaats gekregen. Buiten was het niet koud genoeg en er kwam natte sneeuw uit de lucht. Op de berg zal het wel gewoon sneeuwen want de sneeuwgrens was rond de 1000 meter en wij laggen met het appartement net iets daaronder.


lekker roetsjen!
Pappa en Keyro gingen weg voor de skiles van Keyro en ik bleef achter met mamma. Zij vond dat niet zo erg want haar conditie was nog niet helemaal terug na de operatie en ze noemde zichzelf een echte mooi weer skier. Samen brachten wij de ochtend door met TuTiTu en Trotro kijken op de laptop en speelden we memory en met de playmobil.


Ik speelde ook nog even de kerstman.

Nadat we onze lunch op hadden gingen we toch even naar buiten, de hele dag binnen zitten is ook niet goed. We namen de groene schneerutscher mee die ik van Sinterklaas had gekregen. We liepen naar beneden en gingen op het laatste stukje van de rode piste 5 naar beneden sleeen. De eerste keer ging ik samen met mamma want ik vond het toch wel een beetje eng. Het ging super hard en ondanks de angst vond ik het toch wel gaaf en gierde ik van het lachen. Ik wilde niet alleen maar mamma duwde me gewoon weg en daar ging ik de heuvel af op de schneerutscher, yeaha. Ik wilde daarna alleen nog maar alleen gaan.

Omdat er nog steeds natte sneeuw viel was onze kleding al snel nat en gingen we weer terug naar het appartement. We dronken warme chocolademelk en speelden kerstman en Rudolph the rednose raindeer. Het duurde nog wel een tijdje voordat pappa en Keyro weer thuis kwamen als kleine sneeuwpopjes. ’s Avonds speelden we een potje Monopoly tot het tijd was om naar bed te gaan.

Monopoly met de gekke geldmachine, erg leuk.

Geplaatst op

Blauwe en rode piste (dag 4)


In de sleeplift.

Samen met pappa ging ik deze eerste kerstdag naar mijn skiles. We gingen niet met de auto maar liepen een stukje bergafwaarts en staken daar met de brug het riviertje over. Hier kwamen we uit bij het einde van de rode piste 5. We moesten deze piste nog een klein stukje afdalen om bij het dalstation van de Hochbrandbahn te komen. Met deze cabinelift gingen we naar boven.

We kwamen niet uit bij de Lareiteralm maar moesten daar overstappen op de andere lift. Om bij het mittelstation van de Panoramabahn II te komen moest ik samen met pappa een pittig stukje van de rode piste af. Ik volgde pappa en kwam netjes aan bij het mittelstation aan. We stapten in de gondel en kwamen ruim op tijd aan voor mijn les. Terwijl pappa het gebied van Grossarl en Dorfgastein verkende ging ik met mijn skiklasje en Fredrik een aantal keer de blauwe piste 3 af. Ook daalden we de blauwe piste 1 af en gingen we met de Kreuzkogelbahn weer terug naar boven.

Naast de blauwe piste lag een funpark en hier gingen we ook een paar keer doorheen. Pappa haalde mij tussen de middag op. Hij kwam precies aan toen ik met de meisjes uit mijn klas in een sneeuwballengevecht verwikkeld was. De meisjes plagen mij voortdurend en ze duwen mij graag om. Ik vind het niet erg en lach er alleen maar om. Onze lunch bestond uit frietjes (voor mij) en pappa had een noodlesoup met worst waar ik ook nog van mee at. Op een gegeven moment kwamen ook mamma en Ronac er aan. Zij waren naar boven gekomen vanwege het mooie weer.

Ronac had zijn plastic skietjes bij zich en ik wilde hem uitleggen hoe hij moest skiën. Mamma trok hem een stukje berg op en ik deed voor hoe hij de “pizzapunt” moest maken. Nog één tot twee jaar wachten en dan kan Ronac ook op skiles en kunnen we misschien samen een afdaling gaan maken. Tijdens de middag les gingen we racen in het funpark.


Ik probeerde Ronac al een beetje te leren skiën.
Volgens Frederik was ik de snelste in de groep en ben ik super enthousiast. Samen met pappa nam ik de laatste gondel terug naar het dal. Daar stonden mamma en Ronac nog op ons te wachten. ’s Avonds aten we vlees met salade en brood. We keken nog de film “Wickie de Viking” en speelden nog op de Nintendo.


En zoals het hoort, lekker würst tijdens de lunch op het terras!

 

Geplaatst op

Op de lange latten (dag 4)

Op deze kerstochtend werd ik nog een beetje moe maar wel vrolijk wakker. Ik had afgelopen nacht onrustig geslapen door de hoge koorts. Mijn grote broer Keyro vertrok al vroeg met pappa in de richting van de piste voor zijn skiles. Ik daar en tegen had maar weinig zin om naar buiten te gaan. Ik keek op de labtop TuTiTu een kinderprogramma waarbij voertuigen of atrributen in elkaar gezet worden en tot leven komen. Mamma had geen zin om de hele dag binnen te zitten, het weer was prachtig, en daarom werd ik toch aangekleed en in de auto gezet.


Samen met mamma op de top van de berg.

We parkeerden onderaan de Panoramabahn I en gingen met deze gondel omhoog naar de Laireiteralm. Keyro was net klaar met zijn skiles en hij had lekker geluncht met pappa. Mamma had de plastic oefenskietjes meegnomen en Keyro wilde het mij leren. Mamma deed de skietjes onder en daar ging ik. Ik vond vooral het voortbewegen d.m.v. de schaatsbeweging erg grappig. Mamma bracht me ook een skukje omhoog zodat ik een klein heuveltje af gleed achter mijn broer Keyro aan.

Terwijl Keyro weer begon aan zijn skiles gingen pappa, mamma en ik even naar de schneeiglu die daar gebouwd was. Pappa ging een afdaling maken op zijn snowboard en mamma en ik dronken schiwasser en aten een apfelstrudel met vaniellesaus. We gingen ook nog even loungen op het terras in de zonnestoeltjes. Op de achtergrond klonk bekende apres-ski muziek. Samen met mamma ging ik met de gondel terug naar beneden terwijl pappa en Keyro terug kwamen via de blauwe en rode piste. Mijn eetlust was vanavond nog niet terug en ik at alleen een beetje vla. Ik ben toch blij dat ik even naar buiten ben gegaan want de frisse lucht heeft mij wel goed gedaan.


Relaxen en kijken naar mijn grote broer op de ski’s.

Geplaatst op

Les op de Kreuzkogel (2027m) (dag 3)

Vanmorgen werden we allemaal rond de klok van 8.00 uur wakker. Het beloofde opnieuw een mooie dag te worden. Ik had het gisteren op mijn skiles goed gedaan en daarom mocht ik mijn volgende vier dagen lessen op de Kreuzkogel berg (2027 m). Pappa bleef vandaag met Ronac in en rond het apppartement en mamma ging met mij de berg op. Pappa zette ons af bij de PanoramaBahn maar we moesten nog even terug naar het appartement omdat mamma de rugzak was vergeten.

Het was flink glad en de weg terug omhoog ging niet gemakkelijk. De motor van de auto moest zich goed inspannen en met moeite kwamen we boven. Als het deze week kouder wordt of het gaat sneeuwen, zullen we zeker de sneeuwkettingen nodig hebben. bij de Panoramabahn kochten we een skipas voor mij en samen stapten we in de gondel van de Panoramabahn. Eenmaal boven zochten we het verzamelpunt van skischule Lackner ,voor de skiles. We hadden Skischule Lackner al snel gevonden, daarna de juiste klas nog. Ik bleek ingedeeld te zijn bij niveau “schneehase’. Na even wachten hoorde ik dat Frederik mijn skileraar zou zijn voor de komende dagen. Ook hij bleek een Deen te zijn en een bekende van mijn vorige skileraar Nickolai. Ik vond hem meteen leuk en de les startte niet veel later.


Op weg naar mijn les op de “echte” berg.

Ik zat in een groepje met circa 8 kinderen en we begonnen met onze les bij de sleeplift. We gingen naar boven en daalden daarna een aantal keren de blauwe piste 3 af. Ik was de snelste van de groep en had heel veel plezier. Helaas was de ochtendles om 12.30 uur afgelopen en werd ik door mamma opgehaald om te gaan lunchen. We lunchten bij Almrestaurant Laireiter en ik kreeg een groot bord met frietjes. Ik was te ongeduldig om lang stil te zitten en na een half uur stonden we op en liepen we naar de Riesen Schneeiglu. Een sneeuwbouwwerk dat lijkt op een iglo en er kunnen wel 40 mensen zitten op de dierenvellen die binnen lagen. In de wanden van de iglo zaten knuffeldieren uit de film Ice Age bevroren en er werd een film gedraaid. In de iglo was het kouder dan buiten. Het was buiten zo’n graad of 12 maar de pistes zijn gelukkig nog goed. We stonden om 13.45 uur samen met een ander Nederlands meisje te wachten voor de middagles. Er kwam echter niemand en later hoorden we dat er die middag geen skiles zou zijn in verband met Heiligenabend (kerstavond).


Sjiek hoor, zo’n hele grote iglo.

De Panoramabahn II-lift ging om dezelfde reden ook om 14.00 uur dicht en deze hadden we dus gemist omdat we niet wisten dat er geen les was. Er zat maar een ding op en dat was met de blauwe piste afdalen naar het Mittelstation, de laatste gondel daar ging om 14.30 u of helemaal naar het dal. Mamma had een goed vertrouwen in mij dat ik het wel kon, vorig jaar had ik het op de laatste dag ook gedaan. We namen de blauwe Familienabfaht 3 a en b om zo langzaam aan af te dalen. Het eerste stuk ging best goed al viel ik wel een paar keer. Bij een smal en vlak stuk kreeg ik angst voor de afgrond naast mij en verloor ik mijn ski’s na een val. Ik wilde toen even niet meer verder. Mijn ski’s kreeg ik niet goed aan en ik schoof op mijn billen een stuk door naar een vlakker stuk zodat ik ze daar weer aan kon doen. Echter kwam de pistecontrole al langs en de meneer dacht dat het te lang zou gaan duren voordat ik beneden zou aankomen. Mamma gaf aan dat ik het wel kon maar de man van de pistencontrole wilde geen risico nemen dat we op de berg vast zouden komen te zitten.

We hadden nog twee uur om beneden te komen maar goed. Mamma liet zich overhalen en de meneer belde een skidoo die mij naar het Mittelstation zou brengen en vanaf daar kon ik nog met de laatste lift van 14.30 uur naar beneden. Degene die ons ophaalde was een aardige man net zoals alle andere mensen hier en ik mocht zelfs even alleen op de skidoo zitten. Mamma mocht ook mee en op de skidoo daalden we steil de rode piste af naar het mittelstation van de Panoramabahn I. Op zich vond ik het best sjiek om eens gedaan te hebben. Bij het mittelstation bedankten we de bestuurder van de skidoo en wensten hem en de andere medewerkers daar een “Frohe Weihnachten”. We stapten in de Panoramabahn I en stonden binnen 10 minuten beneden in het dal. We pakten de walkie talkie en piepten pappa op om ons te komen halen.
We waren dus al vroeg weer terug in ons appartement. Bij aankomst zagen we de eigenaresse Aloise Gschwandtl en spraken we even met haar. We kregen chocolade en snoepjes van haar omdat het kerstmis is. We keken ’s middags nog een filmpje en gingen ’s avonds gourmetten. Ronac was niet zo lekker, verkouden, hoesten en koorts en hij ging daarom al vroeg naar bed. Terwijl pappa het vlees bakte, keken mamma en ik de film van Wickie de Viking, erg leuk. Moe maar niet uitgeput ging ik rond de klok van 21.00 uur naar bed. Morgen heb ik gelukkig weer de hele dag skiles en kan ik me weer lekker uitleven op de piste.


Mijn eerste afdeling met pappa samen.

Geplaatst op

Op skiles (dag 2)

Uit ons zelf werden we rond de klok van 7:30 uur wakker. We aten een boterham en maakten ons klaar voor vertrek naar mijn skiles. We moesten om 9:45 uur beneden zijn bij Schischule Lackner en daar werden de groepen ingedeeld. Het was niets koud en eenmaal beneden bleek het lichtjes te regenen maar dat kon mijn pret niet bederven. Ski’s aan, helm op en beginnen maar was mijn motto. We moesten nog even wachten tot de klok van 10:00 uur en in de tussentijd was Ronac zo lief om mij rond te duwen op mijn ski’s.


Ronac hielp met opstarten.
Al snel bleek dat het helemaal niet druk was waarschijnlijk vanwege het slechte weer en een aantal mensen moeten nog arriveren in hun hotel of appartement werd ons verteld. Ik werd ingedeeld in het skiklasje van Nikolai, een aardige jongen uit Denemarken. Samen met nog 5 andere kinderen gingen we van de “baby”piste af in de pizzapunt. Iets dat ik vorig jaar al had geleerd en nog prima bleek te beheersen. Al snel werd duidelijk dat ik en een andere jongen te goed waren voor het angfängergroepje waar we in zaten en daarom mochten we samen met Nikolai op een ander stuk verder oefenen met bochtjes maken.


Ronac en mamma konden alles goed zien.

De andere kinderen kregen een andere leraar. Er liepen veel skileraren rond zonder bezig te zijn en ze zouden ons onderhand een op een les kunnen geven. De sfeer die er heerste was heel gemoedelijk en gezellig. ’s Middags gingen we terug naar huis om wat eten en daarna mocht ik op een andere oefenweide met de sleeplift mijn skikunsten vertonen. Ook dit ging weer goed en ik hoorde dat ik morgen naar boven mag om daar mijn lessen te vervolgen.


Na de lunch ging ik op de ski’s terug naar de les.
Vlak voordat pappa mij op kwam halen had ik nog een sneeuwballengevecht met Nikolai. ’s Avonds hadden we een lekkere maaltijd die bestond uit pasta met spekjes en een salade. Het eten ging er goed in. Ondanks dat ik moe was gingen we toch nog even met de auto naar het centrum van Grossarl. Het kostte wat moeite om een parkeerplaats te vinden maar we vonden er uiteindelijk toch eentje. In het centrum was een adventsmarkt. Het was sfeervol verlicht en overal stonden kraampjes met lekkernijen en natuurlijk was er ook de kerststal met de kribbe van het kindje Jezus. We liepen wat rond en keerden daarna terug naar ons vakantiehuisje. We keken nog wat televisie en deden een spelletje. Ondanks dat ik de hele dag druk bezig was geweest, was het moeilijk om de slaap te kunnen vatten. Morgen zal weer spannend worden want dan mag ik de ‘echte’ piste weer af, hopelijk gaat dat net zo goed als vandaag.


De gezellige kerstmarkt van Grossarl.

 

 

Geplaatst op

Wintersport Grossarl (dag 1)

Onze wintersportvakantie naar Grossarl stond alweer voor de deur. Echt tijd voor een goede voorbereiding was er niet. Vanessa was al ’s middags vertrokken met de Ford naar Breda voor de bruiloft van Paulien. Aangezien het feest pas ’s avonds was konden we niet inpakken en moesten we wachten tot ze terug was.
Ook was Evelientje vandaag jarig en wel 65 jaar geworden! Dat moest natuurlijk ook nog gevierd worden. Samen met lucia, Ton en de kids haalden we ’s avonds Chinees (de Surinamer bezorgde niet). Ze vertrokken rond 19:00uur en gelukkig hield jarige oma nog mee met afwassen en Ronac op bed te leggen. Samen met oma dronken we nog een borreltje op haar verjaardag waarna ik rond 9:30uur in bed ging liggen. Zonder veel succes want echt slapen zo vroeg lukte natuurlijk niet. Vanessa appte rond 12 uur dat ze ging vertrokken vanuit Breda. Toen ze rond 1:30uur thuis kwam lag ik nog steeds wakker. We sliepen toch nog een paar uur voordat we om 4:00uur weer opstonden.


In de auto onderweg naar de sneeuw.

Alle spullen had ik al beneden gezet dus het was alleen maar inladen, de kids werden aangekleed en in de auto gezet met een dekentje, hopelijk slapen ze nog verder als we gaan rijden. De auto zat goed vol maar alles paste prima. Zonder skibox zou het wel heel moeilijk geworden zijn. Aangezien Vanessa bijna helemaal niet geslapen had zou ik de hele rit rijden. We pinden nog een paar eurootjes en vertrokken om 5:00uur naar de bergen. Het was de week voor kerst, ook wel zwarte zaterdag genoemd, dus we waren op het ergste voorbereid. Het weer zou onderweg ook niet al te best zijn maar vooruit, we zien het wel.

De kids vielen na een half uurtje weer in slaap en sliepen de eerste paar 100km. Keyro werd het eerst wakker en speelde met zijn nintendo. Ronac sliep nog lekker door. We maakten onze eerste stop pas na ruim 400km en tankten even bij een Aral tankstation. Ronac werd ook wakker en keek een filmpje, de kids gedroegen zich voorbeeldig. Wel reden we meteen in de eerste (kleine) file. Net na het tankstation was een ongeluk gebeurd, door de brokstukken reden we gelukkig snel weer verder. Ondanks dat het vrij druk was reed het toch nog redelijk door. Tot we in de buurt van Ulm kwamen. Ons navigatiesysteem sprong op hol en gaf aan dat we beter binnendoor konden gaan rijden, na wat getwijfel deden we dit maar en maar goed ook. Vanuit de verte zagen we snelweg helemaal geblokeerd staan. Dankzij deze positieve ervaring volgden we onze navigatie ook maar door het centrum van München. Daarna was er geen ontkomen meer aan en stonden we toch vast op de A8 richting Salzburg. Na langzaam rijden (ca 2km pu) reden we een druk Oostenrijk binnen. Hierna reden we redelijk relaxed door naar Grossarl waar we ons appartment rond 15h arriveerden. De rit duurde in totaal zo’n 11 uur, echt klagen doen we niet.

Het was redelijk goed weer en gelukkig lag er nog voldoende sneeuw! Bij het appartement aangekomen hing er een briefje op de deur, Frau Gschwandlt was er niet maar de deur van het huis was open, dat zou in Nederland niet meer kunnen. Toen we binnen wilden stappen kwam er toch nog iemand aan en vertelde ons waar we alles konden vinden. We kregen een sleutel van de garage waar we onze ski’s en schoenen konden stallen.

Het appartmentje was knus en gezellig en van alle gemakken voorzien. Voor het eerst lag er een heuse badmat, Vanessa had er maar een meegenomen vanwege de glibberige vloeren de laatste jaren, maar helaas dus niet nodig. De kids vonden het meteen geweldig en speelden lekker in de sneeuw op het terrasje. We installeerden alles een beetje en besloten even naar het dorp te lopen voor wat boodschapjes. Ook wilden we meteen de les en ski’s voor Keyro geregeld hebben, als we dat morgen moeten doen is het waarschijnlijk een stuk drukker.

Via een slingerweggetje liepen we naar beneden, een flinke daling/klim, hopelijk komen we hier met de auto zonder kettingen vanaf mocht het nog gaan sneeuwen. Het was zo’n halve km lopen naar de sportzaak en ook de gondel lag hier meteen naast. Mocht Keyro wat beter kunnen skieen dan hoeven we niet zover te lopen maar kunnen we halverwege de piste op en van daaruit verder skieen naar de gondel.


Meteen na aankomst spelen in de sneeuw.

De les was snel geregeld, Keyro gaat 5 dagen op de les, de laatste dag gaan we lekker zelf met hem naar boven mocht dat dan kunnen. Ook huurden we meteen ski’s en een helm. Helemaal klaar om te beginnen, ik ben benieuwd. Echt zenuwachtig leek hij nog niet maar of hij nog steeds een beetje kan skieen?

We liepen verder naar het supermarktje en haalden de eerste boodschapjes, wat drank, broodjes etc. Op de terugweg besloten we ergens wat te gaan eten omdat het te laat was om nog te koken. We vonden een restaurant bij een hotel Auberg waar nog veel plek was, het lijkt hier totaal nog niet druk. Aan een ronde ingesloten tafel namen we plaats en gelukkig was het niet druk. Keyro bestelde een “Sponge Bob pizza” kindermenu en Ronac Bugs Bunny menu (frietjes met grillwurstl). Ik had een heerlijke Jäegerschniztel en Vanessa Zanderfilet met spinazie en rosti. Het smaakte heerlijk, we rekenden 50 euro af en liepen via de steile weg omhoog terug naar ons appartement. We lagen allemaal snel op bed, ik bij Keyro en Vanessa samen met Ronac. We vielen vroeg en slaap en sliepen door tot de volgende ochtend.